arte921

Job

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42

Job 1

1
Er was een man in het land Uz, zijn naam was Job; en dezelve man was oprecht, en vroom, en godvrezende, en wijkende van het kwaad.
איש היה בארץ־עוץ איוב שמו והיה האיש ההוא תם וישר וירא אלהים וסר מרע׃
ἄνθρωπός τις ἦν ἐν χώρᾳ τῇ αυσίτιδι ᾧ ὄνομα ιωβ καὶ ἦν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἀληθινός ἄμεμπτος δίκαιος θεοσεβής ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος

2
En hem werden zeven zonen en drie dochteren geboren.
ויולדו לו שבעה בנים ושלוש בנות׃
ἐγένοντο δὲ αὐτῷ υἱοὶ ἑπτὰ καὶ θυγατέρες τρεῖς

3
Daartoe was zijn vee zeven duizend schapen, en drie duizend kemelen, en vijfhonderd juk ossen, en vijfhonderd ezelinnen; ook was zijn dienstvolk zeer veel; zodat deze man groter was dan al die van het oosten.
ויהי מקנהו שבעת אלפי־צאן ושלשת אלפי גמלים וחמש מאות צמד־בקר וחמש מאות אתונות ועבדה רבה מאד ויהי האיש ההוא גדול מכל־בני־קדם׃
καὶ ἦν τὰ κτήνη αὐτοῦ πρόβατα ἑπτακισχίλια κάμηλοι τρισχίλιαι ζεύγη βοῶν πεντακόσια ὄνοι θήλειαι νομάδες πεντακόσιαι καὶ ὑπηρεσία πολλὴ σφόδρα καὶ ἔργα μεγάλα ἦν αὐτῷ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἦν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος εὐγενὴς τῶν ἀφ’ ἡλίου ἀνατολῶν

4
En zijn zonen gingen, en maakten maaltijden in ieders huis op zijn dag; en zij zonden henen, en nodigden hun drie zusteren, om met hen te eten en te drinken.
והלכו בניו ועשו משתה בית איש יומו ושלחו וקראו לשלשת [כ= אחיתיהם] [ק= אחיותיהם] לאכל ולשתות עמהם׃
συμπορευόμενοι δὲ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ πρὸς ἀλλήλους ἐποιοῦσαν πότον καθ’ ἑκάστην ἡμέραν συμπαραλαμβάνοντες ἅμα καὶ τὰς τρεῖς ἀδελφὰς αὐτῶν ἐσθίειν καὶ πίνειν μετ’ αὐτῶν

5
Het geschiedde dan, als de dagen der maaltijden omgegaan waren, dat Job henenzond, en hen heiligde en des morgens vroeg opstond, en brandofferen offerde naar hun aller getal; want Job zeide: Misschien hebben mijn kinderen gezondigd, en God in hun hart gezegend. Alzo deed Job al die dagen.
ויהי כי הקיפו ימי המשתה וישלח איוב ויקדשם והשכים בבקר והעלה עלות מספר כלם כי אמר איוב אולי חטאו בני וברכו אלהים בלבבם ככה יעשה איוב כל־הימים׃ ף
καὶ ὡς ἂν συνετελέσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ πότου ἀπέστελλεν ιωβ καὶ ἐκαθάριζεν αὐτοὺς ἀνιστάμενος τὸ πρωὶ καὶ προσέφερεν περὶ αὐτῶν θυσίας κατὰ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν καὶ μόσχον ἕνα περὶ ἁμαρτίας περὶ τῶν ψυχῶν αὐτῶν ἔλεγεν γὰρ ιωβ μήποτε οἱ υἱοί μου ἐν τῇ διανοίᾳ αὐτῶν κακὰ ἐνενόησαν πρὸς θεόν οὕτως οὖν ἐποίει ιωβ πάσας τὰς ἡμέρας

6
Er was nu een dag, als de kinderen Gods kwamen, om zich voor den HEERE te stellen, dat de satan ook in het midden van hen kwam.
ויהי היום ויבאו בני האלהים להתיצב על־יהוה ויבוא גם־השטן בתוכם׃
καὶ ὡς ἐγένετο ἡ ἡμέρα αὕτη καὶ ἰδοὺ ἦλθον οἱ ἄγγελοι τοῦ θεοῦ παραστῆναι ἐνώπιον τοῦ κυρίου καὶ ὁ διάβολος ἦλθεν μετ’ αὐτῶν

7
Toen zeide de HEERE tot den satan: Van waar komt gij? En de satan antwoordde den HEERE, en zeide: Van om te trekken op de aarde, en van die te doorwandelen.
ויאמר יהוה אל־השטן מאין תבא ויען השטן את־יהוה ויאמר משוט בארץ ומהתהלך בה׃
καὶ εἶπεν ὁ κύριος τῷ διαβόλῳ πόθεν παραγέγονας καὶ ἀποκριθεὶς ὁ διάβολος τῷ κυρίῳ εἶπεν περιελθὼν τὴν γῆν καὶ ἐμπεριπατήσας τὴν ὑπ’ οὐρανὸν πάρειμι

8
En de HEERE zeide tot den satan: Hebt gij ook acht geslagen op Mijn knecht Job? Want niemand is op de aarde gelijk hij, een man oprecht en vroom, godvrezende en wijkende van het kwaad.
ויאמר יהוה אל־השטן השמת לבך על־עבדי איוב כי אין כמהו בארץ איש תם וישר ירא אלהים וסר מרע׃
καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ κύριος προσέσχες τῇ διανοίᾳ σου κατὰ τοῦ παιδός μου ιωβ ὅτι οὐκ ἔστιν κατ’ αὐτὸν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς ἄνθρωπος ἄμεμπτος ἀληθινός θεοσεβής ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος

9
Toen antwoordde de satan den HEERE, en zeide: Is het om niet, dat Job God vreest?
ויען השטן את־יהוה ויאמר החנם ירא איוב אלהים׃
ἀπεκρίθη δὲ ὁ διάβολος καὶ εἶπεν ἐναντίον τοῦ κυρίου μὴ δωρεὰν σέβεται ιωβ τὸν θεόν

10
Hebt Gij niet een betuining gemaakt voor hem, en voor zijn huis, en voor al wat hij heeft rondom? Het werk zijner handen hebt Gij gezegend, en zijn vee is in menigte uitgebroken in den lande.
הלא־[כ= את] [ק= אתה] שכת בעדו ובעד־ביתו ובעד כל־אשר־לו מסביב מעשה ידיו ברכת ומקנהו פרץ בארץ׃
οὐ σὺ περιέφραξας τὰ ἔξω αὐτοῦ καὶ τὰ ἔσω τῆς οἰκίας αὐτοῦ καὶ τὰ ἔξω πάντων τῶν ὄντων αὐτῷ κύκλῳ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ εὐλόγησας καὶ τὰ κτήνη αὐτοῦ πολλὰ ἐποίησας ἐπὶ τῆς γῆς

11
Maar toch strek nu Uw hand uit, en tast aan alles, wat hij heeft; zo hij U niet in Uw aangezicht zal zegenen?
ואולם שלח־נא ידך וגע בכל־אשר־לו אם־לא על־פניך יברךך׃
ἀλλὰ ἀπόστειλον τὴν χεῖρά σου καὶ ἅψαι πάντων ὧν ἔχει εἰ μὴν εἰς πρόσωπόν σε εὐλογήσει

12
En de HEERE zeide tot den satan: Zie, al wat hij heeft, zij in uw hand; alleen aan hem strek uw hand niet uit. En de satan ging uit van het aangezicht des HEEREN.
ויאמר יהוה אל־השטן הנה כל־אשר־לו בידך רק אליו אל־תשלח ידך ויצא השטן מעם פני יהוה׃
τότε εἶπεν ὁ κύριος τῷ διαβόλῳ ἰδοὺ πάντα ὅσα ἔστιν αὐτῷ δίδωμι ἐν τῇ χειρί σου ἀλλὰ αὐτοῦ μὴ ἅψῃ καὶ ἐξῆλθεν ὁ διάβολος παρὰ τοῦ κυρίου

13
Er was nu een dag, als zijn zonen en zijn dochteren aten, en wijn dronken in het huis van hun broeder, den eerstgeborene.
ויהי היום ובניו ובנתיו אכלים ושתים יין בבית אחיהם הבכור׃
καὶ ἦν ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη οἱ υἱοὶ ιωβ καὶ αἱ θυγατέρες αὐτοῦ ἔπινον οἶνον ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν τοῦ πρεσβυτέρου

14
Dat een bode tot Job kwam, en zeide: De runderen waren ploegende, en de ezelinnen weidende aan hun zijden.
ומלאך בא אל־איוב ויאמר הבקר היו חרשות והאתנות רעות על־ידיהם׃
καὶ ἰδοὺ ἄγγελος ἦλθεν πρὸς ιωβ καὶ εἶπεν αὐτῷ τὰ ζεύγη τῶν βοῶν ἠροτρία καὶ αἱ θήλειαι ὄνοι ἐβόσκοντο ἐχόμεναι αὐτῶν

15
Doch de Sabeërs deden een inval, en namen ze, en sloegen de jongeren met de scherpte des zwaards; en ik ben maar alleen ontkomen, om het u aan te zeggen.
ותפל שבא ותקחם ואת־הנערים הכו לפי־חרב ואמלטה רק־אני לבדי להגיד לך׃
καὶ ἐλθόντες οἱ αἰχμαλωτεύοντες ᾐχμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παῖδας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις σωθεὶς δὲ ἐγὼ μόνος ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι

16
Als deze nog sprak, zo kwam een ander, en zeide: Het vuur Gods viel uit den hemel, en ontstak onder de schapen en onder de jongeren, en verteerde ze; en ik ben maar alleen ontkomen, om het u aan te zeggen.
עוד זה מדבר וזה בא ויאמר אש אלהים נפלה מן־השמים ותבער בצאן ובנערים ותאכלם ואמלטה רק־אני לבדי להגיד לך׃
ἔτι τούτου λαλοῦντος ἦλθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἶπεν πρὸς ιωβ πῦρ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέκαυσεν τὰ πρόβατα καὶ τοὺς ποιμένας κατέφαγεν ὁμοίως καὶ σωθεὶς ἐγὼ μόνος ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι

17
Als deze nog sprak, zo kwam een ander, en zeide: De Chaldeeën stelden drie hopen, en vielen op de kemelen aan, en namen ze, en sloegen de jongeren met de scherpte des zwaards; en ik ben maar alleen ontkomen, om het u aan te zeggen.
עוד זה מדבר וזה בא ויאמר כשדים שמו שלשה ראשים ויפשטו על־הגמלים ויקחום ואת־הנערים הכו לפי־חרב ואמלטה רק־אני לבדי להגיד לך׃
ἔτι τούτου λαλοῦντος ἦλθεν ἕτερος ἄγγελος καὶ εἶπεν πρὸς ιωβ οἱ ἱππεῖς ἐποίησαν ἡμῖν κεφαλὰς τρεῖς καὶ ἐκύκλωσαν τὰς καμήλους καὶ ᾐχμαλώτευσαν αὐτὰς καὶ τοὺς παῖδας ἀπέκτειναν ἐν μαχαίραις ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι

18
Als deze nog sprak, zo kwam een ander, en zeide: Uw zonen en uw dochteren aten, en dronken wijn, in het huis van hun broeder, den eerstgeborene;
עד זה מדבר וזה בא ויאמר בניך ובנותיך אכלים ושתים יין בבית אחיהם הבכור׃
ἔτι τούτου λαλοῦντος ἄλλος ἄγγελος ἔρχεται λέγων τῷ ιωβ τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν θυγατέρων σου ἐσθιόντων καὶ πινόντων παρὰ τῷ ἀδελφῷ αὐτῶν τῷ πρεσβυτέρῳ

19
En zie, een grote wind kwam van over de woestijn, en stiet aan de vier hoeken van het huis, en het viel op de jongelingen, dat ze stierven; en ik ben maar alleen ontkomen, om het u aan te zeggen.
והנה רוח גדולה באה מעבר המדבר ויגע בארבע פנות הבית ויפל על־הנערים וימותו ואמלטה רק־אני לבדי להגיד לך׃
ἐξαίφνης πνεῦμα μέγα ἐπῆλθεν ἐκ τῆς ἐρήμου καὶ ἥψατο τῶν τεσσάρων γωνιῶν τῆς οἰκίας καὶ ἔπεσεν ἡ οἰκία ἐπὶ τὰ παιδία σου καὶ ἐτελεύτησαν ἐσώθην δὲ ἐγὼ μόνος καὶ ἦλθον τοῦ ἀπαγγεῖλαί σοι

20
Toen stond Job op, en scheurde zijn mantel, en schoor zijn hoofd, en viel op de aarde, en boog zich neder;
ויקם איוב ויקרע את־מעלו* ויגז את־ראשו ויפל ארצה וישתחו׃
οὕτως ἀναστὰς ιωβ διέρρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐκείρατο τὴν κόμην τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ πεσὼν χαμαὶ προσεκύνησεν καὶ εἶπεν

21
En hij zeide: Naakt ben ik uit mijner moeders buik gekomen, en naakt zal ik daarhenen wederkeren. De HEERE heeft gegeven, en de HEERE heeft genomen; de Naam des HEEREN zij geloofd!
ויאמר ערם [כ= יצתי] [ק= יצאתי] מבטן אמי וערם אשוב שמה יהוה נתן ויהוה לקח יהי שם יהוה מברך׃
αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ ὁ κύριος ἔδωκεν ὁ κύριος ἀφείλατο ὡς τῷ κυρίῳ ἔδοξεν οὕτως καὶ ἐγένετο εἴη τὸ ὄνομα κυρίου εὐλογημένον

22
In dit alles zondigde Job niet, en schreef Gode niets ongerijmds toe.
בכל־זאת לא־חטא איוב ולא־נתן תפלה לאלהים׃ ף
ἐν τούτοις πᾶσιν τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν ιωβ ἐναντίον τοῦ κυρίου καὶ οὐκ ἔδωκεν ἀφροσύνην τῷ θεῷ

Job 2

1
Wederom was er een dag, als de kinderen Gods kwamen, om zich voor den HEERE te stellen, dat de satan ook in het midden van hen kwam, om zich voor den HEERE te stellen.
ויהי היום ויבאו בני האלהים להתיצב על־יהוה ויבוא גם־השטן בתכם להתיצב על־יהוה׃
ἐγένετο δὲ ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη καὶ ἦλθον οἱ ἄγγελοι τοῦ θεοῦ παραστῆναι ἔναντι κυρίου καὶ ὁ διάβολος ἦλθεν ἐν μέσῳ αὐτῶν παραστῆναι ἐναντίον τοῦ κυρίου

2
Toen zeide de HEERE tot den satan: Van waar komt gij? En de satan antwoordde den HEERE, en zeide: Van om te trekken op de aarde, en van die te doorwandelen.
ויאמר יהוה אל־השטן אי מזה תבא ויען השטן את־יהוה ויאמר משט בארץ ומהתהלך בה׃
καὶ εἶπεν ὁ κύριος τῷ διαβόλῳ πόθεν σὺ ἔρχῃ τότε εἶπεν ὁ διάβολος ἐνώπιον τοῦ κυρίου διαπορευθεὶς τὴν ὑπ’ οὐρανὸν καὶ ἐμπεριπατήσας τὴν σύμπασαν πάρειμι

3
En de HEERE zeide tot den satan: Hebt gij ook acht geslagen op Mijn knecht Job? Want niemand is op de aarde gelijk hij, een man, oprecht en vroom, godvrezende en wijkende van het kwaad; en hij houdt nog vast aan zijn oprechtigheid, hoewel gij Mij tegen hem opgehitst hebt, om hem te verslinden zonder oorzaak.
ויאמר יהוה אל־השטן השמת לבך אל־עבדי איוב כי אין כמהו בארץ איש תם וישר ירא אלהים וסר מרע ועדנו מחזיק בתמתו ותסיתני בו לבלעו חנם׃
εἶπεν δὲ ὁ κύριος πρὸς τὸν διάβολον προσέσχες οὖν τῷ θεράποντί μου ιωβ ὅτι οὐκ ἔστιν κατ’ αὐτὸν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς ἄνθρωπος ἄκακος ἀληθινός ἄμεμπτος θεοσεβής ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς κακοῦ ἔτι δὲ ἔχεται ἀκακίας σὺ δὲ εἶπας τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ διὰ κενῆς ἀπολέσαι

4
Toen antwoordde de satan den HEERE, en zeide: Huid voor huid, en al wat iemand heeft, zal hij geven voor zijn leven.
ויען השטן את־יהוה ויאמר עור בעד־עור וכל אשר לאיש יתן בעד נפשו׃
ὑπολαβὼν δὲ ὁ διάβολος εἶπεν τῷ κυρίῳ δέρμα ὑπὲρ δέρματος ὅσα ὑπάρχει ἀνθρώπῳ ὑπὲρ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἐκτείσει

5
Doch strek nu Uw hand uit, en tast zijn gebeente en zijn vlees aan; zo hij U niet in Uw aangezicht zal zegenen!
אולם שלח־נא ידך וגע אל־עצמו ואל־בשרו אם־לא אל־פניך יברךך׃
οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἀποστείλας τὴν χεῖρά σου ἅψαι τῶν ὀστῶν αὐτοῦ καὶ τῶν σαρκῶν αὐτοῦ εἰ μὴν εἰς πρόσωπόν σε εὐλογήσει

6
En de HEERE zeide tot den satan: Zie, hij zij in uw hand, doch verschoon zijn leven.
ויאמר יהוה אל־השטן הנו בידך אך את־נפשו שמר׃
εἶπεν δὲ ὁ κύριος τῷ διαβόλῳ ἰδοὺ παραδίδωμί σοι αὐτόν μόνον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ διαφύλαξον

7
Toen ging de satan uit van het aangezicht des HEEREN, en sloeg Job met boze zweren, van zijn voetzool af tot zijn schedel toe.
ויצא השטן מאת פני יהוה ויך את־איוב בשחין רע מכף רגלו [כ= עד] [ק= ועד] קדקדו׃
ἐξῆλθεν δὲ ὁ διάβολος ἀπὸ τοῦ κυρίου καὶ ἔπαισεν τὸν ιωβ ἕλκει πονηρῷ ἀπὸ ποδῶν ἕως κεφαλῆς

8
En hij nam zich een potscherf, om zich daarmede te schrabben, en hij zat neder in het midden der as.
ויקח־לו חרש להתגרד בו והוא ישב בתוך־האפר׃
καὶ ἔλαβεν ὄστρακον ἵνα τὸν ἰχῶρα ξύῃ καὶ ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κοπρίας ἔξω τῆς πόλεως

9
Toen zeide zijn huisvrouw tot hem: Houdt gij nog vast aan uw oprechtigheid? Zegen God, en sterf.
ותאמר לו אשתו עדך מחזיק בתמתך ברך אלהים ומת׃
ἀλλὰ εἰπόν τι ῥῆμα εἰς κύριον καὶ τελεύτα

10
Maar hij zeide tot haar: Gij spreekt als een der zottinnen spreekt; ja, zouden wij het goede van God ontvangen, en het kwade niet ontvangen? In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet.
ויאמר אליה כדבר אחת הנבלות תדברי גם את־הטוב נקבל מאת האלהים ואת־הרע לא נקבל בכל־זאת לא־חטא איוב בשפתיו׃ ף
ὁ δὲ ἐμβλέψας εἶπεν αὐτῇ ὥσπερ μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐλάλησας εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς κυρίου τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν ἐν πᾶσιν τούτοις τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν ιωβ τοῖς χείλεσιν ἐναντίον τοῦ θεοῦ

11
Als nu de drie vrienden van Job gehoord hadden al dit kwaad, dat over hem gekomen was, kwamen zij, ieder uit zijn plaats, Elifaz, de Themaniet, en Bildad, de Suhiet, en Zofar, de Naämathiet; en zij waren het eens geworden, dat zij kwamen om hem te beklagen, en om hem te vertroosten.
וישמעו שלשת רעי איוב את כל־הרעה הזאת הבאה עליו ויבאו איש ממקמו אליפז התימני ובלדד השוחי וצופר הנעמתי ויועדו יחדו לבוא לנוד־לו ולנחמו׃
ἀκούσαντες δὲ οἱ τρεῖς φίλοι αὐτοῦ τὰ κακὰ πάντα τὰ ἐπελθόντα αὐτῷ παρεγένοντο ἕκαστος ἐκ τῆς ἰδίας χώρας πρὸς αὐτόν ελιφας ὁ θαιμανων βασιλεύς βαλδαδ ὁ σαυχαίων τύραννος σωφαρ ὁ μιναίων βασιλεύς καὶ παρεγένοντο πρὸς αὐτὸν ὁμοθυμαδὸν τοῦ παρακαλέσαι καὶ ἐπισκέψασθαι αὐτόν

12
En toen zij hun ogen van verre ophieven, kenden zij hem niet, en hieven hun stem op, en weenden; daartoe scheurden zij een ieder zijn mantel, en strooiden stof op hun hoofden naar den hemel.
וישאו את־עיניהם מרחוק ולא הכירהו וישאו קולם ויבכו ויקרעו איש מעלו ויזרקו עפר על־ראשיהם השמימה׃
ἰδόντες δὲ αὐτὸν πόρρωθεν οὐκ ἐπέγνωσαν καὶ βοήσαντες φωνῇ μεγάλῃ ἔκλαυσαν ῥήξαντες ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ στολὴν καὶ καταπασάμενοι γῆν

13
Alzo zaten zij met hem op de aarde, zeven dagen en zeven nachten; en niemand sprak tot hem een woord, want zij zagen, dat de smart zeer groot was.
וישבו אתו לארץ שבעת ימים ושבעת לילות ואין־דבר אליו דבר כי ראו כי־גדל הכאב מאד׃
παρεκάθισαν αὐτῷ ἑπτὰ ἡμέρας καὶ ἑπτὰ νύκτας καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐλάλησεν ἑώρων γὰρ τὴν πληγὴν δεινὴν οὖσαν καὶ μεγάλην σφόδρα

Job 3

1
Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.
אחרי־כן פתח איוב את־פיהו ויקלל את־יומו׃ ף
μετὰ τοῦτο ἤνοιξεν ιωβ τὸ στόμα αὐτοῦ

2
Want Job antwoordde en zeide:
ויען איוב ויאמר׃
καὶ κατηράσατο τὴν ἡμέραν αὐτοῦ λέγων

3
De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;
יאבד יום אולד בו והלילה אמר הרה גבר׃
ἀπόλοιτο ἡ ἡμέρα ἐν ᾗ ἐγεννήθην καὶ ἡ νύξ ἐν ᾗ εἶπαν ἰδοὺ ἄρσεν

4
Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;
היום ההוא יהי חשך אל־ידרשהו אלוה ממעל ואל־תופע עליו נהרה׃
ἡ ἡμέρα ἐκείνη εἴη σκότος καὶ μὴ ἀναζητήσαι αὐτὴν ὁ κύριος ἄνωθεν μηδὲ ἔλθοι εἰς αὐτὴν φέγγος

5
Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!
יגאלהו חשך וצלמות תשכן־עליו עננה יבעתהו כמרירי יום׃
ἐκλάβοι δὲ αὐτὴν σκότος καὶ σκιὰ θανάτου ἐπέλθοι ἐπ’ αὐτὴν γνόφος

6
Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!
הלילה ההוא יקחהו אפל אל־יחד בימי שנה במספר ירחים אל־יבא׃
καταραθείη ἡ ἡμέρα καὶ ἡ νὺξ ἐκείνη ἀπενέγκαιτο αὐτὴν σκότος μὴ εἴη εἰς ἡμέρας ἐνιαυτοῦ μηδὲ ἀριθμηθείη εἰς ἡμέρας μηνῶν

7
Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;
הנה הלילה ההוא יהי גלמוד אל־תבא רננה בו׃
ἀλλὰ ἡ νὺξ ἐκείνη εἴη ὀδύνη καὶ μὴ ἔλθοι ἐπ’ αὐτὴν εὐφροσύνη μηδὲ χαρμονή

8
Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;
יקבהו אררי־יום העתידים ערר לויתן׃
ἀλλὰ καταράσαιτο αὐτὴν ὁ καταρώμενος τὴν ἡμέραν ἐκείνην ὁ μέλλων τὸ μέγα κῆτος χειρώσασθαι

9
Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!
יחשכו כוכבי* נשפו יקו־לאור ואין ואל־יראה בעפעפי־שחר׃
σκοτωθείη τὰ ἄστρα τῆς νυκτὸς ἐκείνης ὑπομείναι καὶ εἰς φωτισμὸν μὴ ἔλθοι καὶ μὴ ἴδοι ἑωσφόρον ἀνατέλλοντα

10
Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.
כי לא סגר דלתי בטני ויסתר עמל מעיני׃
ὅτι οὐ συνέκλεισεν πύλας γαστρὸς μητρός μου ἀπήλλαξεν γὰρ ἂν πόνον ἀπὸ ὀφθαλμῶν μου

11
Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?
למה לא מרחם אמות מבטן יצאתי ואגוע׃
διὰ τί γὰρ ἐν κοιλίᾳ οὐκ ἐτελεύτησα ἐκ γαστρὸς δὲ ἐξῆλθον καὶ οὐκ εὐθὺς ἀπωλόμην

12
Waarom zijn mij de knieën voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?
מדוע קדמוני ברכים ומה־שדים כי אינק׃
ἵνα τί δὲ συνήντησάν μοι γόνατα ἵνα τί δὲ μαστοὺς ἐθήλασα

13
Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;
כי־עתה שכבתי ואשקוט ישנתי אז ינוח לי׃
νῦν ἂν κοιμηθεὶς ἡσύχασα ὑπνώσας δὲ ἀνεπαυσάμην

14
Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;
עם־מלכים ויעצי ארץ הבנים חרבות למו׃
μετὰ βασιλέων βουλευτῶν γῆς οἳ ἠγαυριῶντο ἐπὶ ξίφεσιν

15
Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.
או עם־שרים זהב להם הממלאים בתיהם כסף׃
ἢ μετὰ ἀρχόντων ὧν πολὺς ὁ χρυσός οἳ ἔπλησαν τοὺς οἴκους αὐτῶν ἀργυρίου

16
Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.
או כנפל טמון לא אהיה כעללים לא־ראו אור׃
ἢ ὥσπερ ἔκτρωμα ἐκπορευόμενον ἐκ μήτρας μητρὸς ἢ ὥσπερ νήπιοι οἳ οὐκ εἶδον φῶς

17
Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;
שם רשעים חדלו רגז ושם ינוחו יגיעי כח׃
ἐκεῖ ἀσεβεῖς ἐξέκαυσαν θυμὸν ὀργῆς ἐκεῖ ἀνεπαύσαντο κατάκοποι τῷ σώματι

18
Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.
יחד אסירים שאננו לא שמעו קול נגש׃
ὁμοθυμαδὸν δὲ οἱ αἰώνιοι οὐκ ἤκουσαν φωνὴν φορολόγου

19
De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.
קטן וגדול שם הוא ועבד חפשי מאדניו׃
μικρὸς καὶ μέγας ἐκεῖ ἐστιν καὶ θεράπων οὐ δεδοικὼς τὸν κύριον αὐτοῦ

20
Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?
למה יתן לעמל אור וחיים למרי נפש׃
ἵνα τί γὰρ δέδοται τοῖς ἐν πικρίᾳ φῶς ζωὴ δὲ ταῖς ἐν ὀδύναις ψυχαῖς

21
Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;
המחכים למות ואיננו ויחפרהו ממטמונים׃
οἳ ὁμείρονται τοῦ θανάτου καὶ οὐ τυγχάνουσιν ἀνορύσσοντες ὥσπερ θησαυρούς

22
Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;
השמחים אלי־גיל ישישו כי ימצאו־קבר׃
περιχαρεῖς δὲ ἐγένοντο ἐὰν κατατύχωσιν

23
Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?
לגבר אשר־דרכו נסתרה ויסך אלוה בעדו׃
θάνατος ἀνδρὶ ἀνάπαυμα συνέκλεισεν γὰρ ὁ θεὸς κατ’ αὐτοῦ

24
Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.
כי־לפני לחמי אנחתי תבא ויתכו כמים שאגתי׃
πρὸ γὰρ τῶν σίτων μου στεναγμός μοι ἥκει δακρύω δὲ ἐγὼ συνεχόμενος φόβῳ

25
Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.
כי פחד פחדתי ויאתיני ואשר יגרתי יבא לי׃
φόβος γάρ ὃν ἐφρόντισα ἦλθέν μοι καὶ ὃν ἐδεδοίκειν συνήντησέν μοι

26
Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.
לא שלותי ולא שקטתי ולא־נחתי ויבא רגז׃ ף
οὔτε εἰρήνευσα οὔτε ἡσύχασα οὔτε ἀνεπαυσάμην ἦλθεν δέ μοι ὀργή

Job 4

1
Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:
ויען אליפז התימני ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ελιφας ὁ θαιμανίτης λέγει

2
Zo wij een woord opnemen tegen u, zult gij verdrietig zijn? Nochtans wie zal zich van woorden kunnen onthouden?
הנסה דבר אליך תלאה ועצר במלין מי יוכל׃
μὴ πολλάκις σοι λελάληται ἐν κόπῳ ἰσχὺν δὲ ῥημάτων σου τίς ὑποίσει

3
Zie, gij hebt velen onderwezen, en gij hebt slappe handen gesterkt;
הנה יסרת רבים וידים רפות תחזק׃
εἰ γὰρ σὺ ἐνουθέτησας πολλοὺς καὶ χεῖρας ἀσθενοῦς παρεκάλεσας

4
Uw woorden hebben den struikelende opgericht, en de krommende knieën hebt gij vastgesteld;
כושל יקימון מליך וברכים כרעות תאמץ׃
ἀσθενοῦντάς τε ἐξανέστησας ῥήμασιν γόνασίν τε ἀδυνατοῦσιν θάρσος περιέθηκας

5
Maar nu komt het aan u, en gij zijt verdrietig; het raakt tot u, en gij wordt beroerd.
כי עתה תבוא אליך ותלא תגע עדיך ותבהל׃
νῦν δὲ ἥκει ἐπὶ σὲ πόνος καὶ ἥψατό σου σὺ δὲ ἐσπούδασας

6
Was niet uw vreze Gods uw hoop, en de oprechtheid uwer wegen uw verwachting?
הלא יראתך כסלתך תקותך ותם דרכיך׃
πότερον οὐχ ὁ φόβος σού ἐστιν ἐν ἀφροσύνῃ καὶ ἡ ἐλπίς σου καὶ ἡ ἀκακία τῆς ὁδοῦ σου

7
Gedenk toch, wie is de onschuldige, die vergaan zij; en waar zijn de oprechten verdelgd?
זכר־נא מי הוא נקי אבד ואיפה ישרים נכחדו׃
μνήσθητι οὖν τίς καθαρὸς ὢν ἀπώλετο ἢ πότε ἀληθινοὶ ὁλόρριζοι ἀπώλοντο

8
Maar gelijk als ik gezien heb: die ondeugd ploegen, en moeite zaaien, maaien dezelve.
כאשר ראיתי חרשי און וזרעי עמל יקצרהו׃
καθ’ ὃν τρόπον εἶδον τοὺς ἀροτριῶντας τὰ ἄτοπα οἱ δὲ σπείροντες αὐτὰ ὀδύνας θεριοῦσιν ἑαυτοῖς

9
Van den adem Gods vergaan zij, en van het geblaas van Zijn neus worden zij verdaan.
מנשמת אלוה יאבדו ומרוח אפו יכלו׃
ἀπὸ προστάγματος κυρίου ἀπολοῦνται ἀπὸ δὲ πνεύματος ὀργῆς αὐτοῦ ἀφανισθήσονται

10
De brulling des leeuws, en de stem des fellen leeuws, en de tanden der jonge leeuwen worden verbroken.
שאגת אריה וקול שחל ושני כפירים נתעו׃
σθένος λέοντος φωνὴ δὲ λεαίνης γαυρίαμα δὲ δρακόντων ἐσβέσθη

11
De oude leeuw vergaat, omdat er geen roof is, en de jongens eens oudachtigen leeuws worden verstrooid.
ליש אבד מבלי־טרף ובני לביא יתפרדו׃
μυρμηκολέων ὤλετο παρὰ τὸ μὴ ἔχειν βοράν σκύμνοι δὲ λεόντων ἔλιπον ἀλλήλους

12
Voorts is tot mij een woord heimelijk gebracht, en mijn oor heeft een weinigje daarvan gevat;
ואלי דבר יגנב ותקח אזני שמץ מנהו׃
εἰ δέ τι ῥῆμα ἀληθινὸν ἐγεγόνει ἐν λόγοις σου οὐθὲν ἄν σοι τούτων κακὸν ἀπήντησεν πότερον οὐ δέξεταί μου τὸ οὖς ἐξαίσια παρ’ αὐτοῦ

13
Onder de gedachten van de gezichten des nachts, als diepe slaap valt op de mensen;
בשעפים מחזינות לילה בנפל תרדמה על־אנשים׃
φόβοι δὲ καὶ ἠχὼ νυκτερινή ἐπιπίπτων φόβος ἐπ’ ἀνθρώπους

14
Kwam mij schrik en beving over, en verschrikte de veelheid mijner beenderen.
פחד קראני ורעדה ורב עצמותי הפחיד׃
φρίκη δέ μοι συνήντησεν καὶ τρόμος καὶ μεγάλως μου τὰ ὀστᾶ συνέσεισεν

15
Toen ging voorbij mijn aangezicht een geest; hij deed het haar mijns vleses te berge rijzen.
ורוח על־פני יחלף תסמר שערת בשרי׃
καὶ πνεῦμα ἐπὶ πρόσωπόν μου ἐπῆλθεν ἔφριξαν δέ μου τρίχες καὶ σάρκες

16
Hij stond, doch ik kende zijn gedaante niet; een beeltenis was voor mijn ogen; er was stilte, en ik hoorde een stem, zeggende:
יעמד ולא־אכיר מראהו תמונה לנגד עיני דממה וקול אשמע׃
ἀνέστην καὶ οὐκ ἐπέγνων εἶδον καὶ οὐκ ἦν μορφὴ πρὸ ὀφθαλμῶν μου ἀλλ’ ἢ αὔραν καὶ φωνὴν ἤκουον

17
Zou een mens rechtvaardiger zijn dan God? Zou een man reiner zijn dan zijn Maker?
האנוש מאלוה יצדק אמ* מעשהו יטהר־גבר׃
τί γάρ μὴ καθαρὸς ἔσται βροτὸς ἐναντίον κυρίου ἢ ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτοῦ ἄμεμπτος ἀνήρ

18
Zie, op Zijn knechten zou Hij niet vertrouwen; hoewel Hij in Zijn engelen klaarheid gesteld heeft.
הן בעבדיו לא יאמין ובמלאכיו ישים תהלה׃
εἰ κατὰ παίδων αὐτοῦ οὐ πιστεύει κατὰ δὲ ἀγγέλων αὐτοῦ σκολιόν τι ἐπενόησεν

19
Hoeveel te min op degenen, die lemen huizen bewonen, welker grondslag in het stof is? Zij worden verbrijzeld voor de motten.
אף שכני בתי־חמר אשר־בעפר יסודם ידכאום לפני־עש׃
τοὺς δὲ κατοικοῦντας οἰκίας πηλίνας ἐξ ὧν καὶ αὐτοὶ ἐκ τοῦ αὐτοῦ πηλοῦ ἐσμεν ἔπαισεν αὐτοὺς σητὸς τρόπον

20
Van den morgen tot den avond worden zij vermorzeld; zonder dat men er acht op slaat, vergaan zij in eeuwigheid.
מבקר לערב יכתו מבלי משים לנצח יאבדו׃
καὶ ἀπὸ πρωίθεν ἕως ἑσπέρας οὐκέτι εἰσίν παρὰ τὸ μὴ δύνασθαι αὐτοὺς ἑαυτοῖς βοηθῆσαι ἀπώλοντο

21
Verreist niet hun uitnemendheid met hen? Zij sterven, maar niet in wijsheid.
הלא־נסע יתרם בם ימותו ולא בחכמה׃
ἐνεφύσησεν γὰρ αὐτοῖς καὶ ἐξηράνθησαν ἀπώλοντο παρὰ τὸ μὴ ἔχειν αὐτοὺς σοφίαν

Job 5

1
Roep nu, zal er iemand zijn, die u antwoorde? En tot wien van de heiligen zult gij u keren?
קרא־נא היש עונך ואל־מי מקדשימ* תפנה׃
ἐπικάλεσαι δέ εἴ τίς σοι ὑπακούσεται ἢ εἴ τινα ἀγγέλων ἁγίων ὄψῃ

2
Want den dwaze brengt de toornigheid om, en de ijver doodt den slechte.
כי־לאויל יהרג־כעש ופתה תמית קנאה׃
καὶ γὰρ ἄφρονα ἀναιρεῖ ὀργή πεπλανημένον δὲ θανατοῖ ζῆλος

3
Ik heb gezien een dwaas wortelende; doch terstond vervloekte ik zijn woning.
אני־ראיתי אויל משריש ואקוב נוהו פתאם׃
ἐγὼ δὲ ἑώρακα ἄφρονας ῥίζαν βάλλοντας ἀλλ’ εὐθέως ἐβρώθη αὐτῶν ἡ δίαιτα

4
Verre waren zijn zonen van heil; en zij werden verbrijzeld in de poort, en er was geen verlosser.
ירחקו בניו מישע וידכאו בשער ואין מציל׃
πόρρω γένοιντο οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἀπὸ σωτηρίας κολαβρισθείησαν δὲ ἐπὶ θύραις ἡσσόνων καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐξαιρούμενος

5
Wiens oogst de hongerige verteerde, dien hij ook tot uit de doornen gehaald had; de struikrover slokte hun vermogen in.
אשר קצירו רעב יאכל ואל־מצנים יקחהו ושאף צמים חילם׃
ἃ γὰρ ἐκεῖνοι συνήγαγον δίκαιοι ἔδονται αὐτοὶ δὲ ἐκ κακῶν οὐκ ἐξαίρετοι ἔσονται ἐκσιφωνισθείη αὐτῶν ἡ ἰσχύς

6
Want uit het stof komt het verdriet niet voort, en de moeite spruit niet uit de aarde;
כי לא־יצא מעפר און ומאדמה לא־יצמח עמל׃
οὐ γὰρ μὴ ἐξέλθῃ ἐκ τῆς γῆς κόπος οὐδὲ ἐξ ὀρέων ἀναβλαστήσει πόνος

7
Maar de mens wordt tot moeite geboren; gelijk de spranken der vurige kolen zich verheffen tot vliegen.
כי־אדם לעמל יולד ובני־רשף יגביהו עוף׃
ἀλλὰ ἄνθρωπος γεννᾶται κόπῳ νεοσσοὶ δὲ γυπὸς τὰ ὑψηλὰ πέτονται

8
Doch ik zou naar God zoeken, en tot God mijn aanspraak richten;
אולם אני אדרש אל־אל ואל־אלהים אשים דברתי׃
οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἐγὼ δεηθήσομαι κυρίου κύριον δὲ τὸν πάντων δεσπότην ἐπικαλέσομαι

9
Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; wonderen, die men niet tellen kan;
עשה גדלות ואין חקר נפלאות עד־אין מספר׃
τὸν ποιοῦντα μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός

10
Die den regen geeft op de aarde, en water zendt op de straten;
הנתן מטר על־פני־ארץ ושלח מים על־פני חוצות׃
τὸν διδόντα ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν ἀποστέλλοντα ὕδωρ ἐπὶ τὴν ὑπ’ οὐρανόν

11
Om de vernederden te stellen in het hoge; dat de rouwdragenden door heil verheven worden.
לשום שפלים למרום וקדרים שגבו ישע׃
τὸν ποιοῦντα ταπεινοὺς εἰς ὕψος καὶ ἀπολωλότας ἐξεγείροντα

12
Hij maakt te niet de gedachten der arglistigen; dat hun handen niet een ding uitrichten.
מפר מחשבות ערומים ולא־תעשינה ידיהם תושיה׃
διαλλάσσοντα βουλὰς πανούργων καὶ οὐ μὴ ποιήσουσιν αἱ χεῖρες αὐτῶν ἀληθές

13
Hij vangt de wijzen in hun arglistigheid; dat de raad der verdraaiden gestort wordt.
לכד חכמים בערםם ועצת נפתלים נמהרה׃
ὁ καταλαμβάνων σοφοὺς ἐν τῇ φρονήσει βουλὴν δὲ πολυπλόκων ἐξέστησεν

14
Des daags ontmoeten zij de duisternis, en gelijk des nachts tasten zij in den middag.
יוםם יפגשו־חשך וכלילה ימששו בצהרים׃
ἡμέρας συναντήσεται αὐτοῖς σκότος τὸ δὲ μεσημβρινὸν ψηλαφήσαισαν ἴσα νυκτί

15
Maar Hij verlost den behoeftige van het zwaard, van hun mond, en van de hand des sterken.
וישע מחרב מפיהם ומיד חזק אביון׃
ἀπόλοιντο δὲ ἐν πολέμῳ ἀδύνατος δὲ ἐξέλθοι ἐκ χειρὸς δυνάστου

16
Zo is voor den arme verwachting; en de boosheid stopt haar mond toe.
ותהי לדל תקוה ועלתה קפצה פיה׃
εἴη δὲ ἀδυνάτῳ ἐλπίς ἀδίκου δὲ στόμα ἐμφραχθείη

17
Zie, gelukzalig is de mens, denwelken God straft; daarom verwerp de kastijding des Almachtigen niet.
הנה אשרי אנוש יוכחנו אלוה ומוסר שדי אל־תמאס׃
μακάριος δὲ ἄνθρωπος ὃν ἤλεγξεν ὁ κύριος νουθέτημα δὲ παντοκράτορος μὴ ἀπαναίνου

18
Want Hij doet smart aan, en Hij verbindt; Hij doorwondt, en Zijn handen helen.
כי הוא יכאיב ויחבש ימחץ [כ= וידו] [ק= וידיו] תרפינה׃
αὐτὸς γὰρ ἀλγεῖν ποιεῖ καὶ πάλιν ἀποκαθίστησιν ἔπαισεν καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἰάσαντο

19
In zes benauwdheden zal Hij u verlossen, en in de zevende zal u het kwaad niet aanroeren.
בשש צרות יצילך ובשבע לא־יגע בך רע׃
ἑξάκις ἐξ ἀναγκῶν σε ἐξελεῖται ἐν δὲ τῷ ἑβδόμῳ οὐ μὴ ἅψηταί σου κακόν

20
In den honger zal Hij u verlossen van den dood, en in den oorlog van het geweld des zwaards.
ברעב פדך ממות ובמלחמה מידי חרב׃
ἐν λιμῷ ῥύσεταί σε ἐκ θανάτου ἐν πολέμῳ δὲ ἐκ χειρὸς σιδήρου λύσει σε

21
Tegen den gesel der tong zult gij verborgen wezen, en gij zult niet vrezen voor de verwoesting, als zij komt.
בשוט לשון תחבא ולא־תירא משד כי יבוא׃
ἀπὸ μάστιγος γλώσσης σε κρύψει καὶ οὐ μὴ φοβηθῇς ἀπὸ κακῶν ἐρχομένων

22
Tegen de verwoesting en tegen den honger zult gij lachen, en voor het gedierte der aarde zult gij niet vrezen.
לשד ולכפן תשחק ומחית הארץ אל־תירא׃
ἀδίκων καὶ ἀνόμων καταγελάσῃ ἀπὸ δὲ θηρίων ἀγρίων οὐ μὴ φοβηθῇς

23
Want met de stenen des velds zal uw verbond zijn, en het gedierte des velds zal met u bevredigd zijn.
כי עם־אבני השדה בריתך וחית השדה השלמה־לך׃
θῆρες γὰρ ἄγριοι εἰρηνεύσουσίν σοι

24
En gij zult bevinden, dat uw tent in vrede is; en gij zult uw woning verzorgen, en zult niet feilen.
וידעת כי־שלום אהלך ופקדת נוך ולא תחטא׃
εἶτα γνώσῃ ὅτι εἰρηνεύσει σου ὁ οἶκος ἡ δὲ δίαιτα τῆς σκηνῆς σου οὐ μὴ ἁμάρτῃ

25
Ook zult gij bevinden, dat uw zaad menigvuldig wezen zal, en uw spruiten als het kruid der aarde.
וידעת כי־רב זרעך וצאצאיך כעשב הארץ׃
γνώσῃ δὲ ὅτι πολὺ τὸ σπέρμα σου τὰ δὲ τέκνα σου ἔσται ὥσπερ τὸ παμβότανον τοῦ ἀγροῦ

26
Gij zult in ouderdom ten grave komen, gelijk de korenhoop te zijner tijd opgevoerd wordt.
תבוא בכלח אלי־קבר כעלות גדיש בעתו׃
ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος κατὰ καιρὸν θεριζόμενος ἢ ὥσπερ θιμωνιὰ ἅλωνος καθ’ ὥραν συγκομισθεῖσα

27
Zie dit, wij hebben het doorzocht, het is alzo; hoor het, en bemerk gij het voor u.
הנה־זאת חקרנוה כן־היא שמענה ואתה דע־לך׃ ף
ἰδοὺ ταῦτα οὕτως ἐξιχνιάσαμεν ταῦτά ἐστιν ἃ ἀκηκόαμεν σὺ δὲ γνῶθι σεαυτῷ εἴ τι ἔπραξας

Job 6

1
Maar Job antwoordde en zeide:
ויען איוב ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ιωβ λέγει

2
Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!
לו שקול ישקל כעשי [כ= והיתי] [ק= והותי] במאזנים ישאו־יחד׃
εἰ γάρ τις ἱστῶν στήσαι μου τὴν ὀργήν τὰς δὲ ὀδύνας μου ἄραι ἐν ζυγῷ ὁμοθυμαδόν

3
Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeën; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.
כי־עתה מחול ימים יכבד על־כן דברי לעו׃
καὶ δὴ ἄμμου παραλίας βαρυτέρα ἔσται ἀλλ’ ὡς ἔοικεν τὰ ῥήματά μού ἐστιν φαῦλα

4
Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.
כי חצי שדי עמדי אשר חמתם שתה רוחי בעותי אלוה יערכוני׃
βέλη γὰρ κυρίου ἐν τῷ σώματί μού ἐστιν ὧν ὁ θυμὸς αὐτῶν ἐκπίνει μου τὸ αἷμα ὅταν ἄρξωμαι λαλεῖν κεντοῦσί με

5
Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?
הינהק־פרא עלי־דשא אם יגעה־שור על־בלילו׃
τί γάρ μὴ διὰ κενῆς κεκράξεται ὄνος ἄγριος ἀλλ’ ἢ τὰ σῖτα ζητῶν εἰ δὲ καὶ ῥήξει φωνὴν βοῦς ἐπὶ φάτνης ἔχων τὰ βρώματα

6
Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?
היאכל תפל מבלי־מלח אם־יש־טעם בריר חלמות׃
εἰ βρωθήσεται ἄρτος ἄνευ ἁλός εἰ δὲ καὶ ἔστιν γεῦμα ἐν ῥήμασιν κενοῖς

7
Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.
מאנה לנגוע נפשי המה כדוי לחמי׃
οὐ δύναται γὰρ παύσασθαί μου ἡ ψυχή βρόμον γὰρ ὁρῶ τὰ σῖτά μου ὥσπερ ὀσμὴν λέοντος

8
Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;
מי־יתן תבוא שאלתי ותקותי יתן אלוה׃
εἰ γὰρ δῴη καὶ ἔλθοι μου ἡ αἴτησις καὶ τὴν ἐλπίδα μου δῴη ὁ κύριος

9
En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!
ויאל אלוה וידכאני יתר ידו ויבצעני׃
ἀρξάμενος ὁ κύριος τρωσάτω με εἰς τέλος δὲ μή με ἀνελέτω

10
Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.
ותהי* עוד נחמתי ואסלדה בחילה לא יחמול כי־לא כחדתי אמרי קדוש׃
εἴη δέ μου πόλις τάφος ἐφ’ ἧς ἐπὶ τειχέων ἡλλόμην ἐπ’ αὐτῆς οὐ μὴ φείσωμαι οὐ γὰρ ἐψευσάμην ῥήματα ἅγια θεοῦ μου

11
Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?
מה־כחי כי־איחל ומה־קצי כי־אאריך נפשי׃
τίς γάρ μου ἡ ἰσχύς ὅτι ὑπομένω ἢ τίς μου ὁ χρόνος ὅτι ἀνέχεταί μου ἡ ψυχή

12
Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?
אם־כח אבנים כחי אם־בשרי נחוש׃
μὴ ἰσχὺς λίθων ἡ ἰσχύς μου ἢ αἱ σάρκες μού εἰσιν χάλκειαι

13
Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?
האם אין עזרתי בי ותשיה נדחה ממני׃
ἦ οὐκ ἐπ’ αὐτῷ ἐπεποίθειν βοήθεια δὲ ἀπ’ ἐμοῦ ἄπεστιν

14
Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.
למס מרעהו חסד ויראת שדי יעזוב׃
ἀπείπατό με ἔλεος ἐπισκοπὴ δὲ κυρίου ὑπερεῖδέν με

15
Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;
אחי בגדו כמו־נחל כאפיק נחלים יעברו׃
οὐ προσεῖδόν με οἱ ἐγγύτατοί μου ὥσπερ χειμάρρους ἐκλείπων ἢ ὥσπερ κῦμα παρῆλθόν με

16
Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.
הקדרים מני־קרח עלימו יתעלם־שלג׃
οἵτινές με διευλαβοῦντο νῦν ἐπιπεπτώκασίν μοι ὥσπερ χιὼν ἢ κρύσταλλος πεπηγώς

17
Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.
בעת יזרבו נצמתו בחמו נדעכו ממקוםם׃
καθὼς τακεῖσα θέρμης γενομένης οὐκ ἐπεγνώσθη ὅπερ ἦν

18
De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.
ילפתו ארחות דרכם יעלו בתהו ויאבדו׃
οὕτως κἀγὼ κατελείφθην ὑπὸ πάντων ἀπωλόμην δὲ καὶ ἔξοικος ἐγενόμην

19
De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.
הביטו ארחות תמא הליכת שבא קוו־למו׃
ἴδετε ὁδοὺς θαιμανων ἀτραποὺς σαβων οἱ διορῶντες

20
Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.
בשו כי־בטח באו עדיה ויחפרו׃
καὶ αἰσχύνην ὀφειλήσουσιν οἱ ἐπὶ πόλεσιν καὶ χρήμασιν πεποιθότες

21
Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.
כי־עתה הייתם [כ= לא] [ק= לו] תראו חתת ותיראו׃
ἀτὰρ δὲ καὶ ὑμεῖς ἐπέβητέ μοι ἀνελεημόνως ὥστε ἰδόντες τὸ ἐμὸν τραῦμα φοβήθητε

22
Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?
הכי־אמרתי הבו לי ומכחכם שחדו בעדי׃
τί γάρ μή τι ὑμᾶς ᾔτησα ἢ τῆς παρ’ ὑμῶν ἰσχύος ἐπιδέομαι

23
Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?
ומלטוני מיד־צר ומיד עריצים תפדוני׃
ὥστε σῶσαί με ἐξ ἐχθρῶν ἢ ἐκ χειρὸς δυναστῶν ῥύσασθαί με

24
Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.
הורוני ואני אחריש ומה־שגיתי הבינו לי׃
διδάξατέ με ἐγὼ δὲ κωφεύσω εἴ τι πεπλάνημαι φράσατέ μοι

25
O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?
מה־נמרצו אמרי־ישר ומה־יוכיח הוכח םכם׃
ἀλλ’ ὡς ἔοικεν φαῦλα ἀληθινοῦ ῥήματα οὐ γὰρ παρ’ ὑμῶν ἰσχὺν αἰτοῦμαι

26
Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?
הלהוכח מלים תחשבו ולרוח אמרי נאש׃
οὐδὲ ὁ ἔλεγχος ὑμῶν ῥήμασίν με παύσει οὐδὲ γὰρ ὑμῶν φθέγμα ῥήματος ἀνέξομαι

27
Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.
אף־על־יתום תפילו ותכרו על־ריעכם׃
πλὴν ὅτι ἐπ’ ὀρφανῷ ἐπιπίπτετε ἐνάλλεσθε δὲ ἐπὶ φίλῳ ὑμῶν

28
Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.
ועתה הואילו פנו־בי ועל־פניכם אם־אכזב׃
νυνὶ δὲ εἰσβλέψας εἰς πρόσωπα ὑμῶν οὐ ψεύσομαι

29
Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.
שבו־נא אל־תהי עולה [כ= ושבי] [ק= ושובו*] עוד צדקי־בה׃
καθίσατε δὴ καὶ μὴ εἴη ἄδικον καὶ πάλιν τῷ δικαίῳ συνέρχεσθε

30
Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?
היש־בלשוני עולה אם־חכי לא־יבין הוות׃
οὐ γάρ ἐστιν ἐν γλώσσῃ μου ἄδικον ἢ ὁ λάρυγξ μου οὐχὶ σύνεσιν μελετᾷ

Job 7

1
Heeft niet de mens een strijd op de aarde, en zijn zijn dagen niet als de dagen des dagloners?
הלא־צבא לאנוש [כ= על] [ק= עלי]־ארץ וכימי שכיר ימיו׃
πότερον οὐχὶ πειρατήριόν ἐστιν ὁ βίος ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὥσπερ μισθίου αὐθημερινοῦ ἡ ζωὴ αὐτοῦ

2
Gelijk de dienstknecht hijgt naar de schaduw, en gelijk de dagloner verwacht zijn werkloon;
כעבד ישאף־צל וכשכיר יקוה פעלו׃
ἢ ὥσπερ θεράπων δεδοικὼς τὸν κύριον αὐτοῦ καὶ τετευχὼς σκιᾶς ἢ ὥσπερ μισθωτὸς ἀναμένων τὸν μισθὸν αὐτοῦ

3
Alzo zijn mij maanden der ijdelheid ten erve geworden, en nachten der moeite zijn mij voorbereid.
כן הנחלתי לי ירחי־שוא ולילות עמל מנו־לי׃
οὕτως κἀγὼ ὑπέμεινα μῆνας κενούς νύκτες δὲ ὀδυνῶν δεδομέναι μοί εἰσιν

4
Als ik te slapen lig, dan zeg ik: Wanneer zal ik opstaan, en Hij den avond afgemeten hebben? En ik word zat van woelingen tot aan den schemertijd.
אם־שכבתי ואמרתי מתי אקום ומדד־ערב ושבעתי נדדים עדי־נשף׃
ἐὰν κοιμηθῶ λέγω πότε ἡμέρα ὡς δ’ ἂν ἀναστῶ πάλιν πότε ἑσπέρα πλήρης δὲ γίνομαι ὀδυνῶν ἀπὸ ἑσπέρας ἕως πρωί

5
Mijn vlees is met het gewormte en met het gruis des stofs bekleed; mijn huid is gekliefd en verachtelijk geworden.
לבש בשרי רמה [כ= וגיש] [ק= וגוש] עפר עורי רגע וימאס׃
φύρεται δέ μου τὸ σῶμα ἐν σαπρίᾳ σκωλήκων τήκω δὲ βώλακας γῆς ἀπὸ ἰχῶρος ξύων

6
Mijn dagen zijn lichter geweest dan een weversspoel, en zijn vergaan zonder verwachting.
ימי קלו מני־ארג ויכלו באפס תקוה׃
ὁ δὲ βίος μού ἐστιν ἐλαφρότερος λαλιᾶς ἀπόλωλεν δὲ ἐν κενῇ ἐλπίδι

7
Gedenk, dat mijn leven een wind is; mijn oog zal niet wederkomen, om het goede te zien.
זכר כי־רוח חיי לא־תשוב עיני לראות טוב׃
μνήσθητι οὖν ὅτι πνεῦμά μου ἡ ζωὴ καὶ οὐκέτι ἐπανελεύσεται ὁ ὀφθαλμός μου ἰδεῖν ἀγαθόν

8
Het oog desgenen, die mij nu ziet, zal mij niet zien; uw ogen zullen op mij zijn; maar ik zal niet meer zijn.
לא־תשורני עין ראי עיניך בי ואינני׃
οὐ περιβλέψεταί με ὀφθαλμὸς ὁρῶντός με οἱ ὀφθαλμοί σου ἐν ἐμοί καὶ οὐκέτι εἰμὶ

9
Een wolk vergaat en vaart henen; alzo die in het graf daalt, zal niet weder opkomen.
כלה עןן וילך כן יורד שאול לא יעלה׃
ὥσπερ νέφος ἀποκαθαρθὲν ἀπ’ οὐρανοῦ ἐὰν γὰρ ἄνθρωπος καταβῇ εἰς ᾅδην οὐκέτι μὴ ἀναβῇ

10
Hij zal niet meer wederkeren tot zijn huis, en zijn plaats zal hem niet meer kennen.
לא־ישוב עוד לביתו ולא־יכירנו עוד מקמו׃
οὐδ’ οὐ μὴ ἐπιστρέψῃ ἔτι εἰς τὸν ἴδιον οἶκον οὐδὲ μὴ ἐπιγνῷ αὐτὸν ἔτι ὁ τόπος αὐτοῦ

11
Zo zal ik ook mijn mond niet wederhouden, ik zal spreken in benauwdheid mijns geestes; ik zal klagen in bitterheid mijner ziel.
גם־אני לא אחשך פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי׃
ἀτὰρ οὖν οὐδὲ ἐγὼ φείσομαι τῷ στόματί μου λαλήσω ἐν ἀνάγκῃ ὤν ἀνοίξω πικρίαν ψυχῆς μου συνεχόμενος

12
Ben ik dan een zee, of walvis, dat Gij om mij wachten zet?
הים־אני אם־תנין כי־תשים עלי משמר׃
πότερον θάλασσά εἰμι ἢ δράκων ὅτι κατέταξας ἐπ’ ἐμὲ φυλακήν

13
Wanneer ik zeg: Mijn bedstede zal mij vertroosten, mijn leger zal van mijn klacht wat wegnemen;
כי־אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי׃
εἶπα ὅτι παρακαλέσει με ἡ κλίνη μου ἀνοίσω δὲ πρὸς ἐμαυτὸν ἰδίᾳ λόγον τῇ κοίτῃ μου

14
Dan ontzet Gij mij met dromen, en door gezichten verschrikt Gij mij;
וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני׃
ἐκφοβεῖς με ἐνυπνίοις καὶ ἐν ὁράμασίν με καταπλήσσεις

15
Zodat mijn ziel de verworging kiest; den dood meer dan mijn beenderen.
ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי׃
ἀπαλλάξεις ἀπὸ πνεύματός μου τὴν ψυχήν μου ἀπὸ δὲ θανάτου τὰ ὀστᾶ μου

16
Ik versmaad ze, ik zal toch in der eeuwigheid niet leven; houd op van mij, want mijn dagen zijn ijdelheid.
מאסתי לא־לעלם אחיה חדל ממני כי־הבל ימי׃
οὐ γὰρ εἰς τὸν αἰῶνα ζήσομαι ἵνα μακροθυμήσω ἀπόστα ἀπ’ ἐμοῦ κενὸς γάρ μου ὁ βίος

17
Wat is de mens, dat Gij hem groot acht, en dat Gij Uw hart op hem zet?
מה־אנוש כי תגדלנו וכי־תשית אליו לבך׃
τί γάρ ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι ἐμεγάλυνας αὐτὸν ἢ ὅτι προσέχεις τὸν νοῦν εἰς αὐτὸν

18
En dat Gij hem bezoekt in elken morgenstond; dat Gij hem in elken ogenblik beproeft?
ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו׃
ἢ ἐπισκοπὴν αὐτοῦ ποιήσῃ ἕως τὸ πρωὶ καὶ εἰς ἀνάπαυσιν αὐτὸν κρινεῖς

19
Hoe lang keert Gij U niet af van mij, en laat niet van mij af, totdat ik mijn speeksel inzwelge?
כמה לא־תשעה ממני לא־תרפני עד־בלעי רקי׃
ἕως τίνος οὐκ ἐᾷς με οὐδὲ προΐῃ με ἕως ἂν καταπίω τὸν πτύελόν μου ἐν ὀδύνῃ

20
Heb ik gezondigd, wat zal ik U doen, o Mensenhoeder? Waarom hebt Gij mij U tot een tegenloop gesteld, dat ik mijzelven tot een last zij?
חטאתי מה אפעל לך נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא׃
εἰ ἐγὼ ἥμαρτον τί δύναμαί σοι πρᾶξαι ὁ ἐπιστάμενος τὸν νοῦν τῶν ἀνθρώπων διὰ τί ἔθου με κατεντευκτήν σου εἰμὶ δὲ ἐπὶ σοὶ φορτίον

21
En waarom vergeeft Gij niet mijn overtreding, en doet mijn ongerechtigheid niet weg? Want nu zal ik in het stof liggen; en Gij zult mij vroeg zoeken, maar ik zal niet zijn.
ומה לא־תשא פשעי ותעביר את־עוני כי־עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני׃ ף
καὶ διὰ τί οὐκ ἐποιήσω τῆς ἀνομίας μου λήθην καὶ καθαρισμὸν τῆς ἁμαρτίας μου νυνὶ δὲ εἰς γῆν ἀπελεύσομαι ὀρθρίζων δὲ οὐκέτι εἰμί

Job 8

1
Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:
ויען בלדד השוחי ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ βαλδαδ ὁ σαυχίτης λέγει

2
Hoe lang zult gij deze dingen spreken, en de redenen uws monds een geweldige wind zijn?
עד־אן תמלל־אלה ורוח כביר אמרי־פיך׃
μέχρι τίνος λαλήσεις ταῦτα πνεῦμα πολυρῆμον τοῦ στόματός σου

3
Zou dan God het recht verkeren, en zou de Almachtige de gerechtigheid verkeren?
האל יעות משפט ואם־שדי יעות־צדק׃
μὴ ὁ κύριος ἀδικήσει κρίνων ἢ ὁ τὰ πάντα ποιήσας ταράξει τὸ δίκαιον

4
Indien uw kinderen gezondigd hebben tegen Hem, Hij heeft hen ook in de hand hunner overtreding geworpen.
אם־בניך חטאו־לו וישלחם ביד־פשעם׃
εἰ οἱ υἱοί σου ἥμαρτον ἐναντίον αὐτοῦ ἀπέστειλεν ἐν χειρὶ ἀνομίας αὐτῶν

5
Maar indien gij naar God vroeg zoekt, en tot den Almachtige om genade bidt;
אם־אתה תשחר אל־אל ואל־שדי תתחןן׃
σὺ δὲ ὄρθριζε πρὸς κύριον παντοκράτορα δεόμενος

6
Zo gij zuiver en recht zijt, gewisselijk zal Hij nu opwaken, om uwentwil, en Hij zal de woning uwer gerechtigheid volmaken.
אם־זך וישר אתה כי־עתה יעיר עליך ושלם נות צדקך׃
εἰ καθαρὸς εἶ καὶ ἀληθινός δεήσεως ἐπακούσεταί σου ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης

7
Uw beginsel zal wel gering zijn; maar uw laatste zal zeer vermeerderd worden.
והיה ראשיתך מצער ואחריתך ישגה מאד׃
ἔσται οὖν τὰ μὲν πρῶτά σου ὀλίγα τὰ δὲ ἔσχατά σου ἀμύθητα

8
Want vraag toch naar het vorige geslacht, en bereid u tot de onderzoeking hunner vaderen.
כי־שאל־נא לדר רישון וכוןן לחקר אבותם׃
ἐπερώτησον γὰρ γενεὰν πρώτην ἐξιχνίασον δὲ κατὰ γένος πατέρων

9
Want wij zijn van gisteren en weten niet; dewijl onze dagen op de aarde een schaduw zijn.
כי־תמול אנחנו ולא נדע כי צל ימינו עלי־ארץ׃
χθιζοὶ γάρ ἐσμεν καὶ οὐκ οἴδαμεν σκιὰ γάρ ἐστιν ἡμῶν ἐπὶ τῆς γῆς ὁ βίος

10
Zullen die u niet leren, tot u spreken, en uit hun hart redenen voortbrengen?
הלא־הם יורוך יאמרו לך ומלבם יוצאו מלים׃
ἦ οὐχ οὗτοί σε διδάξουσιν καὶ ἀναγγελοῦσιν καὶ ἐκ καρδίας ἐξάξουσιν ῥήματα

11
Verheft zich de bieze zonder slijk? Groeit het rietgras zonder water?
היגאה־גמא בלא בצה ישגה־אחו בלי־מים׃
μὴ θάλλει πάπυρος ἄνευ ὕδατος ἢ ὑψωθήσεται βούτομον ἄνευ πότου

12
Als het nog in zijn groenigheid is, hoewel het niet afgesneden wordt, nochtans verdort het voor alle gras.
עדנו באבו לא יקטף ולפני כל־חציר ייבש׃
ἔτι ὂν ἐπὶ ῥίζης καὶ οὐ μὴ θερισθῇ πρὸ τοῦ πιεῖν πᾶσα βοτάνη οὐχὶ ξηραίνεται

13
Alzo zijn de paden van allen, die God vergeten; en de verwachting des huichelaars zal vergaan.
כן ארחות כל־שכחי אל ותקות חנף תאבד׃
οὕτως τοίνυν ἔσται τὰ ἔσχατα πάντων τῶν ἐπιλανθανομένων τοῦ κυρίου ἐλπὶς γὰρ ἀσεβοῦς ἀπολεῖται

14
Van denwelke zijn hoop walgen zal; en zijn vertrouwen zal zijn een huis der spinnekop.
אשר־יקוט כסלו ובית עכביש מבטחו׃
ἀοίκητος γὰρ αὐτοῦ ἔσται ὁ οἶκος ἀράχνη δὲ αὐτοῦ ἀποβήσεται ἡ σκηνή

15
Hij zal op zijn huis leunen, maar het zal niet bestaan; hij zal zich daaraan vasthouden, maar het zal niet staande blijven.
ישען על־ביתו ולא יעמד יחזיק בו ולא יקום׃
ἐὰν ὑπερείσῃ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ οὐ μὴ στῇ ἐπιλαβομένου δὲ αὐτοῦ οὐ μὴ ὑπομείνῃ

16
Hij is sappig voor de zon, en zijn scheuten gaan over zijn hof uit.
רטב הוא לפני־שמש ועל* גנתו ינקתו תצא׃
ὑγρὸς γάρ ἐστιν ὑπὸ ἡλίου καὶ ἐκ σαπρίας αὐτοῦ ὁ ῥάδαμνος αὐτοῦ ἐξελεύσεται

17
Zijn wortelen worden bij de springader ingevlochten; hij ziet een stenige plaats.
על־גל שרשיו יסבכו בית אבנים יחזה׃
ἐπὶ συναγωγὴν λίθων κοιμᾶται ἐν δὲ μέσῳ χαλίκων ζήσεται

18
Maar als God hem verslindt uit zijn plaats, zo zal zij hem loochenen, zeggende: Ik heb u niet gezien.
אם־יבלענו ממקומו וכחש בו לא ראיתיך׃
ἐὰν καταπίῃ ὁ τόπος ψεύσεται αὐτόν οὐχ ἑόρακας τοιαῦτα

19
Zie, dat is de vreugde zijns wegs; en uit het stof zullen anderen voortspruiten.
הן־הוא משוש דרכו ומעפר אחר יצמחו׃
ὅτι καταστροφὴ ἀσεβοῦς τοιαύτη ἐκ δὲ γῆς ἄλλον ἀναβλαστήσει

20
Zie, God zal den oprechte niet verwerpen; Hij vat ook de boosdoeners niet bij de hand;
הן־אל לא ימאס־תם ולא־יחזיק ביד־מרעים׃
ὁ γὰρ κύριος οὐ μὴ ἀποποιήσηται τὸν ἄκακον πᾶν δὲ δῶρον ἀσεβοῦς οὐ δέξεται

21
Totdat Hij uw mond met gelach vervulle, en uw lippen met gejuich.
עד־ימלה שחוק פיך ושפתיך תרועה׃
ἀληθινῶν δὲ στόμα ἐμπλήσει γέλωτος τὰ δὲ χείλη αὐτῶν ἐξομολογήσεως

22
Uw haters zullen met schaamte bekleed worden; en de tent der goddelozen zal niet meer zijn.
שנאיך ילבשו־בשת ואהל רשעים איננו׃ ף
οἱ δὲ ἐχθροὶ αὐτῶν ἐνδύσονται αἰσχύνην δίαιτα δὲ ἀσεβοῦς οὐκ ἔσται

Job 9

1
Maar Job antwoordde en zeide:
ויענ* איוב ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ιωβ λέγει

2
Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?
אמנם ידעתי כי־כן ומה־יצדק אנוש עם־אל׃
ἐπ’ ἀληθείας οἶδα ὅτι οὕτως ἐστίν πῶς γὰρ ἔσται δίκαιος βροτὸς παρὰ κυρίῳ

3
Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.
אם־יחפץ לריב עמו לא־יעננו אחת מני־אלף׃
ἐὰν γὰρ βούληται κριθῆναι αὐτῷ οὐ μὴ ὑπακούσῃ αὐτῷ ἵνα μὴ ἀντείπῃ πρὸς ἕνα λόγον αὐτοῦ ἐκ χιλίων

4
Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?
חכם לבב ואמיץ כח מי־הקשה אליו וישלם׃
σοφὸς γάρ ἐστιν διανοίᾳ κραταιός τε καὶ μέγας τίς σκληρὸς γενόμενος ἐναντίον αὐτοῦ ὑπέμεινεν

5
Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;
המעתיק הרים ולא ידעו אשר הפכם באפו׃
ὁ παλαιῶν ὄρη καὶ οὐκ οἴδασιν ὁ καταστρέφων αὐτὰ ὀργῇ

6
Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;
המרגיז ארץ ממקומה ועמודיה יתפלצון׃
ὁ σείων τὴν ὑπ’ οὐρανὸν ἐκ θεμελίων οἱ δὲ στῦλοι αὐτῆς σαλεύονται

7
Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;
האמר לחרס ולא יזרח ובעד כוכבים יחתם׃
ὁ λέγων τῷ ἡλίῳ καὶ οὐκ ἀνατέλλει κατὰ δὲ ἄστρων κατασφραγίζει

8
Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;
נטה שמים לבדו ודורך על־במתי ים׃
ὁ τανύσας τὸν οὐρανὸν μόνος καὶ περιπατῶν ὡς ἐπ’ ἐδάφους ἐπὶ θαλάσσης

9
Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;
עשה־עש כסיל וכימה וחדרי תמן׃
ὁ ποιῶν πλειάδα καὶ ἕσπερον καὶ ἀρκτοῦρον καὶ ταμίεια νότου

10
Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.
עשה גדלות עד־אין חקר ונפלאות עד־אין מספר׃
ὁ ποιῶν μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός

11
Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.
הן יעבר עלי ולא אראה ויחלף ולא־אבין לו׃
ἐὰν ὑπερβῇ με οὐ μὴ ἴδω καὶ ἐὰν παρέλθῃ με οὐδ’ ὧς ἔγνων

12
Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?
הן יחתף מי ישיבנו מי־יאמר אליו מה־תעשה׃
ἐὰν ἀπαλλάξῃ τίς ἀποστρέψει ἢ τίς ἐρεῖ αὐτῷ τί ἐποίησας

13
God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.
אלוה לא־ישיב אפו [כ= תחתו] [ק= תחתיו] שחחו עזרי רהב׃
αὐτὸς γὰρ ἀπέστραπται ὀργήν ὑπ’ αὐτοῦ ἐκάμφθησαν κήτη τὰ ὑπ’ οὐρανόν

14
Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?
אף כי־אנכי אעננו אבחרה דברי עמו׃
ἐὰν δέ μου ὑπακούσηται ἦ διακρινεῖ τὰ ῥήματά μου

15
Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.
אשר אם־צדקתי לא אענה למשפטי אתחןן׃
ἐάν τε γὰρ ὦ δίκαιος οὐκ εἰσακούσεταί μου τοῦ κρίματος αὐτοῦ δεηθήσομαι

16
Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.
אם־קראתי ויענני לא־אאמין כי־יאזין קולי׃
ἐάν τε καλέσω καὶ ὑπακούσῃ οὐ πιστεύω ὅτι εἰσακήκοέν μου

17
Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.
אשר־בשערה ישופני והרבה פצעי חנם׃
μὴ γνόφῳ με ἐκτρίψῃ πολλὰ δέ μου τὰ συντρίμματα πεποίηκεν διὰ κενῆς

18
Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.
לא־יתנני השב רוחי כי ישבעני ממררים׃
οὐκ ἐᾷ γάρ με ἀναπνεῦσαι ἐνέπλησεν δέ με πικρίας

19
Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?
אם־לכח אמיץ הנה ואם־למשפט מי יועידני׃
ὅτι μὲν γὰρ ἰσχύι κρατεῖ τίς οὖν κρίματι αὐτοῦ ἀντιστήσεται

20
Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.
אם־אצדק פי ירשיעני תם־אני ויעקשני׃
ἐὰν γὰρ ὦ δίκαιος τὸ στόμα μου ἀσεβήσει ἐάν τε ὦ ἄμεμπτος σκολιὸς ἀποβήσομαι

21
Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.
תם־אני לא־אדע נפשי אמאס חיי׃
εἴτε γὰρ ἠσέβησα οὐκ οἶδα τῇ ψυχῇ πλὴν ὅτι ἀφαιρεῖταί μου ἡ ζωή

22
Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.
אחת היא על־כן אמרתי תם ורשע הוא מכלה׃
διὸ εἶπον μέγαν καὶ δυνάστην ἀπολλύει ὀργή

23
Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.
אם־שוט ימית פתאם למסת נקים ילעג׃
ὅτι φαῦλοι ἐν θανάτῳ ἐξαισίῳ ἀλλὰ δίκαιοι καταγελῶνται

24
De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?
ארץ נתנה ביד־רשע פני־שפטיה יכסה אם־לא אפוא מי־הוא׃
παραδέδονται γὰρ εἰς χεῖρας ἀσεβοῦς πρόσωπα κριτῶν αὐτῆς συγκαλύπτει εἰ δὲ μὴ αὐτός τίς ἐστιν

25
En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.
וימי קלו מני־רץ ברחו לא־ראו טובה׃
ὁ δὲ βίος μού ἐστιν ἐλαφρότερος δρομέως ἀπέδρασαν καὶ οὐκ εἴδοσαν

26
Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.
חלפו עם־אניות אבה כנשר יטוש עלי־אכל׃
ἦ καὶ ἔστιν ναυσὶν ἴχνος ὁδοῦ ἢ ἀετοῦ πετομένου ζητοῦντος βοράν

27
Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;
אם־אמרי אשכחה שיחי אעזבה פני ואבליגה׃
ἐάν τε γὰρ εἴπω ἐπιλήσομαι λαλῶν συγκύψας τῷ προσώπῳ στενάξω

28
Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.
יגרתי כל־עצבתי ידעתי כי־לא תנקני׃
σείομαι πᾶσιν τοῖς μέλεσιν οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ ἀθῷόν με ἐάσεις

29
Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?
אנכי ארשע למה־זה הבל איגע׃
ἐπειδὴ δέ εἰμι ἀσεβής διὰ τί οὐκ ἀπέθανον

30
Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;
אם־התרחצתי [כ= במו] [ק= במי]־שלג והזכותי בבר כפי׃
ἐὰν γὰρ ἀπολούσωμαι χιόνι καὶ ἀποκαθάρωμαι χερσὶν καθαραῖς

31
Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.
אז בשחת תטבלני ותעבוני שלמותי׃
ἱκανῶς ἐν ῥύπῳ με ἔβαψας ἐβδελύξατο δέ με ἡ στολή

32
Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.
כי־לא־איש כמני אעננו נבוא יחדו במשפט׃
οὐ γὰρ εἶ ἄνθρωπος κατ’ ἐμέ ᾧ ἀντικρινοῦμαι ἵνα ἔλθωμεν ὁμοθυμαδὸν εἰς κρίσιν

33
Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.
לא יש־בינינו מוכיח ישת ידו על־שנינו׃
εἴθε ἦν ὁ μεσίτης ἡμῶν καὶ ἐλέγχων καὶ διακούων ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων

34
Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;
יסר מעלי שבטו ואמתו אל־תבעתני׃
ἀπαλλαξάτω ἀπ’ ἐμοῦ τὴν ῥάβδον ὁ δὲ φόβος αὐτοῦ μή με στροβείτω

35
Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.
אדברה ולא איראנו כי לא־כן אנכי עמדי׃
καὶ οὐ μὴ φοβηθῶ ἀλλὰ λαλήσω οὐ γὰρ οὕτω συνεπίσταμαι

Job 10

1
Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.
נקטה נפשי בחיי אעזבה עלי שיחי אדברה במר נפשי׃
κάμνων τῇ ψυχῇ μου στένων ἐπαφήσω ἐπ’ αὐτὸν τὰ ῥήματά μου λαλήσω πικρίᾳ ψυχῆς μου συνεχόμενος

2
Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.
אמר אל־אלוה אל־תרשיעני הודיעני על מה־תריבני׃
καὶ ἐρῶ πρὸς κύριον μή με ἀσεβεῖν δίδασκε καὶ διὰ τί με οὕτως ἔκρινας

3
Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?
הטוב לכ* כי־תעשק כי־תמאס יגיע כפיך ועל־עצת רשעים הופעת׃
ἦ καλόν σοι ἐὰν ἀδικήσω ὅτι ἀπείπω ἔργα χειρῶν σου βουλῇ δὲ ἀσεβῶν προσέσχες

4
Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?
העיני בשר לך אם־כראות אנוש תראה׃
ἦ ὥσπερ βροτὸς ὁρᾷ καθορᾷς ἢ καθὼς ὁρᾷ ἄνθρωπος βλέψῃ

5
Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?
הכימי אנוש ימיך אם־שנותיך כימי גבר׃
ἦ ὁ βίος σου ἀνθρώπινός ἐστιν ἢ τὰ ἔτη σου ἀνδρός

6
Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?
כי־תבקש לעוני ולחטאתי תדרוש׃
ὅτι ἀνεζήτησας τὴν ἀνομίαν μου καὶ τὰς ἁμαρτίας μου ἐξιχνίασας

7
Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.
על־דעתך כי־לא ארשע ואין מידך מציל׃
οἶδας γὰρ ὅτι οὐκ ἠσέβησα ἀλλὰ τίς ἐστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν σου ἐξαιρούμενος

8
Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.
ידיך עצבוני ויעשוני יחד סביב ותבלעני׃
αἱ χεῖρές σου ἔπλασάν με καὶ ἐποίησάν με μετὰ ταῦτα μεταβαλών με ἔπαισας

9
Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.
זכר־נא כי־כחמר עשיתני ואל־עפר תשיבני׃
μνήσθητι ὅτι πηλόν με ἔπλασας εἰς δὲ γῆν με πάλιν ἀποστρέφεις

10
Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?
הלא כחלב תתיכני וכגבנה תקפיאני׃
ἦ οὐχ ὥσπερ γάλα με ἤμελξας ἐτύρωσας δέ με ἴσα τυρῷ

11
Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen hebt Gij mij samengevlochten;
עור ובשר תלבישני ובעצמות וגידים תסככני׃
δέρμα καὶ κρέας με ἐνέδυσας ὀστέοις δὲ καὶ νεύροις με ἐνεῖρας

12
Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw opzicht heeft mijn geest bewaard.
חיים וחסד עשית עמדי ופקדתך שמרה רוחי׃
ζωὴν δὲ καὶ ἔλεος ἔθου παρ’ ἐμοί ἡ δὲ ἐπισκοπή σου ἐφύλαξέν μου τὸ πνεῦμα

13
Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij U geweest is.
ואלה צפנת בלבבך ידעתי כי־זאת עמך׃
ταῦτα ἔχων ἐν σεαυτῷ οἶδα ὅτι πάντα δύνασαι ἀδυνατεῖ δέ σοι οὐθέν

14
Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad zult Gij mij niet onschuldig houden.
אם־חטאתי ושמרתני ומעוני לא תנקני׃
ἐάν τε γὰρ ἁμάρτω φυλάσσεις με ἀπὸ δὲ ἀνομίας οὐκ ἀθῷόν με πεποίηκας

15
Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.
אם־רשעתי אללי לי וצדקתי לא־אשא ראשי שבע קלון וראה עניי׃
ἐάν τε γὰρ ἀσεβὴς ὦ οἴμμοι ἐάν τε ὦ δίκαιος οὐ δύναμαι ἀνακύψαι πλήρης γὰρ ἀτιμίας εἰμί

16
Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.
ויגאה כשחל תצודני ותשב תתפלא־בי׃
ἀγρεύομαι γὰρ ὥσπερ λέων εἰς σφαγήν πάλιν δὲ μεταβαλὼν δεινῶς με ὀλέκεις

17
Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.
תחדש עדיך נגדי ותרב כעשך עמדי חליפות וצבא עמי׃
ἐπανακαινίζων ἐπ’ ἐμὲ τὴν ἔτασίν μου ὀργῇ δὲ μεγάλῃ μοι ἐχρήσω ἐπήγαγες δὲ ἐπ’ ἐμὲ πειρατήρια

18
En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!
ולמה מרחם הצאתני אגוע ועין לא־תראני׃
ἵνα τί οὖν ἐκ κοιλίας με ἐξήγαγες καὶ οὐκ ἀπέθανον ὀφθαλμὸς δέ με οὐκ εἶδεν

19
Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot het graf gebracht zijn geweest.
כאשר לא־הייתי אהיה מבטן לקבר אובל׃
καὶ ὥσπερ οὐκ ὢν ἐγενόμην διὰ τί γὰρ ἐκ γαστρὸς εἰς μνῆμα οὐκ ἀπηλλάγην

20
Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een weinig verkwikke;
הלא־מעט ימי [כ= יחדל] [ק= וחדל] [כ= ישית] [ק= ושית] ממני ואבליגה מעט׃
ἦ οὐκ ὀλίγος ἐστὶν ὁ χρόνος τοῦ βίου μου ἔασόν με ἀναπαύσασθαι μικρὸν

21
Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;
בטרם אלך ולא אשוב אל־ארץ חשך וצלמות׃
πρὸ τοῦ με πορευθῆναι ὅθεν οὐκ ἀναστρέψω εἰς γῆν σκοτεινὴν καὶ γνοφεράν

22
Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.
ארץ עיפתה כמו אפל צלמות ולא סדרים ותפע כמו־אפל׃ ף
εἰς γῆν σκότους αἰωνίου οὗ οὐκ ἔστιν φέγγος οὐδὲ ὁρᾶν ζωὴν βροτῶν

Job 11

1
Toen antwoordde Zofar, de Naämathiet, en zeide:
ויען צפר הנעמתי ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ σωφαρ ὁ μιναῖος λέγει

2
Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een klapachtig man recht hebben?
הרב דברים לא יענה ואם־איש שפתים יצדק׃
ὁ τὰ πολλὰ λέγων καὶ ἀντακούσεται ἢ καὶ ὁ εὔλαλος οἴεται εἶναι δίκαιος εὐλογημένος γεννητὸς γυναικὸς ὀλιγόβιος

3
Zouden uw leugenen de lieden doen zwijgen, en zoudt gij spotten, en niemand u beschamen?
בדיך מתים יחרישו ותלעג ואין מכלם׃
μὴ πολὺς ἐν ῥήμασιν γίνου οὐ γάρ ἐστιν ὁ ἀντικρινόμενός σοι

4
Want gij hebt gezegd: Mijn leer is zuiver, en ik ben rein in uw ogen.
ותאמר זך לקחי ובר הייתי בעיניך׃
μὴ γὰρ λέγε ὅτι καθαρός εἰμι τοῖς ἔργοις καὶ ἄμεμπτος ἐναντίον αὐτοῦ

5
Maar gewisselijk, och, of God sprak, en Zijn lippen tegen u opende;
ואולם מי־יתן אלוה דבר ויפתח שפתיו עמך׃
ἀλλὰ πῶς ἂν ὁ κύριος λαλήσαι πρὸς σέ καὶ ἀνοίξει χείλη αὐτοῦ μετὰ σοῦ

6
En u bekend maakte de verborgenheden der wijsheid, omdat zij dubbel zijn in wezen! Daarom weet, dat God voor u vergeet van uw ongerechtigheid.
ויגד־לכ* תעלמות חכמה כי־כפלים לתושיה ודע כי־ישה לך אלוה מעונך׃
εἶτα ἀναγγελεῖ σοι δύναμιν σοφίας ὅτι διπλοῦς ἔσται τῶν κατὰ σέ καὶ τότε γνώσῃ ὅτι ἄξιά σοι ἀπέβη ἀπὸ κυρίου ὧν ἡμάρτηκας

7
Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid toe den Almachtige vinden?
החקר אלוה תמצא אם עד־תכלית שדי תמצא׃
ἦ ἴχνος κυρίου εὑρήσεις ἢ εἰς τὰ ἔσχατα ἀφίκου ἃ ἐποίησεν ὁ παντοκράτωρ

8
Zij is als de hoogten der hemelen, wat kunt gij doen? Dieper dan de hel, wat kunt gij weten?
גבהי שמים מה־תפעל עמקה משאול מה־תדע׃
ὑψηλὸς ὁ οὐρανός καὶ τί ποιήσεις βαθύτερα δὲ τῶν ἐν ᾅδου τί οἶδας

9
Langer dan de aarde is haar maat, en breder dan de zee.
ארכה מארץ מדה ורחבה מני־ים׃
ἢ μακρότερα μέτρου γῆς ἢ εὔρους θαλάσσης

10
Indien Hij voorbijgaat, opdat Hij overlevere of vergadere, wie zal dan Hem afkeren?
אם־יחלף ויסגיר ויקהיל ומי ישיבנו׃
ἐὰν δὲ καταστρέψῃ τὰ πάντα τίς ἐρεῖ αὐτῷ τί ἐποίησας

11
Want Hij kent de ijdele lieden, en Hij ziet de ondeugd; zou Hij dan niet aanmerken?
כי־הוא ידע מתי־שוא וירא־און ולא יתבוןן׃
αὐτὸς γὰρ οἶδεν ἔργα ἀνόμων ἰδὼν δὲ ἄτοπα οὐ παρόψεται

12
Dan zal een verstandeloos man kloekzinnig worden; hoewel de mens als het veulen eens woudezels geboren is.
ואיש נבוב ילבב ועיר פרא אדם יולד׃
ἄνθρωπος δὲ ἄλλως νήχεται λόγοις βροτὸς δὲ γεννητὸς γυναικὸς ἴσα ὄνῳ ἐρημίτῃ

13
Indien gij uw hart bereid hebt, zo breid uw handen tot Hem uit.
אם־אתה הכינות לבך ופרשת אליו כפך׃
εἰ γὰρ σὺ καθαρὰν ἔθου τὴν καρδίαν σου ὑπτιάζεις δὲ χεῖρας πρὸς αὐτόν

14
Indien er ondeugd in uw hand is, doe die verre weg; en laat het onrecht in uw tenten niet wonen.
אם־און בידך הרחיקהו ואל־תשכן באהליך עולה׃
εἰ ἄνομόν τί ἐστιν ἐν χερσίν σου πόρρω ποίησον αὐτὸ ἀπὸ σοῦ ἀδικία δὲ ἐν διαίτῃ σου μὴ αὐλισθήτω

15
Want dan zult gij uw aangezicht opheffen uit de gebreken, en zult vast wezen, en niet vrezen.
כי־אז תשא פניך ממום והיית מצק ולא תירא׃
οὕτως γὰρ ἀναλάμψει σου τὸ πρόσωπον ὥσπερ ὕδωρ καθαρόν ἐκδύσῃ δὲ ῥύπον καὶ οὐ μὴ φοβηθῇς

16
Want gij zult de moeite vergeten, en harer gedenken als der wateren, die voorbijgegaan zijn.
כי־אתה עמל תשכח כמים עברו תזכר׃
καὶ τὸν κόπον ἐπιλήσῃ ὥσπερ κῦμα παρελθὸν καὶ οὐ πτοηθήσῃ

17
Ja, uw tijd zal klaarder dan de middag oprijzen; gij zult uitvliegen, als de morgenstond zult gij zijn.
ומצהרים יקום חלד תעפה כבקר תהיה׃
ἡ δὲ εὐχή σου ὥσπερ ἑωσφόρος ἐκ δὲ μεσημβρίας ἀνατελεῖ σοι ζωή

18
En gij zult vertrouwen, omdat er verwachting zal zijn; en gij zult graven, gerustelijk zult gij slapen;
ובטחת כי־יש תקוה וחפרת לבטח תשכב׃
πεποιθώς τε ἔσῃ ὅτι ἔστιν σοι ἐλπίς ἐκ δὲ μερίμνης καὶ φροντίδος ἀναφανεῖταί σοι εἰρήνη

19
En gij zult nederliggen, en niemand zal u verschrikken; en velen zullen uw aangezicht smeken.
ורבצת ואין מחריד וחלו פניך רבים׃
ἡσυχάσεις γάρ καὶ οὐκ ἔσται ὁ πολεμῶν σε μεταβαλόμενοι δὲ πολλοί σου δεηθήσονται

20
Maar de ogen der goddelozen zullen bezwijken, en de toevlucht zal van hen vergaan; en hun verwachting zal zijn de uitblazing der ziel.
ועיני רשעים תכלינה* ומנוס אבד מנהם ותקותם מפח־נפש׃ ף
σωτηρία δὲ αὐτοὺς ἀπολείψει ἡ γὰρ ἐλπὶς αὐτῶν ἀπώλεια ὀφθαλμοὶ δὲ ἀσεβῶν τακήσονται

Job 12

1
Maar Job antwoordde en zeide:
ויען איוב ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ιωβ λέγει

2
Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zo zal de wijsheid met ulieden sterven!
אמנם כי אתם־עם ועםכם תמות חכמה׃
εἶτα ὑμεῖς ἐστε ἄνθρωποι ἦ μεθ’ ὑμῶν τελευτήσει σοφία

3
Ik heb ook een hart even als gijlieden, ik zwicht niet voor u; en bij wien zijn niet dergelijke dingen?
גם־לי לבב כמוכמ* לא־נפל אנכי םכם ואת־מי־אין כמו־אלה׃
κἀμοὶ μὲν καρδία καθ’ ὑμᾶς ἐστιν

4
Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.
שחק לרעהו אהיה קרא לאלוה ויענהו שחוק צדיק תמים׃
δίκαιος γὰρ ἀνὴρ καὶ ἄμεμπτος ἐγενήθη εἰς χλεύασμα

5
Hij is een verachte fakkel, naar de mening desgenen, die gerust is; hij is gereed met den voet te struikelen.
לפיד בוז לעשתות שאןן נכון למועדי רגל׃
εἰς χρόνον γὰρ τακτὸν ἡτοίμαστο πεσεῖν ὑπὸ ἄλλους οἴκους τε αὐτοῦ ἐκπορθεῖσθαι ὑπὸ ἀνόμων

6
De tenten der verwoesters hebben rust, en die God tergen, hebben verzekerdheden, om hetgene God met Zijn hand toebrengt.
ישליו אהלים לשדדימ* ובטחות למרגיזי אל לאשר הביא אלוה בידו׃
οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ μηδεὶς πεποιθέτω πονηρὸς ὢν ἀθῷος ἔσεσθαι ὅσοι παροργίζουσιν τὸν κύριον ὡς οὐχὶ καὶ ἔτασις αὐτῶν ἔσται

7
En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.
ואולם שאל־נא בהמות ותרך ועוף השמים ויגד־לך׃
ἀλλὰ δὴ ἐπερώτησον τετράποδα ἐάν σοι εἴπωσιν πετεινὰ δὲ οὐρανοῦ ἐάν σοι ἀπαγγείλωσιν

8
Of spreek tot de aarde, en zij zal het u leren; ook zullen het u de vissen der zee vertellen.
או שיח לארץ ותרך ויספרו לך דגי הים׃
ἐκδιήγησαι δὲ γῇ ἐάν σοι φράσῃ καὶ ἐξηγήσονταί σοι οἱ ἰχθύες τῆς θαλάσσης

9
Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?
מי לא־ידע בכל־אלה כי יד־יהוה עשתה זאת׃
τίς οὐκ ἔγνω ἐν πᾶσι τούτοις ὅτι χεὶρ κυρίου ἐποίησεν ταῦτα

10
In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle vlees des mensen.
אשר בידו נפש כל־חי ורוח כל־בשר־איש׃
εἰ μὴ ἐν χειρὶ αὐτοῦ ψυχὴ πάντων τῶν ζώντων καὶ πνεῦμα παντὸς ἀνθρώπου

11
Zal niet het oor de woorden proeven, gelijk het gehemelte voor zich de spijze smaakt?
הלא־אזן מלין תבחן וחך אכל יטעם־לו׃
οὖς μὲν γὰρ ῥήματα διακρίνει λάρυγξ δὲ σῖτα γεύεται

12
In de stokouden is de wijsheid, en in de langheid der dagen het verstand.
בישישים חכמה וארך ימים תבונה׃
ἐν πολλῷ χρόνῳ σοφία ἐν δὲ πολλῷ βίῳ ἐπιστήμη

13
Bij Hem is wijsheid en macht; Hij heeft raad en verstand.
עמו חכמה וגבורה לו עצה ותבונה׃
παρ’ αὐτῷ σοφία καὶ δύναμις αὐτῷ βουλὴ καὶ σύνεσις

14
Ziet, Hij breekt af, en het zal niet herbouwd worden; Hij besluit iemand, en er zal niet opengedaan worden.
הן יהרוס ולא יבנה יסגר על־איש ולא יפתח׃
ἐὰν καταβάλῃ τίς οἰκοδομήσει ἐὰν κλείσῃ κατὰ ἀνθρώπων τίς ἀνοίξει

15
Ziet, Hij houdt de wateren op, en zij drogen uit; ook laat Hij ze uit, en zij keren de aarde om.
הן יעצר במים ויבשו וישלחם ויהפכו ארץ׃
ἐὰν κωλύσῃ τὸ ὥδωρ ξηρανεῖ τὴν γῆν ἐὰν δὲ ἐπαφῇ ἀπώλεσεν αὐτὴν καταστρέψας

16
Bij Hem is kracht en wijsheid; Zijns is de dwalende, en die doet dwalen.
עמו עז ותושיה לו שגג ומשגה׃
παρ’ αὐτῷ κράτος καὶ ἰσχύς αὐτῷ ἐπιστήμη καὶ σύνεσις

17
Hij voert de raadsheren beroofd weg, en de rechters maakt Hij uitzinnig,
מוליך יועצים שולל ושפטים יהולל׃
διάγων βουλευτὰς αἰχμαλώτους κριτὰς δὲ γῆς ἐξέστησεν

18
Den band der koningen maakt Hij los, en Hij bindt den gordel aan hun lenden.
מוסר מלכים פתח ויאסר אזור במתניהם׃
καθιζάνων βασιλεῖς ἐπὶ θρόνους καὶ περιέδησεν ζώνῃ ὀσφύας αὐτῶν

19
Hij voert de oversten beroofd weg, en de machtigen keert Hij om.
מוליך כהנים שולל ואתנים יסלף׃
ἐξαποστέλλων ἱερεῖς αἰχμαλώτους δυνάστας δὲ γῆς κατέστρεψεν

20
Hij beneemt den getrouwen de spraak, en der ouden oordeel neemt Hij weg.
מסיר שפה לנאמנים וטעם זקנים יקח׃
διαλλάσσων χείλη πιστῶν σύνεσιν δὲ πρεσβυτέρων ἔγνω

21
Hij giet verachting over de prinsen uit, en Hij verslapt den riem der geweldigen.
שופך בוז על־נדיבים ומזיח אפיקים רפה׃
ἐκχέων ἀτιμίαν ἐπ’ ἄρχοντας ταπεινοὺς δὲ ἰάσατο

22
Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht.
מגלה עמקות מני־חשך ויצא לאור צלמות׃
ἀνακαλύπτων βαθέα ἐκ σκότους ἐξήγαγεν δὲ εἰς φῶς σκιὰν θανάτου

23
Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken uit, en leidt ze.
משגיא לגוים ויאבדם שטח לגוים וינחם׃
πλανῶν ἔθνη καὶ ἀπολλύων αὐτά καταστρωννύων ἔθνη καὶ καθοδηγῶν αὐτά

24
Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
מסיר לב ראשי עם־הארץ ויתעם בתהו לא־דרך׃
διαλλάσσων καρδίας ἀρχόντων γῆς ἐπλάνησεν δὲ αὐτοὺς ὁδῷ ᾗ οὐκ ᾔδεισαν

25
Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen dwalen, als een dronkaard.
ימששו־חשך ולא־אור ויתעם כשכור׃
ψηλαφήσαισαν σκότος καὶ μὴ φῶς πλανηθείησαν δὲ ὥσπερ ὁ μεθύων

Job 13

1
Ziet, dat alles heeft mijn oog gezien, mijn oor gehoord en verstaan.
הן־כל ראתה עיני שמעה אזני ותבן לה׃
ἰδοὺ ταῦτα ἑώρακέν μου ὁ ὀφθαλμὸς καὶ ἀκήκοέν μου τὸ οὖς

2
Gelijk gijlieden het weet, weet ik het ook; ik zwicht niet voor u.
כדעתכם ידעתי גם־אני לא־נפל אנכי םכם׃
καὶ οἶδα ὅσα καὶ ὑμεῖς ἐπίστασθε καὶ οὐκ ἀσυνετώτερός εἰμι ὑμῶν

3
Maar ik zal tot den Almachtige spreken, en ben belust mij te verdedigen voor God.
אולם אני אל־שדי אדבר והוכח אל־אל אחפץ׃
οὐ μὴν δὲ ἀλλ’ ἐγὼ πρὸς κύριον λαλήσω ἐλέγξω δὲ ἐναντίον αὐτοῦ ἐὰν βούληται

4
Want gewisselijk, gij zijt leugenstoffeerders; gij allen zijt nietige medicijnmeesters.
ואולם אתם טפלי־שקר רפאי אלל כלכם׃
ὑμεῖς δέ ἐστε ἰατροὶ ἄδικοι καὶ ἰαταὶ κακῶν πάντες

5
Och, of gij gans stilzweegt! Dat zou ulieden voor wijsheid wezen.
מי־יתן החרש תחרישון ותהי לכם לחכמה׃
εἴη δὲ ὑμῖν κωφεῦσαι καὶ ἀποβήσεται ὑμῖν εἰς σοφίαν

6
Hoort toch mijn verdediging, en merkt op de twistingen mijner lippen.
שמעו־נא תוכחתי ורבות שפתי הקשיבו׃
ἀκούσατε ἔλεγχον στόματός μου κρίσιν δὲ χειλέων μου προσέχετε

7
Zult gij voor God onrecht spreken, en zult gij voor Hem bedriegerij spreken?
הלאל תדברו עולה ולו תדברו רמיה׃
πότερον οὐκ ἔναντι κυρίου λαλεῖτε ἔναντι δὲ αὐτοῦ φθέγγεσθε δόλον

8
Zult gij Zijn aangezicht aannemen? Zult gij voor God twisten?
הפניו תשאון אם־לאל תריבון׃
ἦ ὑποστελεῖσθε ὑμεῖς δὲ αὐτοὶ κριταὶ γένεσθε

9
Zal het goed zijn, als Hij u zal onderzoeken? Zult gij met Hem spotten, gelijk men met een mens spot?
הטוב כי־יחקר אתכם אם־כהתל באנוש תהתלו בו׃
καλόν γε ἐὰν ἐξιχνιάσῃ ὑμᾶς εἰ γὰρ τὰ πάντα ποιοῦντες προστεθήσεσθε αὐτῷ

10
Hij zal u gewisselijk bestraffen, zo gij in het verborgene het aangezicht aanneemt.
הוכח יוכיח אתכם אם־בסתר פנים תשאון׃
οὐθὲν ἧττον ἐλέγξει ὑμᾶς εἰ δὲ καὶ κρυφῇ πρόσωπα θαυμάσετε

11
Zal u niet Zijn hoogheid verschrikken, en Zijn vreze over u vallen?
הלא שאתו תבעת אתכם ופחדו יפל עליכם׃
πότερον οὐχὶ δεινὰ αὐτοῦ στροβήσει ὑμᾶς φόβος δὲ παρ’ αὐτοῦ ἐπιπεσεῖται ὑμῖν

12
Uw gedachtenissen zijn gelijk as, uw hoogten als hoogten van leem.
זכרניכם משלי־אפר לגבי־חמר גביכם׃
ἀποβήσεται δὲ ὑμῶν τὸ ἀγαυρίαμα ἴσα σποδῷ τὸ δὲ σῶμα πήλινον

13
Houdt stil van mij, opdat ik spreke, en er ga over mij, wat het zij.
החרישו ממני ואדברה־אני ויעבר עלי מה׃
κωφεύσατε ἵνα λαλήσω καὶ ἀναπαύσωμαι θυμοῦ

14
Waarom zou ik mijn vlees in mijn tanden nemen, en mijn ziel in mijn hand stellen?
על־מה אשא בשרי בשני ונפשי אשים בכפי׃
ἀναλαβὼν τὰς σάρκας μου τοῖς ὀδοῦσιν ψυχὴν δέ μου θήσω ἐν χειρί

15
Ziet, zo Hij mij doodde, zou ik niet hopen? Evenwel zal ik mijn wegen voor Zijn aangezicht verdedigen.
הן יקטלני [כ= לא] [ק= לו] איחל אך־דרכי אל־פניו אוכיח׃
ἐάν με χειρώσηται ὁ δυνάστης ἐπεὶ καὶ ἦρκται ἦ μὴν λαλήσω καὶ ἐλέγξω ἐναντίον αὐτοῦ

16
Ook zal Hij mij tot zaligheid zijn; maar een huichelaar zal voor Zijn aangezicht niet komen.
גם־הוא־לי לישועה כי־לא לפניו חנף יבוא׃
καὶ τοῦτό μοι ἀποβήσεται εἰς σωτηρίαν οὐ γὰρ ἐναντίον αὐτοῦ δόλος εἰσελεύσεται

17
Hoort naarstiglijk mijn rede, en mijn aanwijzing met uw oren.
שמעו שמוע מלתי ואחותי באזניכם׃
ἀκούσατε ἀκούσατε τὰ ῥήματά μου ἀναγγελῶ γὰρ ὑμῶν ἀκουόντων

18
Ziet nu, ik heb het recht ordentelijk gesteld; ik weet, dat ik rechtvaardig zal verklaard worden.
הנה־נא ערכתי משפט ידעתי כי־אני אצדק׃
ἰδοὺ ἐγὼ ἐγγύς εἰμι τοῦ κρίματός μου οἶδα ἐγὼ ὅτι δίκαιος ἀναφανοῦμαι

19
Wie is hij, die met mij twist? Wanneer ik nu zweeg, zo zou ik den geest geven.
מי־הוא יריב עמדי כי־עתה אחריש ואגוע׃
τίς γάρ ἐστιν ὁ κριθησόμενός μοι ὅτι νῦν κωφεύσω καὶ ἐκλείψω

20
Alleenlijk doe twee dingen niet met mij; dan zal ik mij van Uw aangezicht niet verbergen.
אך־שתים אל־תעש עמדי אז מפניך לא אסתר׃
δυεῖν δέ μοι χρήσῃ τότε ἀπὸ τοῦ προσώπου σου οὐ κρυβήσομαι

21
Doe Uw hand verre van op mij, en Uw verschrikking make mij niet verbaasd.
כפך מעלי הרחק ואמתכ* אל־תבעתני׃
τὴν χεῖρα ἀπ’ ἐμοῦ ἀπέχου καὶ ὁ φόβος σου μή με καταπλησσέτω

22
Roep dan, en ik zal antwoorden; of ik zal spreken, en geef mij antwoord.
וקרא ואנכי אענה או־אדבר והשיבני׃
εἶτα καλέσεις ἐγὼ δέ σοι ὑπακούσομαι ἢ λαλήσεις ἐγὼ δέ σοι δώσω ἀνταπόκρισιν

23
Hoeveel misdaden en zonden heb ik? Maak mijn overtreding en mijn zonden mij bekend.
כמה לי עונות וחטאות פשעי וחטאתי הדיעני׃*
πόσαι εἰσὶν αἱ ἁμαρτίαι μου καὶ αἱ ἀνομίαι μου δίδαξόν με τίνες εἰσίν

24
Waarom verbergt Gij Uw aangezicht, en houdt mij voor Uw vijand?
למה־פניך תסתיר ותחשבני לאויב לך׃
διὰ τί ἀπ’ ἐμοῦ κρύπτῃ ἥγησαι δέ με ὑπεναντίον σοι

25
Zult Gij een gedreven blad verbrijzelen, en zult Gij een drogen stoppel vervolgen?
העלה נדף תערוץ ואת־קש יבש תרדף׃
ἦ ὡς φύλλον κινούμενον ὑπὸ ἀνέμου εὐλαβηθήσῃ ἢ ὡς χόρτῳ φερομένῳ ὑπὸ πνεύματος ἀντίκεισαί μοι

26
Want Gij schrijft tegen mij bittere dingen; en Gij doet mij erven de misdaden mijner jonkheid.
כי־תכתב עלי מררות ותורישני עונות נעורי׃
ὅτι κατέγραψας κατ’ ἐμοῦ κακά περιέθηκας δέ μοι νεότητος ἁμαρτίας

27
Gij legt ook mijn voeten in den stok, en neemt waar al mijn paden; Gij drukt U in de wortelen mijner voeten,
ותשם בסד רגלי ותשמור כל־ארחותי על־שרשי רגלי תתחקה׃
ἔθου δέ μου τὸν πόδα ἐν κωλύματι ἐφύλαξας δέ μου πάντα τὰ ἔργα εἰς δὲ ῥίζας τῶν ποδῶν μου ἀφίκου

28
En hij veroudert als een verrotting, als een kleed, dat de mot opeet.
והוא כרקב יבלה כבגד אכלו עש׃
ὃ παλαιοῦται ἴσα ἀσκῷ ἢ ὥσπερ ἱμάτιον σητόβρωτον

Job 14

1
De mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen, en zat van onrust.
אדם ילוד אשה קצר ימים ושבע־רגז׃
βροτὸς γὰρ γεννητὸς γυναικὸς ὀλιγόβιος καὶ πλήρης ὀργῆς

2
Hij komt voort als een bloem, en wordt afgesneden; ook vlucht hij als een schaduw, en bestaat niet.
כציץ יצא וימל ויברח כצל ולא יעמוד׃
ἢ ὥσπερ ἄνθος ἀνθῆσαν ἐξέπεσεν ἀπέδρα δὲ ὥσπερ σκιὰ καὶ οὐ μὴ στῇ

3
Nog doet Gij Uw ogen over zulk een open; en Gij betrekt mij in het gericht met U.
אף־על־זה פקחת עינך ואתי תביא במשפט עמך׃
οὐχὶ καὶ τούτου λόγον ἐποιήσω καὶ τοῦτον ἐποίησας εἰσελθεῖν ἐν κρίματι ἐνώπιόν σου

4
Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een.
מי־יתן טהור מטמא לא אחד׃
τίς γὰρ καθαρὸς ἔσται ἀπὸ ῥύπου ἀλλ’ οὐθείς

5
Dewijl zijn dagen bestemd zijn, het getal zijner maanden bij U is, en Gij zijn bepalingen gemaakt hebt, die hij niet overgaan zal;
אם חרוצים ימיו מספר־חדשיו אתך [כ= חקו] [ק= חקיו] עשית ולא יעבור׃
ἐὰν καὶ μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς ἀριθμητοὶ δὲ μῆνες αὐτοῦ παρὰ σοί εἰς χρόνον ἔθου καὶ οὐ μὴ ὑπερβῇ

6
Wend U van hem af, dat hij rust hebbe, totdat hij als een dagloner aan zijn dag een welgevallen hebbe.
שעה מעליו ויחדל עד־ירצה כשכיר יומו׃
ἀπόστα ἀπ’ αὐτοῦ ἵνα ἡσυχάσῃ καὶ εὐδοκήσῃ τὸν βίον ὥσπερ ὁ μισθωτός

7
Want voor een boom, als hij afgehouwen wordt, is er verwachting, dat hij zich nog zal veranderen, en zijn scheut niet zal ophouden.
כי יש לעץ תקוה אם־יכרת ועוד יחליף וינקתו לא תחדל׃
ἔστιν γὰρ δένδρῳ ἐλπίς ἐὰν γὰρ ἐκκοπῇ ἔτι ἐπανθήσει καὶ ὁ ῥάδαμνος αὐτοῦ οὐ μὴ ἐκλίπῃ

8
Indien zijn wortel in de aarde veroudert, en zijn stam in het stof versterft;
אם־יזקין בארץ שרשו ובעפר ימות גזעו׃
ἐὰν γὰρ γηράσῃ ἐν γῇ ἡ ῥίζα αὐτοῦ ἐν δὲ πέτρᾳ τελευτήσῃ τὸ στέλεχος αὐτοῦ

9
Hij zal van den reuk der wateren weder uitspruiten, en zal een tak maken, gelijk een plant.
מריח מים יפרח ועשה קציר כמו־נטע׃
ἀπὸ ὀσμῆς ὕδατος ἀνθήσει ποιήσει δὲ θερισμὸν ὥσπερ νεόφυτον

10
Maar een man sterft, als hij verzwakt is, en de mens geeft den geest, waar is hij dan?
וגבר ימות ויחלש ויגוע אדם ואיו׃
ἀνὴρ δὲ τελευτήσας ὤ|χετο πεσὼν δὲ βροτὸς οὐκέτι ἔστιν

11
De wateren verlopen uit een meer, en een rivier droogt uit en verdort;
אזלו־מים מני־ים ונהר יחרב ויבש׃
χρόνῳ γὰρ σπανίζεται θάλασσα ποταμὸς δὲ ἐρημωθεὶς ἐξηράνθη

12
Alzo ligt de mens neder, en staat niet op; totdat de hemelen niet meer zijn, zullen zij niet opwaken, noch uit hun slaap opgewekt worden.
ואיש שכב ולא־יקום עד־בלתי שמים לא יקיצו ולא־יערו משנתם׃
ἄνθρωπος δὲ κοιμηθεὶς οὐ μὴ ἀναστῇ ἕως ἂν ὁ οὐρανὸς οὐ μὴ συρραφῇ καὶ οὐκ ἐξυπνισθήσονται ἐξ ὕπνου αὐτῶν

13
Och, of Gij mij in het graf verstaakt, mij verborgt, totdat Uw toorn zich afkeerde; dat Gij mij een bepaling steldet, en mijner gedachtig waart!
מי יתן בשאול תצפנני תסתירני עד־שוב אפך תשית* לי חק ותזכרני׃
εἰ γὰρ ὄφελον ἐν ᾅδῃ με ἐφύλαξας ἔκρυψας δέ με ἕως ἂν παύσηταί σου ἡ ὀργὴ καὶ τάξῃ μοι χρόνον ἐν ᾧ μνείαν μου ποιήσῃ

14
Als een man gestorven is, zal hij weder leven? Ik zou al de dagen mijns strijds hopen, totdat mijn verandering komen zou.
אם־ימות גבר היחיה כל־ימי צבאי איחל עד־בוא חליפתי׃
ἐὰν γὰρ ἀποθάνῃ ἄνθρωπος ζήσεται συντελέσας ἡμέρας τοῦ βίου αὐτοῦ ὑπομενῶ ἕως ἂν πάλιν γένωμαι

15
Dat Gij zoudt roepen, en ik U zou antwoorden, dat Gij tot het werk Uwer handen zoudt begerig zijn.
תקרא ואנכי אענך למעשה ידיך תכסף׃
εἶτα καλέσεις ἐγὼ δέ σοι ὑπακούσομαι τὰ δὲ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ ἀποποιοῦ

16
Maar nu telt Gij mijn treden; Gij bewaart mij niet om mijner zonden wil.
כי־עתה צעדי תספור לא־תשמור על־חטאתי׃
ἠρίθμησας δέ μου τὰ ἐπιτηδεύματα καὶ οὐ μὴ παρέλθῃ σε οὐδὲν τῶν ἁμαρτιῶν μου

17
Mijn overtreding is in een bundeltje verzegeld, en Gij pakt mijn ongerechtigheid opeen.
חתם בצרור פשעי ותטפל על־עוני׃
ἐσφράγισας δέ μου τὰς ἀνομίας ἐν βαλλαντίῳ ἐπεσημήνω δέ εἴ τι ἄκων παρέβην

18
En voorwaar, een berg vallende vergaat, en een rots wordt versteld uit haar plaats;
ואולם הר־נופל יבול וצור יעתק ממקמו׃
καὶ πλὴν ὄρος πῖπτον διαπεσεῖται καὶ πέτρα παλαιωθήσεται ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς

19
De wateren vermalen de stenen, het stof der aarde overstelpt het gewas, dat van zelf daaruit voortkomt; alzo verderft Gij de verwachting des mensen.
אבנים שחקו מים תשטף־ספיחיה עפר־ארץ ותקות אנוש האבדת׃
λίθους ἐλέαναν ὕδατα καὶ κατέκλυσεν ὕδατα ὕπτια τοῦ χώματος τῆς γῆς καὶ ὑπομονὴν ἀνθρώπου ἀπώλεσας

20
Gij overweldigt hem in eeuwigheid, en hij gaat heen; veranderende zijn gelaat, zo zendt Gij hem weg.
תתקפהו לנצח ויהלך משנה פניו ותשלחהו׃
ὦσας αὐτὸν εἰς τέλος καὶ ὤ|χετο ἐπέστησας αὐτῷ τὸ πρόσωπον καὶ ἐξαπέστειλας

21
Zijn kinderen komen tot eer, en hij weet het niet; of zij worden klein, en hij let niet op hen.
יכבדו בניו ולא ידע ויצערו ולא־יבין למו׃
πολλῶν δὲ γενομένων τῶν υἱῶν αὐτοῦ οὐκ οἶδεν ἐὰν δὲ ὀλίγοι γένωνται οὐκ ἐπίσταται

22
Maar zijn vlees, nog aan hem zijnde, heeft smart; en zijn ziel, in hem zijnde, heeft rouw.
אך־בשרו עליו יכאב ונפשו עליו תאבל׃ ף
ἀλλ’ ἢ αἱ σάρκες αὐτοῦ ἤλγησαν ἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ ἐπένθησεν

Job 15

1
Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:
ויען אליפז התימני ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ελιφας ὁ θαιμανίτης λέγει

2
Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?
החכם יענה דעת־רוח וימלא קדים בטנו׃
πότερον σοφὸς ἀπόκρισιν δώσει συνέσεως πνεύματος καὶ ἐνέπλησεν πόνον γαστρὸς

3
Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?
הוכח בדבר לא יסכון ומלים לא־יועיל בם׃
ἐλέγχων ἐν ῥήμασιν οἷς οὐ δεῖ ἐν λόγοις οἷς οὐδὲν ὄφελος

4
Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.
אף־אתה תפר יראה ותגרע שיחה לפני־אל׃
οὐ καὶ σὺ ἀπεποιήσω φόβον συνετελέσω δὲ ῥήματα τοιαῦτα ἔναντι τοῦ κυρίου

5
Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.
כי יאלף עונך פיך ותבחר לשון ערומים׃
ἔνοχος εἶ ῥήμασιν στόματός σου οὐδὲ διέκρινας ῥήματα δυναστῶν

6
Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.
ירשיעך פיך ולא־אני ושפתיך יענו־בך׃
ἐλέγξαι σε τὸ σὸν στόμα καὶ μὴ ἐγώ τὰ δὲ χείλη σου καταμαρτυρήσουσίν σου

7
Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?
הראישון אדם תולד ולפני גבעות חוללת׃
τί γάρ μὴ πρῶτος ἀνθρώπων ἐγενήθης ἢ πρὸ θινῶν ἐπάγης

8
Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?
הבסוד אלוה תשמע ותגרע אליך חכמה׃
ἦ σύνταγμα κυρίου ἀκήκοας εἰς δὲ σὲ ἀφίκετο σοφία

9
Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?
מה־ידעת ולא נדע תבין ולא־עמנו הוא׃
τί γὰρ οἶδας ὃ οὐκ οἴδαμεν ἢ τί συνίεις ὃ οὐχὶ καὶ ἡμεῖς

10
Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.
גם־שב גם־ישיש בנו כביר מאביך ימים׃
καί γε πρεσβύτης καί γε παλαιὸς ἐν ἡμῖν βαρύτερος τοῦ πατρός σου ἡμέραις

11
Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?
המעט ממך תנחמות אל ודבר לאט עמך׃
ὀλίγα ὧν ἡμάρτηκας μεμαστίγωσαι μεγάλως ὑπερβαλλόντως λελάληκας

12
Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?
מה־יקחך לבך ומה־ירזמון עיניך׃
τί ἐτόλμησεν ἡ καρδία σου ἢ τί ἐπήνεγκαν οἱ ὀφθαλμοί σου

13
Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.
כי־תשיב אל־אל רוחך והצאת מפיך מלין׃
ὅτι θυμὸν ἔρρηξας ἔναντι κυρίου ἐξήγαγες δὲ ἐκ στόματος ῥήματα τοιαῦτα

14
Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?
מה־אנוש כי־יזכה וכי־יצדק ילוד אשה׃
τίς γὰρ ὢν βροτός ὅτι ἔσται ἄμεμπτος ἢ ὡς ἐσόμενος δίκαιος γεννητὸς γυναικός

15
Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.
הן [כ= בקדשו] [ק= בקדשיו] לא יאמין ושמים לא־זכו בעיניו׃
εἰ κατὰ ἁγίων οὐ πιστεύει οὐρανὸς δὲ οὐ καθαρὸς ἐναντίον αὐτοῦ

16
Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?
אף כי־נתעב ונאלח איש־שתה כמים עולה׃
ἔα δὲ ἐβδελυγμένος καὶ ἀκάθαρτος ἀνὴρ πίνων ἀδικίας ἴσα ποτῷ

17
Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;
אחוכ* שמע־לי וזה־חזיתי ואספרה׃
ἀναγγελῶ δέ σοι ἄκουέ μου ἃ δὴ ἑώρακα ἀναγγελῶ σοι

18
Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;
אשר־חכמים יגידו ולא כחדו מאבותם׃
ἃ σοφοὶ ἐροῦσιν καὶ οὐκ ἔκρυψαν πατέρας αὐτῶν

19
Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.
להם לבדם נתנה הארץ ולא־עבר זר בתוכם׃
αὐτοῖς μόνοις ἐδόθη ἡ γῆ καὶ οὐκ ἐπῆλθεν ἀλλογενὴς ἐπ’ αὐτούς

20
Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.
כל־ימי רשע הוא מתחולל ומספר שנים נצפנו לעריץ׃
πᾶς ὁ βίος ἀσεβοῦς ἐν φροντίδι ἔτη δὲ ἀριθμητὰ δεδομένα δυνάστῃ

21
Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.
קול־פחדים באזניו בשלום שודד יבואנו׃
ὁ δὲ φόβος αὐτοῦ ἐν ὠσὶν αὐτοῦ ὅταν δοκῇ ἤδη εἰρηνεύειν ἥξει αὐτοῦ ἡ καταστροφή

22
Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.
לא־יאמין שוב מני־חשך [כ= וצפו] [ק= וצפוי] הוא אלי־חרב׃
μὴ πιστευέτω ἀποστραφῆναι ἀπὸ σκότους ἐντέταλται γὰρ ἤδη εἰς χεῖρας σιδήρου

23
Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.
נדד הוא ללחם איה ידע כי־נכון בידו יום־חשך׃
κατατέτακται δὲ εἰς σῖτα γυψίν οἶδεν δὲ ἐν ἑαυτῷ ὅτι μένει εἰς πτῶμα ἡμέρα δὲ αὐτὸν σκοτεινὴ στροβήσει

24
Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.
יבעתהו צר ומצוקה תתקפהו כמלך עתיד לכידור׃
ἀνάγκη δὲ καὶ θλῖψις αὐτὸν καθέξει ὥσπερ στρατηγὸς πρωτοστάτης πίπτων

25
Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.
כי־נטה אל־אל ידו ואל־שדי יתגבר׃
ὅτι ἦρκεν χεῖρας ἐναντίον τοῦ κυρίου ἔναντι δὲ κυρίου παντοκράτορος ἐτραχηλίασεν

26
Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden;
ירוץ אליו בצואר בעבי גבי מגניו׃
ἔδραμεν δὲ ἐναντίον αὐτοῦ ὕβρει ἐν πάχει νώτου ἀσπίδος αὐτοῦ

27
Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;
כי־כסה פניו בחלבו ויעש פימה עלי־כסל׃
ὅτι ἐκάλυψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν στέατι αὐτοῦ καὶ ἐποίησεν περιστόμιον ἐπὶ τῶν μηρίων

28
En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.
וישכון ערים נכחדות בתים לא־ישבו למו אשר התעתדו לגלים׃
αὐλισθείη δὲ πόλεις ἐρήμους εἰσέλθοι δὲ εἰς οἴκους ἀοικήτους ἃ δὲ ἐκεῖνοι ἡτοίμασαν ἄλλοι ἀποίσονται

29
Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.
לא־יעשר ולא־יקום חילו ולא־יטה לארץ מנלם׃
οὔτε μὴ πλουτισθῇ οὔτε μὴ μείνῃ αὐτοῦ τὰ ὑπάρχοντα οὐ μὴ βάλῃ ἐπὶ τὴν γῆν σκιὰν

30
Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.
לא־יסור מני־חשך ינקתו תיבש שלהבת ויסור ברוח פיו׃
οὐδὲ μὴ ἐκφύγῃ τὸ σκότος τὸν βλαστὸν αὐτοῦ μαράναι ἄνεμος ἐκπέσοι δὲ αὐτοῦ τὸ ἄνθος

31
Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.
אל־יאמן [כ= בשו] [ק= בשיו] נתעה כי־שוא תהיה תמורתו׃
μὴ πιστευέτω ὅτι ὑπομενεῖ κενὰ γὰρ ἀποβήσεται αὐτῷ

32
Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.
בלא־יומו תמלא וכפתו לא רעננה׃
ἡ τομὴ αὐτοῦ πρὸ ὥρας φθαρήσεται καὶ ὁ ῥάδαμνος αὐτοῦ οὐ μὴ πυκάσῃ

33
Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.
יחמס כגפן בסרו וישלך כזית נצתו׃
τρυγηθείη δὲ ὥσπερ ὄμφαξ πρὸ ὥρας ἐκπέσοι δὲ ὡς ἄνθος ἐλαίας

34
Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.
כי־עדת חנף גלמוד ואש אכלה אהלי־שחד׃
μαρτύριον γὰρ ἀσεβοῦς θάνατος πῦρ δὲ καύσει οἴκους δωροδεκτῶν

35
Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.
הרה עמל וילד* און ובטנם תכין מרמה׃ ס
ἐν γαστρὶ δὲ λήμψεται ὀδύνας ἀποβήσεται δὲ αὐτῷ κενά ἡ δὲ κοιλία αὐτοῦ ὑποίσει δόλον

Job 16

1
Maar Job antwoordde en zeide:
ויען איוב ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ιωβ λέγει

2
Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.
שמעתי כאלה רבות מנחמי עמל כלכם׃
ἀκήκοα τοιαῦτα πολλά παρακλήτορες κακῶν πάντες

3
Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?
הקץ לדברי־רוח או מה־ימריצך כי תענה׃
τί γάρ μὴ τάξις ἐστὶν ῥήμασιν πνεύματος ἢ τί παρενοχλήσει σοι ὅτι ἀποκρίνῃ

4
Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?
גם אנכי ככם אדברה לו־יש נפשכם תחת נפשי אחבירה עליכם במלים ואניעה עליכם במו ראשי׃
κἀγὼ καθ’ ὑμᾶς λαλήσω εἰ ὑπέκειτό γε ἡ ψυχὴ ὑμῶν ἀντὶ τῆς ἐμῆς εἶτ’ ἐναλοῦμαι ὑμῖν ῥήμασιν κινήσω δὲ καθ’ ὑμῶν κεφαλήν

5
Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.
אאמצכם במו־פי וניד שפתי יחשך׃
εἴη δὲ ἰσχὺς ἐν τῷ στόματί μου κίνησιν δὲ χειλέων οὐ φείσομαι

6
Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?
אם־אדברה לא־יחשך כאבי ואחדלה מה־מני יהלך׃
ἐὰν γὰρ λαλήσω οὐκ ἀλγήσω τὸ τραῦμα ἐὰν δὲ καὶ σιωπήσω τί ἔλαττον τρωθήσομαι

7
Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.
אך־עתה הלאני השמות כל־עדתי׃
νῦν δὲ κατάκοπόν με πεποίηκεν μωρόν σεσηπότα

8
Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.
ותקמטני לעד היה ויקם בי כחשי בפני יענה׃
καὶ ἐπελάβου μου εἰς μαρτύριον ἐγενήθη καὶ ἀνέστη ἐν ἐμοὶ τὸ ψεῦδός μου κατὰ πρόσωπόν μου ἀνταπεκρίθη

9
Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.
אפו טרף וישטמני חרק עלי בשניו צרי ילטוש עיניו לי׃
ὀργῇ χρησάμενος κατέβαλέν με ἔβρυξεν ἐπ’ ἐμὲ τοὺς ὀδόντας βέλη πειρατῶν αὐτοῦ ἐπ’ ἐμοὶ ἔπεσεν

10
Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.
פערו עלי בפיהם בחרפה הכו לחיי יחד עלי יתמלאון׃
ἀκίσιν ὀφθαλμῶν ἐνήλατο ὀξεῖ ἔπαισέν με εἰς σιαγόνα ὁμοθυμαδὸν δὲ κατέδραμον ἐπ’ ἐμοί

11
God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.
יסגירני אל אל עויל ועל־ידי רשעים ירטני׃
παρέδωκεν γάρ με ὁ κύριος εἰς χεῖρας ἀδίκου ἐπὶ δὲ ἀσεβέσιν ἔρριψέν με

12
Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.
שלו הייתי ויפרפרני ואחז בערפי ויפצפצני ויקימני לו למטרה׃
εἰρηνεύοντα διεσκέδασέν με λαβών με τῆς κόμης διέτιλεν κατέστησέν με ὥσπερ σκοπόν

13
Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.
יסבו עלי רביו יפלח כליותי ולא יחמול ישפך לארץ מררתי׃
ἐκύκλωσάν με λόγχαις βάλλοντες εἰς νεφρούς μου οὐ φειδόμενοι ἐξέχεαν εἰς τὴν γῆν τὴν χολήν μου

14
Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.
יפרצני פרץ על־פני־פרץ ירץ עלי כגבור׃
κατέβαλόν με πτῶμα ἐπὶ πτώματι ἔδραμον πρός με δυνάμενοι

15
Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.
שק תפרתי עלי גלדי ועללתי בעפר קרני׃
σάκκον ἔρραψα ἐπὶ βύρσης μου τὸ δὲ σθένος μου ἐν γῇ ἐσβέσθη

16
Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.
פני [כ= חמרמרה] [ק= חמרמרו] מני־בכי ועל עפעפי צלמות׃
ἡ γαστήρ μου συγκέκαυται ἀπὸ κλαυθμοῦ ἐπὶ δὲ βλεφάροις μου σκιά

17
Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.
על לא־חמס בכפי ותפלתי זכה׃
ἄδικον δὲ οὐδὲν ἦν ἐν χερσίν μου εὐχὴ δέ μου καθαρά

18
O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.
ארץ אל־תכסי דמי ואל־יהי מקום לזעקתי׃
γῆ μὴ ἐπικαλύψῃς ἐφ’ αἵματι τῆς σαρκός μου μηδὲ εἴη τόπος τῇ κραυγῇ μου

19
Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.
גם־עתה הנה־בשמים עדי ושהדי במרומים׃
καὶ νῦν ἰδοὺ ἐν οὐρανοῖς ὁ μάρτυς μου ὁ δὲ συνίστωρ μου ἐν ὑψίστοις

20
Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.
מליצי רעי אל־אלוה דלפה עיני׃
ἀφίκοιτό μου ἡ δέησις πρὸς κύριον ἔναντι δὲ αὐτοῦ στάζοι μου ὁ ὀφθαλμός

21
Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.
ויוכח לגבר עם־אלוה ובן־אדם לרעהו׃
εἴη δὲ ἔλεγχος ἀνδρὶ ἔναντι κυρίου καὶ υἱὸς ἀνθρώπου τῷ πλησίον αὐτοῦ

22
Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.
כי־שנות מספר יאתיו וארח לא־אשוב אהלך׃
ἔτη δὲ ἀριθμητὰ ἥκασιν ὁδῷ δέ ᾗ οὐκ ἐπαναστραφήσομαι πορεύσομαι

Job 17

1
Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
רוחי חבלה ימי נזעכו קברים לי׃
ὀλέκομαι πνεύματι φερόμενος δέομαι δὲ ταφῆς καὶ οὐ τυγχάνω

2
Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
אם־לא התלים עמדי ובהמרותמ* תלן עיני׃
λίσσομαι κάμνων καὶ τί ποιήσας

3
Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
שימה־נא ערבני עמך מי הוא לידי יתקע׃
ἔκλεψαν δέ μου τὰ ὑπάρχοντα ἀλλότριοι τίς ἐστιν οὗτος τῇ χειρί μου συνδεθήτω

4
Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
כי־לבם צפנת משכל* על־כן לא תרםם׃
ὅτι καρδίαν αὐτῶν ἔκρυψας ἀπὸ φρονήσεως διὰ τοῦτο οὐ μὴ ὑψώσῃς αὐτούς

5
Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
לחלק יגיד רעים ועיני בניו תכלנה׃
τῇ μερίδι ἀναγγελεῖ κακίας ὀφθαλμοὶ δέ μου ἐφ’ υἱοῖς ἐτάκησαν

6
Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
והצגני למשל עמים ותפת לפנים אהיה׃
ἔθου δέ με θρύλημα ἐν ἔθνεσιν γέλως δὲ αὐτοῖς ἀπέβην

7
Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
ותכה מכעש עיני ויצרי כצל כלם׃
πεπώρωνται γὰρ ἀπὸ ὀργῆς οἱ ὀφθαλμοί μου πεπολιόρκημαι μεγάλως ὑπὸ πάντων

8
De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
ישמו ישרים על־זאת ונקי על־חנף יתערר׃
θαῦμα ἔσχεν ἀληθινοὺς ἐπὶ τούτῳ δίκαιος δὲ ἐπὶ παρανόμῳ ἐπανασταίη

9
En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
ויאחז צדיק דרכו וטהר־ידים יסיף אמץ׃
σχοίη δὲ πιστὸς τὴν ἑαυτοῦ ὁδόν καθαρὸς δὲ χεῖρας ἀναλάβοι θάρσος

10
Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
ואולם כלם תשבו ובאו נא ולא־אמצא בכם חכם׃
οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ πάντες ἐρείδετε καὶ δεῦτε δή οὐ γὰρ εὑρίσκω ἐν ὑμῖν ἀληθές

11
Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
ימי עברו זמתי נתקו מורשי לבבי׃
αἱ ἡμέραι μου παρῆλθον ἐν βρόμῳ ἐρράγη δὲ τὰ ἄρθρα τῆς καρδίας μου

12
Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
לילה ליום ישימו אור קרוב מפני־חשך׃
νύκτα εἰς ἡμέραν ἔθηκαν φῶς ἐγγὺς ἀπὸ προσώπου σκότους

13
Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden.
אם־אקוה שאול ביתי בחשך רפדתי יצועי׃
ἐὰν γὰρ ὑπομείνω ᾅδης μου ὁ οἶκος ἐν δὲ γνόφῳ ἔστρωταί μου ἡ στρωμνή

14
Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
לשחת קראתי אבי אתה אמי ואחתי לרמה׃
θάνατον ἐπεκαλεσάμην πατέρα μου εἶναι μητέρα δέ μου καὶ ἀδελφὴν σαπρίαν

15
Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
ואיה אפו תקותי ותקותי מי ישורנה׃
ποῦ οὖν μου ἔτι ἐστὶν ἡ ἐλπίς ἦ τὰ ἀγαθά μου ὄψομαι

16
Zij zullen ondervaren met de handbomen des grafs, als er rust te zamen in het stof wezen zal.
בדי שאל תרדנה אם־יחד על־עפר נחת׃ ס
ἦ μετ’ ἐμοῦ εἰς ᾅδην καταβήσονται ἢ ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ χώματος καταβησόμεθα

Job 18

1
Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:
ויען בלדד השחי ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ βαλδαδ ὁ σαυχίτης λέγει

2
Hoe lang is het, dat gijlieden een einde van woorden zult maken? Merkt op, en daarna zullen wij spreken.
עד־אנה תשימון קנצי למלין תבינו ואחר נדבר׃
μέχρι τίνος οὐ παύσῃ ἐπίσχες ἵνα καὶ αὐτοὶ λαλήσωμεν

3
Waarom worden wij geacht als beesten, en zijn onrein in ulieder ogen?
מדוע נחשבנו כבהמה נטמינו בעיניכם׃
διὰ τί ὥσπερ τετράποδα σεσιωπήκαμεν ἐναντίον σου

4
O gij, die zijn ziel verscheurt door zijn toorn! Zal om uwentwil de aarde verlaten worden, en zal een rots versteld worden uit haar plaats?
טרף נפשו באפו הלמענך תעזב ארץ ויעתק־צור ממקמו׃
κέχρηταί σοι ὀργή τί γάρ ἐὰν σὺ ἀποθάνῃς ἀοίκητος ἡ ὑπ’ οὐρανόν ἢ καταστραφήσεται ὄρη ἐκ θεμελίων

5
Ja, het licht der goddelozen zal uitgeblust worden, en de vonk zijns vuurs zal niet glinsteren.
גם אור רשעים ידעך ולא־יגה שביב אשו׃
καὶ φῶς ἀσεβῶν σβεσθήσεται καὶ οὐκ ἀποβήσεται αὐτῶν ἡ φλόξ

6
Het licht zal verduisteren in zijn tent, en zijn lamp zal over hem uitgeblust worden.
אור חשך באהלו ונרו עליו ידעך׃
τὸ φῶς αὐτοῦ σκότος ἐν διαίτῃ ὁ δὲ λύχνος ἐπ’ αὐτῷ σβεσθήσεται

7
De treden zijner macht zullen benauwd worden, en zijn raad zal hem nederwerpen.
יצרו צעדי אונו ותשליכהו עצתו׃
θηρεύσαισαν ἐλάχιστοι τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ σφάλαι δὲ αὐτοῦ ἡ βουλή

8
Want met zijn voeten zal hij in het net geworpen worden, en zal in het wargaren wandelen.
כי־שלח ברשת ברגליו ועל־שבכה יתהלך׃
ἐμβέβληται δὲ ὁ ποὺς αὐτοῦ ἐν παγίδι ἐν δικτύῳ ἑλιχθείη

9
De strik zal hem bij de verzenen vatten; de struikrover zal hem overweldigen.
יאחז בעקב פח יחזק עליו צמים׃
ἔλθοισαν δὲ ἐπ’ αὐτὸν παγίδες κατισχύσει ἐπ’ αὐτὸν διψῶντας

10
Zijn touw is in de aarde verborgen, en zijn val op het pad.
טמון בארץ חבלו ומלכדתו עלי נתיב׃
κέκρυπται ἐν τῇ γῇ σχοινίον αὐτοῦ καὶ ἡ σύλλημψις αὐτοῦ ἐπὶ τρίβων

11
De beroeringen zullen hem rondom verschrikken, en hem verstrooien op zijn voeten.
סביב בעתהו בלהות והפיצהו לרגליו׃
κύκλῳ ὀλέσαισαν αὐτὸν ὀδύναι πολλοὶ δὲ περὶ πόδας αὐτοῦ ἔλθοισαν ἐν λιμῷ στενῷ

12
Zijn macht zal hongerig wezen, en het verderf is bereid aan zijn zijde.
יהי־רעב אנו ואיד נכון לצלעו׃
πτῶμα δὲ αὐτῷ ἡτοίμασται ἐξαίσιον

13
De eerstgeborene des doods zal de grendelen zijner huid verteren, zijn grendelen zal hij verteren.
יאכל בדי עורו יאכל בדיו בכור מות׃
βρωθείησαν αὐτοῦ κλῶνες ποδῶν κατέδεται δὲ τὰ ὡραῖα αὐτοῦ θάνατος

14
Zijn vertrouwen zal uit zijn tent uitgerukt worden; zulks zal hem doen treden tot den koning der verschrikkingen.
ינתק מאהלו מבטחו ותצעדהו למלך בלהות׃
ἐκραγείη δὲ ἐκ διαίτης αὐτοῦ ἴασις σχοίη δὲ αὐτὸν ἀνάγκη αἰτίᾳ βασιλικῇ

15
Zij zal wonen in zijn tent, waar zij de zijne niet is; zijn woning zal met zwavel overstrooid worden.
תשכון באהלו מבלי־לו יזרה על־נוהו גפרית׃
κατασκηνώσει ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ ἐν νυκτὶ αὐτοῦ κατασπαρήσονται τὰ εὐπρεπῆ αὐτοῦ θείῳ

16
Van onder zullen zijn wortelen verdorren, en van boven zal zijn tak afgesneden worden.
מתחת שרשיו יבשו וממעל ימל קצירו׃
ὑποκάτωθεν αἱ ῥίζαι αὐτοῦ ξηρανθήσονται καὶ ἐπάνωθεν ἐπιπεσεῖται θερισμὸς αὐτοῦ

17
Zijn gedachtenis zal vergaan van de aarde, en hij zal geen naam hebben op de straten.
זכרו־אבד מני־ארץ ולא־שם לו על־פני־חוץ׃
τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ ἀπόλοιτο ἐκ γῆς καὶ ὑπάρχει ὄνομα αὐτῷ ἐπὶ πρόσωπον ἐξωτέρω

18
Men zal hem stoten van het licht in de duisternis, en men zal hem van de wereld verjagen.
יהדפהו מאור אל־חשך ומתבל ינדהו׃
ἀπώσειεν αὐτὸν ἐκ φωτὸς εἰς σκότος

19
Hij zal geen zoon, noch neef hebben onder zijn volk; en niemand zal in zijn woningen overig zijn.
לא נין לו ולא־נכד בעמו ואין שריד במגוריו׃
οὐκ ἔσται ἐπίγνωστος ἐν λαῷ αὐτοῦ οὐδὲ σεσῳσμένος ἐν τῇ ὑπ’ οὐρανὸν ὁ οἶκος αὐτοῦ ἀλλ’ ἐν τοῖς αὐτοῦ ζήσονται ἕτεροι

20
Over zijn dag zullen de nakomelingen verbaasd zijn, en de ouden met schrik bevangen worden.
על־יומו נשמו אחרנים וקדמנים אחזו שער׃
ἐπ’ αὐτῷ ἐστέναξαν ἔσχατοι πρώτους δὲ ἔσχεν θαῦμα

21
Gewisselijk, zodanige zijn de woningen des verkeerden, en dit is de plaats desgenen die God niet kent.
אך־אלה משכנות עול וזה מקום לא־ידע־אל׃ ס
οὗτοί εἰσιν οἶκοι ἀδίκων οὗτος δὲ ὁ τόπος τῶν μὴ εἰδότων τὸν κύριον

Job 19

1
Maar Job antwoordde en zeide:
ויען איוב ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ιωβ λέγει

2
Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?
עד־אנה תוגיון נפשי ותדכאונני במלים׃
ἕως τίνος ἔγκοπον ποιήσετε ψυχήν μου καὶ καθαιρεῖτε με λόγοις

3
Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.
זה עשר פעמים תכלימוני לא־תבשו תהכרו־לי׃
γνῶτε μόνον ὅτι ὁ κύριος ἐποίησέ με οὕτως καταλαλεῖτέ μου οὐκ αἰσχυνόμενοί με ἐπίκεισθέ μοι

4
Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.
ואף־אמנם שגיתי אתי תלין משוגתי׃
λαλῆσαι ῥῆμα ὃ οὐκ ἔδει τὰ δὲ ῥήματά μου πλανᾶται καὶ οὐκ ἐπὶ καιροῦ

5
Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;
אם־אמנם עלי תגדילו ותוכיחו עלי חרפתי׃
ἔα δὲ ὅτι ἐπ’ ἐμοὶ μεγαλύνεσθε ἐνάλλεσθε δέ μοι ὀνείδει

6
Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.
דעו־אפו כי־אלוה עותני ומצודו עלי הקיף׃
γνῶτε οὖν ὅτι ὁ κύριός ἐστιν ὁ ταράξας ὀχύρωμα δὲ αὐτοῦ ἐπ’ ἐμὲ ὕψωσεν

7
Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.
הן אצעק חמס ולא אענה אשוע ואין משפט׃
ἰδοὺ γελῶ ὀνείδει καὶ οὐ λαλήσω κεκράξομαι καὶ οὐδαμοῦ κρίμα

8
Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.
ארחי גדר ולא אעבור ועל נתיבותי חשך ישים׃
κύκλῳ περιῳκοδόμημαι καὶ οὐ μὴ διαβῶ ἐπὶ πρόσωπόν μου σκότος ἔθετο

9
Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.
כבודי מעלי הפשיט ויסר עטרת ראשי׃
τὴν δὲ δόξαν ἀπ’ ἐμοῦ ἐξέδυσεν ἀφεῖλεν δὲ στέφανον ἀπὸ κεφαλῆς μου

10
Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.
יתצני סביב ואלך ויסע כעץ תקותי׃
διέσπασέν με κύκλῳ καὶ ᾠχόμην ἐξέκοψεν δὲ ὥσπερ δένδρον τὴν ἐλπίδα μου

11
Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.
ויחר עלי אפו ויחשבני לו כצריו׃
δεινῶς δέ μοι ὀργῇ ἐχρήσατο ἡγήσατο δέ με ὥσπερ ἐχθρόν

12
Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.
יחד יבאו גדודיו ויסלו עלי דרכם ויחנו סביב לאהלי׃
ὁμοθυμαδὸν δὲ ἦλθον τὰ πειρατήρια αὐτοῦ ἐπ’ ἐμοὶ ταῖς ὁδοῖς μου ἐκύκλωσάν με ἐγκάθετοι

13
Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.
אחי מעלי הרחיק וידעי אך־זרו ממני׃
ἀπ’ ἐμοῦ δὲ ἀδελφοί μου ἀπέστησαν ἔγνωσαν ἀλλοτρίους ἢ ἐμέ φίλοι δέ μου ἀνελεήμονες γεγόνασιν

14
Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.
חדלו קרובי ומידעי* שכחוני׃
οὐ προσεποιήσαντό με οἱ ἐγγύτατοί μου καὶ οἱ εἰδότες μου τὸ ὄνομα ἐπελάθοντό μου

15
Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.
גרי ביתי ואמהתי לזר תחשבני נכרי הייתי בעיניהם׃
γείτονες οἰκίας θεράπαιναί τέ μου ἀλλογενὴς ἤμην ἐναντίον αὐτῶν

16
Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.
לעבדי קראתי ולא יענה במו־פי אתחןן־לו׃
θεράποντά μου ἐκάλεσα καὶ οὐχ ὑπήκουσεν στόμα δέ μου ἐδέετο

17
Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.
רוחי זרה לאשתי וחנתי לבני בטני׃
καὶ ἱκέτευον τὴν γυναῖκά μου προσεκαλούμην δὲ κολακεύων υἱοὺς παλλακίδων μου

18
Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.
גם־עוילים מאסו בי אקומה וידברו־בי׃
οἱ δὲ εἰς τὸν αἰῶνά με ἀπεποιήσαντο ὅταν ἀναστῶ κατ’ ἐμοῦ λαλοῦσιν

19
Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.
תעבוני כל־מתי סודי וזה־אהבתי נהפכו־בי׃
ἐβδελύξαντο δέ με οἱ εἰδότες με οὓς δὴ ἠγαπήκειν ἐπανέστησάν μοι

20
Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.
בעורי ובבשרי דבקה עצמי ואתמלטה בעור שני׃
ἐν δέρματί μου ἐσάπησαν αἱ σάρκες μου τὰ δὲ ὀστᾶ μου ἐν ὀδοῦσιν ἔχεται

21
Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.
חנני חנני אתם רעי כי יד־אלוה נגעה בי׃
ἐλεήσατέ με ἐλεήσατέ με ὦ φίλοι χεὶρ γὰρ κυρίου ἡ ἁψαμένη μού ἐστιν

22
Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?
למה תרדפני כמו־אל ומבשרי לא תשבעו׃
διὰ τί δέ με διώκετε ὥσπερ καὶ ὁ κύριος ἀπὸ δὲ σαρκῶν μου οὐκ ἐμπίπλασθε

23
Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!
מי־יתן אפו ויכתבון מלי מי־יתן בספר ויחקו׃
τίς γὰρ ἂν δῴη γραφῆναι τὰ ῥήματά μου τεθῆναι δὲ αὐτὰ ἐν βιβλίῳ εἰς τὸν αἰῶνα

24
Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!
בעט־ברזל ועפרת לעד בצור יחצבון׃
ἐν γραφείῳ σιδηρῷ καὶ μολίβῳ ἢ ἐν πέτραις ἐγγλυφῆναι

25
Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;
ואני ידעתי גאלי חי ואחרון על־עפר יקום׃
οἶδα γὰρ ὅτι ἀέναός ἐστιν ὁ ἐκλύειν με μέλλων ἐπὶ γῆς

26
En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;
ואחר עורי נקפו־זאת ומבשרי אחזה אלוה׃
ἀναστήσαι τὸ δέρμα μου τὸ ἀνατλῶν ταῦτα παρὰ γὰρ κυρίου ταῦτά μοι συνετελέσθη

27
Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.
אשר אני אחזה־לי ועיני ראו ולא־זר כלו כליתי בחקי׃
ἃ ἐγὼ ἐμαυτῷ συνεπίσταμαι ἃ ὁ ὀφθαλμός μου ἑόρακεν καὶ οὐκ ἄλλος πάντα δέ μοι συντετέλεσται ἐν κόλπῳ

28
Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.
כי תאמרו מה־נרדף־לו ושרש דבר נמצא־בי׃
εἰ δὲ καὶ ἐρεῖτε τί ἐροῦμεν ἔναντι αὐτοῦ καὶ ῥίζαν λόγου εὑρήσομεν ἐν αὐτῷ

29
Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.
גורו לכם מפני־חרב כי־חמה עונות חרב למען תדעון [כ= שדין] [ק= שדון]׃ ס
εὐλαβήθητε δὴ καὶ ὑμεῖς ἀπὸ ἐπικαλύμματος θυμὸς γὰρ ἐπ’ ἀνόμους ἐπελεύσεται καὶ τότε γνώσονται ποῦ ἐστιν αὐτῶν ἡ ὕλη

Job 20

1
Toen antwoordde Zofar, de Naämathiet, en zeide:
ויען צפר הנעמתי ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ σωφαρ ὁ μιναῖος λέγει

2
Daarom doen mijn gedachten mij antwoorden, en over zulks is mijn verhaasten in mij.
לכן שעפי ישיבוני ובעבור חושי בי׃
οὐχ οὕτως ὑπελάμβανον ἀντερεῖν σε ταῦτα καὶ οὐχὶ συνίετε μᾶλλον ἢ καὶ ἐγώ

3
Ik heb aangehoord een bestraffing, die mij schande aandoet; maar de geest zal uit mijn verstand voor mij antwoorden.
מוסר כלמתי אשמע ורוח מבינתי יענני׃
παιδείαν ἐντροπῆς μου ἀκούσομαι καὶ πνεῦμα ἐκ τῆς συνέσεως ἀποκρίνεταί μοι

4
Weet gij dit? Van altoos af, van dat God den mens op de wereld gezet heeft,
הזאת ידעת מני־עד מני שים אדם עלי־ארץ׃
μὴ ταῦτα ἔγνως ἀπὸ τοῦ ἔτι ἀφ’ οὗ ἐτέθη ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς

5
Dat het gejuich de goddelozen van nabij geweest is, en de vreugde des huichelaars voor een ogenblik?
כי רננת רשעים מקרוב ושמחת חנף עדי־רגע׃
εὐφροσύνη γὰρ ἀσεβῶν πτῶμα ἐξαίσιον χαρμονὴ δὲ παρανόμων ἀπώλεια

6
Wanneer zijn hoogheid tot den hemel toe opklomme, en zijn hoofd tot aan de wolken raakte;
אם־יעלה לשמים שיאו וראשו לעב יגיע׃
ἐὰν ἀναβῇ εἰς οὐρανὸν αὐτοῦ τὰ δῶρα ἡ δὲ θυσία αὐτοῦ νεφῶν ἅψηται

7
Zal hij, gelijk zijn drek, in eeuwigheid vergaan; die hem gezien hadden, zullen zeggen: Waar is hij?
כגללו לנצח יאבד ראיו יאמרו איו׃
ὅταν γὰρ δοκῇ ἤδη κατεστηρίχθαι τότε εἰς τέλος ἀπολεῖται οἱ δὲ ἰδόντες αὐτὸν ἐροῦσιν ποῦ ἐστιν

8
Hij zal wegvlieden als een droom, dat men hem niet vinden zal, en hij zal verjaagd worden als een gezicht des nachts.
כחלום יעוף ולא ימצאוהו וידד כחזיון לילה׃
ὥσπερ ἐνύπνιον ἐκπετασθὲν οὐ μὴ εὑρεθῇ ἔπτη δὲ ὥσπερ φάσμα νυκτερινόν

9
Het oog, dat hem zag, zal het niet meer doen; en zijn plaats zal hem niet meer aanschouwen.
עין שזפתו ולא תוסיף ולא־עוד תשורנו מקומו׃
ὀφθαλμὸς παρέβλεψεν καὶ οὐ προσθήσει καὶ οὐκέτι προσνοήσει αὐτὸν ὁ τόπος αὐτοῦ

10
Zijn kinderen zullen zoeken den armen te behagen; en zijn handen zullen zijn vermogen moeten weder uitkeren.
בניו ירצו דלים וידיו תשבנה אונו׃
τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ὀλέσαισαν ἥττονες αἱ δὲ χεῖρες αὐτοῦ πυρσεύσαισαν ὀδύνας

11
Zijn beenderen zullen vol van zijn verborgene zonden zijn; van welke elkeen met hem op het stof nederliggen zal.
עצמותיו מלאו [כ= עלומו] [ק= עלומיו] ועמו על־עפר תשכב׃
ὀστᾶ αὐτοῦ ἐνεπλήσθησαν νεότητος αὐτοῦ καὶ μετ’ αὐτοῦ ἐπὶ χώματος κοιμηθήσεται

12
Indien het kwaad in zijn mond zoet is, hij dat verbergt, onder zijn tong,
אם־תמתיק בפיו רעה יכחידנה תחת לשונו׃
ἐὰν γλυκανθῇ ἐν στόματι αὐτοῦ κακία κρύψει αὐτὴν ὑπὸ τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ

13
Hij dat spaart, en hetzelve niet verlaat, maar dat in het midden van zijn gehemelte inhoudt;
יחמל עליה ולא יעזבנה וימנענה בתוך חכו׃
οὐ φείσεται αὐτῆς καὶ οὐκ ἐγκαταλείψει αὐτὴν καὶ συνέξει αὐτὴν ἐν μέσῳ τοῦ λάρυγγος αὐτοῦ

14
Zijn spijze zal in zijn ingewand veranderd worden; gal der adderen zal zij in het binnenste van hem zijn.
לחמו במעיו נהפך מרורת פתנים בקרבו׃
καὶ οὐ μὴ δυνηθῇ βοηθῆσαι ἑαυτῷ χολὴ ἀσπίδος ἐν γαστρὶ αὐτοῦ

15
Hij heeft goed ingeslokt, maar zal het uitspuwen; God zal het uit zijn buik uitdrijven.
חיל בלע ויקאנו מבטנו יורשנו* אל׃
πλοῦτος ἀδίκως συναγόμενος ἐξεμεσθήσεται ἐξ οἰκίας αὐτοῦ ἐξελκύσει αὐτὸν ἄγγελος

16
Het vergif der adderen zal hij zuigen; de tong der slang zal hem doden.
ראש־פתנים יינק תהרגהו לשון אפעה׃
θυμὸν δὲ δρακόντων θηλάσειεν ἀνέλοι δὲ αὐτὸν γλῶσσα ὄφεως

17
De stromen, rivieren, beken van honig en boter zal hij niet zien.
אל־ירא בפלגות נהרי נחלי דבש וחמאה׃
μὴ ἴδοι ἄμελξιν νομάδων μηδὲ νομὰς μέλιτος καὶ βουτύρου

18
Den arbeid zal hij wedergeven en niet inslokken; naar het vermogen zijner verandering, zo zal hij van vreugde niet opspringen.
משיב יגע ולא יבלע כחיל תמורתו ולא יעלס׃
εἰς κενὰ καὶ μάταια ἐκοπίασεν πλοῦτον ἐξ οὗ οὐ γεύσεται ὥσπερ στρίφνος ἀμάσητος ἀκατάποτος

19
Omdat hij onderdrukt heeft, de armen verlaten heeft, een huis geroofd heeft, dat hij niet opgebouwd had;
כי־רץץ עזב דלים בית גזל ולא יבנהו׃
πολλῶν γὰρ ἀδυνάτων οἴκους ἔθλασεν δίαιταν δὲ ἥρπασεν καὶ οὐκ ἔστησεν

20
Omdat hij geen rust in zijn buik gekend heeft, zo zal hij van zijn gewenst goed niet uitbehouden.
כי לא־ידע שלו בבטנו בחמודו לא ימלט׃
οὐκ ἔστιν αὐτοῦ σωτηρία τοῖς ὑπάρχουσιν ἐν ἐπιθυμίᾳ αὐτοῦ οὐ σωθήσεται

21
Er zal niets overig zijn, dat hij ete; daarom zal hij niet wachten naar zijn goed.
אין־שריד לאכלו על־כן לא־יחיל טובו׃
οὐκ ἔστιν ὑπόλειμμα τοῖς βρώμασιν αὐτοῦ διὰ τοῦτο οὐκ ἀνθήσει αὐτοῦ τὰ ἀγαθά

22
Als zijn genoegzaamheid zal vol zijn, zal hem bang zijn; alle hand des ellendigen zal over hem komen.
במלאות שפקו יצר לו כל־יד עמל תבואנו׃
ὅταν δὲ δοκῇ ἤδη πεπληρῶσθαι θλιβήσεται πᾶσα δὲ ἀνάγκη ἐπ’ αὐτὸν ἐπελεύσεται

23
Er zij wat om zijn buik te vullen; God zal over hem de hitte Zijns toorns zenden, en over hem regenen op zijn spijze.
יהי למלא בטנו ישלח־בו חרון אפו וימטר עלימו בלחומו׃
εἴ πως πληρώσαι γαστέρα αὐτοῦ ἐπαποστείλαι ἐπ’ αὐτὸν θυμὸν ὀργῆς νίψαι ἐπ’ αὐτὸν ὀδύνας

24
Hij zij gevloden van de ijzeren wapenen, de stalen boog zal hem doorschieten.
יברח מנשק ברזל תחלפהו קשת נחושה׃
καὶ οὐ μὴ σωθῇ ἐκ χειρὸς σιδήρου τρώσαι αὐτὸν τόξον χάλκειον

25
Men zal het zwaard uittrekken, het zal uit het lijf uitgaan, en glinsterende uit zijn gal voortkomen; verschrikkingen zullen over hem zijn.
שלף ויצא מגוה וברק ממררתו יהלך עליו אמים׃
διεξέλθοι δὲ διὰ σώματος αὐτοῦ βέλος ἀστραπαὶ δὲ ἐν διαίταις αὐτοῦ περιπατήσαισαν ἐπ’ αὐτῷ φόβοι

26
Alle duisternis zal verborgen zijn in zijn schuilplaatsen; een vuur, dat niet opgeblazen is, zal hem verteren; den overigen in zijn tent zal het kwalijk gaan.
כל־חשך טמון לצפוניו* תאכלהו אש לא־נפח ירע שריד באהלו׃
πᾶν δὲ σκότος αὐτῷ ὑπομείναι κατέδεται αὐτὸν πῦρ ἄκαυστον κακώσαι δὲ αὐτοῦ ἐπήλυτος τὸν οἶκον

27
De hemel zal zijn ongerechtigheid openbaren, en de aarde zal zich tegen hem opmaken.
יגלו שמים עונו וארץ מתקוממה לו׃
ἀνακαλύψαι δὲ αὐτοῦ ὁ οὐρανὸς τὰς ἀνομίας γῆ δὲ ἐπανασταίη αὐτῷ

28
De inkomste van zijn huis zal weggevoerd worden; het zal al henenvloeien in den dag Zijns toorns.
יגל יבול ביתו נגרות ביום אפו׃
ἑλκύσαι τὸν οἶκον αὐτοῦ ἀπώλεια εἰς τέλος ἡμέρα ὀργῆς ἐπέλθοι αὐτῷ

29
Dit is het deel des goddelozen mensen van God, en de erve zijner redenen van God.
זה חלק־אדם רשע מאלהים ונחלת אמרו מאל׃ ף
αὕτη ἡ μερὶς ἀνθρώπου ἀσεβοῦς παρὰ κυρίου καὶ κτῆμα ὑπαρχόντων αὐτῷ παρὰ τοῦ ἐπισκόπου

Job 21

1
Maar Job antwoordde en zeide:
ויען איוב ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ιωβ λέγει

2
Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
שמעו שמוע מלתי ותהי־זאת תנחומתיכם׃
ἀκούσατε ἀκούσατέ μου τῶν λόγων ἵνα μὴ ᾖ μοι παρ’ ὑμῶν αὕτη ἡ παράκλησις

3
Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
שאוני ואנכי אדבר ואחר דברי תלעיג׃
ἄρατέ με ἐγὼ δὲ λαλήσω εἶτ’ οὐ καταγελάσετέ μου

4
Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
האנכי לאדם שיחי ואם־מדוע לא־תקצר רוחי׃
τί γάρ μὴ ἀνθρώπου μου ἡ ἔλεγξις ἢ διὰ τί οὐ θυμωθήσομαι

5
Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
פנו־אלי והשמו ושימו יד על־פה׃
εἰσβλέψαντες εἰς ἐμὲ θαυμάσατε χεῖρα θέντες ἐπὶ σιαγόνι

6
Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
ואם־זכרתי ונבהלתי ואחז בשרי פלצות׃
ἐάν τε γὰρ μνησθῶ ἐσπούδακα ἔχουσιν δέ μου τὰς σάρκας ὀδύναι

7
Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
מדוע רשעים יחיו עתקו גם־גברו חיל׃
διὰ τί ἀσεβεῖς ζῶσιν πεπαλαίωνται δὲ καὶ ἐν πλούτῳ

8
Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
זרעם נכון לפניהם עםם וצאצאיהם לעיניהם׃
ὁ σπόρος αὐτῶν κατὰ ψυχήν τὰ δὲ τέκνα αὐτῶν ἐν ὀφθαλμοῖς

9
Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
בתיהם שלום מפחד ולא שבט אלוה עליהם׃
οἱ οἶκοι αὐτῶν εὐθηνοῦσιν φόβος δὲ οὐδαμοῦ μάστιξ δὲ παρὰ κυρίου οὐκ ἔστιν ἐπ’ αὐτοῖς

10
Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
שורו עבר ולא יגעל תפלט פרתו ולא תשכל׃
ἡ βοῦς αὐτῶν οὐκ ὠμοτόκησεν διεσώθη δὲ αὐτῶν ἐν γαστρὶ ἔχουσα καὶ οὐκ ἔσφαλεν

11
Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
ישלחו כצאן עויליהם וילדיהם ירקדון׃
μένουσιν δὲ ὡς πρόβατα αἰώνια τὰ δὲ παιδία αὐτῶν προσπαίζουσιν

12
Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
ישאו כתף וכנור וישמחו לקול עוגב׃
ἀναλαβόντες ψαλτήριον καὶ κιθάραν καὶ εὐφραίνονται φωνῇ ψαλμοῦ

13
In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf.
[כ= יבלו] [ק= יכלו] בטוב ימיהם וברגע שאול יחתו׃
συνετέλεσαν δὲ ἐν ἀγαθοῖς τὸν βίον αὐτῶν ἐν δὲ ἀναπαύσει ᾅδου ἐκοιμήθησαν

14
Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
ויאמרו לאל סור ממנו ודעת דרכיך לא חפצנו׃
λέγει δὲ κυρίῳ ἀπόστα ἀπ’ ἐμοῦ ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι

15
Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
מה־שדי כי־נעבדנו ומה־נועיל כי נפגע־בו׃
τί ἱκανός ὅτι δουλεύσομεν αὐτῷ καὶ τίς ὠφέλεια ὅτι ἀπαντήσομεν αὐτῷ

16
Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
הן לא בידם טובם עצת רשעים רחקה מני׃
ἐν χερσὶν γὰρ ἦν αὐτῶν τὰ ἀγαθά ἔργα δὲ ἀσεβῶν οὐκ ἐφορᾷ

17
Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
כמה נר־רשעים ידעך ויבא עלימו אידם חבלים יחלק באפו׃
οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ ἀσεβῶν λύχνος σβεσθήσεται ἐπελεύσεται δὲ αὐτοῖς ἡ καταστροφή ὠδῖνες δὲ αὐτοὺς ἕξουσιν ἀπὸ ὀργῆς

18
Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
יהיו כתבן לפני־רוח וכמץ גנבתו סופה׃
ἔσονται δὲ ὥσπερ ἄχυρα πρὸ ἀνέμου ἢ ὥσπερ κονιορτός ὃν ὑφείλατο λαῖλαψ

19
Dat God Zijn geweld weglegt voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
אלוה יצפן־לבניו אונו ישלם אליו וידע׃
ἐκλίποι υἱοὺς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ ἀνταποδώσει πρὸς αὐτὸν καὶ γνώσεται

20
Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
יראו [כ= עינו] [ק= עיניו] כידו ומחמת שדי ישתה׃
ἴδοισαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ τὴν ἑαυτοῦ σφαγήν ἀπὸ δὲ κυρίου μὴ διασωθείη

21
Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
כי מה־חפצו בביתו אחריו ומספר חדשיו חצצו׃
ὅτι τί θέλημα αὐτοῦ ἐν οἴκῳ αὐτοῦ μετ’ αὐτόν καὶ ἀριθμοὶ μηνῶν αὐτοῦ διῃρέθησαν

22
Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
הלאל ילמד־דעת והוא רמים ישפוט׃
πότερον οὐχὶ ὁ κύριός ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην αὐτὸς δὲ φόνους διακρινεῖ

23
Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
זה ימות בעצם תמו כלו שלאןן ושליו׃
οὗτος ἀποθανεῖται ἐν κράτει ἁπλοσύνης αὐτοῦ ὅλος δὲ εὐπαθῶν καὶ εὐθηνῶν

24
Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
עטיניו מלאו חלב ומח עצמותיו ישקה׃
τὰ δὲ ἔγκατα αὐτοῦ πλήρη στέατος μυελὸς δὲ αὐτοῦ διαχεῖται

25
De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
וזה ימות בנפש מרה ולא־אכל בטובה׃
ὁ δὲ τελευτᾷ ὑπὸ πικρίας ψυχῆς οὐ φαγὼν οὐδὲν ἀγαθόν

26
Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
יחד על־עפר ישכבו ורמה תכסה עליהם׃
ὁμοθυμαδὸν δὲ ἐπὶ γῆς κοιμῶνται σαπρία δὲ αὐτοὺς ἐκάλυψεν

27
Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
הן ידעתי מחשבותיכם ומזמות עלי תחמסו׃
ὥστε οἶδα ὑμᾶς ὅτι τόλμῃ ἐπίκεισθέ μοι

28
Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
כי תאמרו איה בית־נדיב ואיה אהל משכנות רשעים׃
ὅτι ἐρεῖτε ποῦ ἐστιν οἶκος ἄρχοντος καὶ ποῦ ἐστιν ἡ σκέπη τῶν σκηνωμάτων τῶν ἀσεβῶν

29
Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
הלא שאלתם עוברי דרך ואתתם לא תנכרו׃
ἐρωτήσατε παραπορευομένους ὁδόν καὶ τὰ σημεῖα αὐτῶν οὐκ ἀπαλλοτριώσετε

30
Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
כי ליום איד יחשך רע ליום עברות יובלו׃
ὅτι εἰς ἡμέραν ἀπωλείας κουφίζεται ὁ πονηρός εἰς ἡμέραν ὀργῆς αὐτοῦ ἀπαχθήσονται

31
Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
מי־יגיד על־פניו דרכו והוא־עשה מי ישלם־לו׃
τίς ἀπαγγελεῖ ἐπὶ προσώπου αὐτοῦ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἐποίησεν τίς ἀνταποδώσει αὐτῷ

32
Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
והוא לקברות יובל ועל־גדיש ישקוד׃
καὶ αὐτὸς εἰς τάφους ἀπηνέχθη καὶ ἐπὶ σορῷ ἠγρύπνησεν

33
De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
מתקו־לו רגבי נחל ואחריו כל־אדם ימשוך ולפניו אין מספר׃
ἐγλυκάνθησαν αὐτῷ χάλικες χειμάρρου καὶ ὀπίσω αὐτοῦ πᾶς ἄνθρωπος ἀπελεύσεται καὶ ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἀναρίθμητοι

34
Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
ואיך תנחמוני הבל ותשובתיכם נשאר־מעל׃ ס
πῶς δὲ παρακαλεῖτέ με κενά τὸ δὲ ἐμὲ καταπαύσασθαι ἀφ’ ὑμῶν οὐδέν

Job 22

1
Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:
ויען אליפז התמני ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ελιφας ὁ θαιμανίτης λέγει

2
Zal ook een man Gode voordelig zijn? Maar voor zichzelven zal de verstandige voordelig zijn.
הלאל יסכן־גבר כי־יסכן עלימו משכיל׃
πότερον οὐχὶ ὁ κύριός ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην

3
Is het voor den Almachtige nuttigheid, dat gij rechtvaardig zijt; of gewin, dat gij uw wegen volmaakt?
החפץ לשדי כי תצדק ואם־בצע כי־תתם דרכיך׃
τί γὰρ μέλει τῷ κυρίῳ ἐὰν σὺ ἦσθα τοῖς ἔργοις ἄμεμπτος ἢ ὠφέλεια ὅτι ἁπλώσῃς τὴν ὁδόν σου

4
Is het om uw vreze, dat Hij u bestraft, dat Hij met u in het gericht komt?
המיראתך יכיחך יבוא עמך במשפט׃
ἦ λόγον σου ποιούμενος ἐλέγξει σε καὶ συνεισελεύσεταί σοι εἰς κρίσιν

5
Is niet uw boosheid groot, en uwer ongerechtigheden geen einde?
הלא רעתך רבה ואין־קץ לעונתיך׃
πότερον οὐχ ἡ κακία σού ἐστιν πολλή ἀναρίθμητοι δέ σού εἰσιν αἱ ἁμαρτίαι

6
Want gij hebt uw broederen zonder oorzaak pand afgenomen, en de klederen der naakten hebt gij uitgetogen.
כי־תחבל אחיך חנם ובגדי ערומים תפשיט׃
ἠνεχύραζες δὲ τοὺς ἀδελφούς σου διὰ κενῆς ἀμφίασιν δὲ γυμνῶν ἀφείλου

7
Den moede hebt gij geen water te drinken gegeven, en van den hongerige hebt gij het brood onthouden.
לא־מים עיף תשקה ומרעב תמנע־לחם׃
οὐδὲ ὕδωρ διψῶντας ἐπότισας ἀλλὰ πεινώντων ἐστέρησας ψωμόν

8
Maar was er een man van geweld, voor dien was het land, en een aanzienlijk persoon woonde daarin.
ואיש זרוע לו הארץ ונשוא פנים ישב בה׃
ἐθαύμασας δέ τινων πρόσωπον ὤ|κισας δὲ τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς

9
De weduwen hebt gij ledig weggezonden, en de armen der wezen zijn verbrijzeld.
אלמנות שלחת ריקם וזרעות יתמים ידכא׃
χήρας δὲ ἐξαπέστειλας κενάς ὀρφανοὺς δὲ ἐκάκωσας

10
Daarom zijn strikken rondom u, en vervaardheid heeft u haastelijk beroerd.
על־כן סביבותיך פחים ויבהלך פחד פתאם׃
τοιγαροῦν ἐκύκλωσάν σε παγίδες καὶ ἐσπούδασέν σε πόλεμος ἐξαίσιος

11
Of gij ziet de duisternis niet, en des water overvloed bedekt u.
או־חשך לא־תראה ושפעת־מים תכסך׃
τὸ φῶς σοι σκότος ἀπέβη κοιμηθέντα δὲ ὕδωρ σε ἐκάλυψεν

12
Is niet God in de hoogte der hemelen? Zie toch het opperste der sterren aan, dat zij verheven zijn.
הלא־אלוה גבה שמים וראה ראש* כוכבים כי־רמו׃
μὴ οὐχὶ ὁ τὰ ὑψηλὰ ναίων ἐφορᾷ τοὺς δὲ ὕβρει φερομένους ἐταπείνωσεν

13
Daarom zegt gij: Wat weet er God van? Zal Hij door de donkerheid oordelen?
ואמרת מה־ידע אל הבעד ערפל ישפוט׃
καὶ εἶπας τί ἔγνω ὁ ἰσχυρός ἦ κατὰ τοῦ γνόφου κρινεῖ

14
De wolken zijn Hem een verberging, dat Hij niet ziet; en Hij bewandelt den omgang der hemelen.
עבים סתר־לו ולא יראה וחוג שמים יתהלך׃
νέφη ἀποκρυφὴ αὐτοῦ καὶ οὐχ ὁραθήσεται καὶ γῦρον οὐρανοῦ διαπορεύσεται

15
Hebt gij het pad der eeuw waargenomen, dat de ongerechtige lieden betreden hebben?
הארח עולם תשמר אשר דרכו מתי־און׃
μὴ τρίβον αἰώνιον φυλάξεις ἣν ἐπάτησαν ἄνδρες ἄδικοι

16
Die rimpelachtig gemaakt zijn, als het de tijd niet was; een vloed is over hun grond uitgestort;
אשר־קמטו ולא־עת נהר יוצק יסודם׃
οἳ συνελήμφθησαν ἄωροι ποταμὸς ἐπιρρέων οἱ θεμέλιοι αὐτῶν

17
Die zeiden tot God: Wijk van ons! En wat had de Almachtige hun gedaan?
האמרים לאל סור ממנו ומה־יפעל שדי למו׃
οἱ λέγοντες κύριος τί ποιήσει ἡμῖν ἢ τί ἐπάξεται ἡμῖν ὁ παντοκράτωρ

18
Hij had immers hun huizen met goed gevuld; daarom is de raad der goddelozen verre van mij.
והוא מלא בתיהם טוב ועצת רשעים רחקה מני׃
ὃς δὲ ἐνέπλησεν τοὺς οἴκους αὐτῶν ἀγαθῶν βουλὴ δὲ ἀσεβῶν πόρρω ἀπ’ αὐτοῦ

19
De rechtvaardigen zagen het, en waren blijde, en de onschuldige bespotte hen;
יראו צדיקים וישמחו ונקי ילעג־למו׃
ἰδόντες δίκαιοι ἐγέλασαν ἄμεμπτος δὲ ἐμυκτήρισεν

20
Dewijl onze stand niet verdelgd is, maar het vuur hun overblijfsel verteerd heeft.
אם־לא נכחד קימנו ויתרם אכלה אש׃
εἰ μὴ ἠφανίσθη ἡ ὑπόστασις αὐτῶν καὶ τὸ κατάλειμμα αὐτῶν καταφάγεται πῦρ

21
Gewen u toch aan Hem, en heb vrede; daardoor zal u het goede overkomen.
הסכן־נא עמו ושלם בהם תבואתכ* טובה׃
γενοῦ δὴ σκληρός ἐὰν ὑπομείνῃς εἶτ’ ὁ καρπός σου ἔσται ἐν ἀγαθοῖς

22
Ontvang toch de wet uit Zijn mond, en leg Zijn redenen in uw hart.
קח־נא מפיו תורה ושים אמריו בלבבך׃
ἔκλαβε δὲ ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐξηγορίαν καὶ ἀνάλαβε τὰ ῥήματα αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ σου

23
Zo gij u bekeert tot den Almachtige, gij zult gebouwd worden; doe het onrecht verre van uw tenten.
אם־תשוב עד־שדי תבנה תרחיק עולה מאהלך׃
ἐὰν δὲ ἐπιστραφῇς καὶ ταπεινώσῃς σεαυτὸν ἔναντι κυρίου πόρρω ἐποίησας ἀπὸ διαίτης σου τὸ ἄδικον

24
Dan zult gij het goud op het stof leggen, en het goud van Ofir bij den rotssteen der beken;
ושית־על־עפר בצר ובצור נחלים אופיר׃
θήσῃ ἐπὶ χώματι ἐν πέτρᾳ καὶ ὡς πέτρᾳ χειμάρρους ωφιρ

25
Ja, de Almachtige zal uw overvloedig goud zijn, en uw krachtig zilver zijn;
והיה שדי בצריך וכסף תועפות לך׃
ἔσται οὖν σου ὁ παντοκράτωρ βοηθὸς ἀπὸ ἐχθρῶν καθαρὸν δὲ ἀποδώσει σε ὥσπερ ἀργύριον πεπυρωμένον

26
Want dan zult gij u over den Almachtige verlustigen, en gij zult tot God uw aangezicht opheffen.
כי־אז על־שדי תתענג ותשא אל־אלוה פניך׃
εἶτα παρρησιασθήσῃ ἔναντι κυρίου ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἱλαρῶς

27
Gij zult tot Hem ernstiglijk bidden, en Hij zal u verhoren; en gij zult uw geloften betalen.
תעתיר אליו וישמעך ונדריך תשלם׃
εὐξαμένου δέ σου πρὸς αὐτὸν εἰσακούσεταί σου δώσει δέ σοι ἀποδοῦναι τὰς εὐχάς

28
Als gij een zaak besluit, zo zal zij u bestendig zijn; en op uw wegen zal het licht schijnen.
ותגזר־אומר ויקם לך ועל־דרכיך נגה אור׃
ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης ἐπὶ δὲ ὁδοῖς σου ἔσται φέγγος

29
Als men iemand vernederen zal, en gij zeggen zult: Het zij verhoging; dan zal God den nederige van ogen behouden.
כי־השפילו ותאמר גוה ושח עינים יושע׃
ὅτι ἐταπείνωσεν αὐτόν καὶ ἐρεῖς ὑπερηφανεύσατο καὶ κύφοντα ὀφθαλμοῖς σώσει

30
Ja, Hij zal dien bevrijden, die niet onschuldig is, want hij wordt bevrijd door de zuiverheid uwer handen.
ימלט אי־נקי ונמלט בבר כפיך׃ ף
ῥύσεται ἀθῷον καὶ διασώθητι ἐν καθαραῖς χερσίν σου

Job 23

1
Maar Job antwoordde en zeide:
ויען איוב ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ιωβ λέγει

2
Ook heden is mijn klacht wederspannigheid; mijn plage is zwaar boven mijn zuchten.
גם־היום מרי שחי ידי כבדה על־אנחתי׃
καὶ δὴ οἶδα ὅτι ἐκ χειρός μου ἡ ἔλεγξίς ἐστιν καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ βαρεῖα γέγονεν ἐπ’ ἐμῷ στεναγμῷ

3
Och, of ik wist, dat ik Hem vinden zou, ik zou tot Zijn stoel komen;
מי־יתן ידעתי ואמצאהו אבוא עד־תכונתו׃
τίς δ’ ἄρα γνοίη ὅτι εὕροιμι αὐτὸν καὶ ἔλθοιμι εἰς τέλος

4
Ik zou het recht voor Zijn aangezicht ordentelijk voorstellen, en mijn mond zou ik met verdedigingen vervullen.
אערכה לפניו משפט ופי אמלא תוכחות׃
εἴποιμι δὲ ἐμαυτοῦ κρίμα τὸ δὲ στόμα μου ἐμπλήσαιμι ἐλέγχων

5
Ik zou de redenen weten, die Hij mij antwoorden zou; en verstaan, wat Hij mij zeggen zou.
אדעה מלים יענני ואבינה מה־יאמר לי׃
γνῴην δὲ ῥήματα ἅ μοι ἐρεῖ αἰσθοίμην δὲ τίνα μοι ἀπαγγελεῖ

6
Zou Hij naar de grootheid Zijner macht met mij twisten? Neen; maar Hij zou acht op mij slaan.
הברב־כח יריב עמדי לא אך־הוא ישם בי׃
καὶ εἰ ἐν πολλῇ ἰσχύι ἐπελεύσεταί μοι εἶτα ἐν ἀπειλῇ μοι οὐ χρήσεται

7
Daar zou de oprechte met Hem pleiten; en ik zou mij in eeuwigheid van mijn Rechter vrijmaken.
שם ישר נוכח עמו ואפלטה לנצח משפטי׃
ἀλήθεια γὰρ καὶ ἔλεγχος παρ’ αὐτοῦ ἐξαγάγοι δὲ εἰς τέλος τὸ κρίμα μου

8
Zie, ga ik voorwaarts, zo is Hij er niet, of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet.
הן קדם אהלך ואיננו ואחור ולא־אבין לו׃
εἰς γὰρ πρῶτα πορεύσομαι καὶ οὐκέτι εἰμί τὰ δὲ ἐπ’ ἐσχάτοις τί οἶδα

9
Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet; bedekt Hij Zich ter rechterhand, zo zie ik Hem niet.
שמאול בעשתו ולא־אחז יעטף ימין ולא אראה׃
ἀριστερὰ ποιήσαντος αὐτοῦ καὶ οὐ κατέσχον περιβαλεῖ δεξιά καὶ οὐκ ὄψομαι

10
Doch Hij kent den weg, die bij mij is; Hij beproeve mij; als goud zal ik uitkomen.
כי־ידע דרך עמדי בחנני כזהב אצא׃
οἶδεν γὰρ ἤδη ὁδόν μου διέκρινεν δέ με ὥσπερ τὸ χρυσίον

11
Aan Zijn gang heeft mijn voet vastgehouden; Zijn weg heb ik bewaard, en ben niet afgeweken.
באשרו אחזה רגלי דרכו שמרתי ולא־אט׃
ἐξελεύσομαι δὲ ἐν ἐντάλμασιν αὐτοῦ ὁδοὺς γὰρ αὐτοῦ ἐφύλαξα καὶ οὐ μὴ ἐκκλίνω

12
Het gebod Zijner lippen heb ik ook niet weggedaan; de redenen Zijns monds heb ik meer dan mijn bescheiden deel weggelegd.
מצות שפתיו ולא אמיש מחקי צפנתי אמרי־פיו׃
ἀπὸ ἐνταλμάτων αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ παρέλθω ἐν δὲ κόλπῳ μου ἔκρυψα ῥήματα αὐτοῦ

13
Maar is Hij tegen iemand, wie zal dan Hem afkeren? Wat Zijn ziel begeert, dat zal Hij doen.
והוא באחד ומי ישיבנו ונפשו אותה ויעש׃
εἰ δὲ καὶ αὐτὸς ἔκρινεν οὕτως τίς ἐστιν ὁ ἀντειπὼν αὐτῷ ὃ γὰρ αὐτὸς ἠθέλησεν καὶ ἐποίησεν

14
Want Hij zal volbrengen, dat over mij bescheiden is; en diergelijke dingen zijn er vele bij Hem.
כי ישלים חקי וכהנה רבות עמו׃
ἐπὶ τούτῳ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ κατασπουδασθῶ κατανοήσω καὶ πτοηθήσομαι ἐξ αὐτοῦ

15
Hierom word ik voor Zijn aangezicht beroerd; aanmerk het, en vrees voor Hem;
על־כן מפניו אבהל אתבוןן ואפחד ממנו׃
κύριος δὲ ἐμαλάκυνεν τὴν καρδίαν μου ὁ δὲ παντοκράτωρ ἐσπούδασέν με

16
Want God heeft mijn hart week gemaakt, en de Almachtige heeft mij beroerd;
ואל הרך לבי ושדי הבהילני׃
οὐ γὰρ ᾔδειν ὅτι ἐπελεύσεταί μοι σκότος πρὸ προσώπου δέ μου ἐκάλυψεν γνόφος

17
Omdat ik niet uitgedelgd ben voor de duisternis, en dat Hij van mijn aangezicht de donkerheid bedekt heeft.
כי־לא נצמתי מפני־חשך ומפני כסה־אפל׃

Job 24

1
Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?
מדוע משדי לא־נצפנו עתים [כ= וידעו] [ק= וידעיו] לא־חזו ימיו׃
διὰ τί δὲ κύριον ἔλαθον ὧραι

2
Zij tasten de landpalen aan; de kudden roven zij, en weiden ze.
גבלות ישיגו עדר גזלו וירעו׃
ἀσεβεῖς δὲ ὅριον ὑπερέβησαν ποίμνιον σὺν ποιμένι ἁρπάσαντες

3
Den ezel der wezen drijven zij weg; den os ener weduwe nemen zij te pand.
חמור יתומים ינהגו יחבלו שור אלמנה׃
ὑποζύγιον ὀρφανῶν ἀπήγαγον καὶ βοῦν χήρας ἠνεχύρασαν

4
Zij doen de nooddruftigen wijken van den weg; te zamen versteken zich de ellendigen des lands.
יטו אביונים מדרך יחד חבאו עניי־ארץ׃
ἐξέκλιναν ἀδυνάτους ἐξ ὁδοῦ δικαίας ὁμοθυμαδὸν ἐκρύβησαν πραεῖς γῆς

5
Ziet, zij zijn woudezels in de woestijn; zij gaan uit tot hun werk, makende zich vroeg op ten roof; het vlakke veld is hem tot spijs, en den jongeren.
הן פראים במדבר יצאו בפעלם משחרי לטרף ערבה לו לחם לנערים׃
ἀπέβησαν δὲ ὥσπερ ὄνοι ἐν ἀγρῷ ὑπὲρ ἐμοῦ ἐξελθόντες τὴν ἑαυτῶν πρᾶξιν ἡδύνθη αὐτῷ ἄρτος εἰς νεωτέρους

6
Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen lezen zij af.
בשדה בלילו [כ= יקצירו] [ק= יקצורו] וכרם רשע ילקשו׃
ἀγρὸν πρὸ ὥρας οὐκ αὐτῶν ὄντα ἐθέρισαν ἀδύνατοι δὲ ἀμπελῶνας ἀσεβῶν ἀμισθὶ καὶ ἀσιτὶ ἠργάσαντο

7
Den naakten laten zij vernachten zonder kleding, die geen deksel heeft tegen de koude.
ערום ילינו מבלי לבוש ואין כסות בקרה׃
γυμνοὺς πολλοὺς ἐκοίμισαν ἄνευ ἱματίων ἀμφίασιν δὲ ψυχῆς αὐτῶν ἀφείλαντο

8
Van den stroom der bergen worden zij nat, en zonder toevlucht zijnde, omhelzen zij de steenrotsen.
מזרם הרים ירטבו ומבלי מחסה חבקו־צור׃
ἀπὸ ψεκάδων ὀρέων ὑγραίνονται παρὰ τὸ μὴ ἔχειν αὐτοὺς σκέπην πέτραν περιεβάλοντο

9
Zij rukken het weesje van de borst, en dat over den arme is, nemen zij te pand.
יגזלו משד יתום ועל־עני יחבלו׃
ἥρπασαν ὀρφανὸν ἀπὸ μαστοῦ ἐκπεπτωκότα δὲ ἐταπείνωσαν

10
Den naakte doen zij weggaan zonder kleed, en hongerig, die garven dragen.
ערום הלכו בלי לבוש ורעבים נשאו עמר׃
γυμνοὺς δὲ ἐκοίμισαν ἀδίκως πεινώντων δὲ τὸν ψωμὸν ἀφείλαντο

11
Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de wijnpersen, en zijn dorstig.
בין־שורתם יצהירו יקבים דרכו ויצמאו׃
ἐν στενοῖς ἀδίκως ἐνήδρευσαν ὁδὸν δὲ δικαίαν οὐκ ᾔδεισαν

12
Uit de stad zuchten de lieden, en de ziel der verwonden schreeuwt uit; nochtans beschikt God niets ongerijmds.
מעיר מתים ינאקו ונפש־חללים תשוע ואלוה לא־ישים תפלה׃
οἳ ἐκ πόλεως καὶ οἴκων ἰδίων ἐξεβάλλοντο ψυχὴ δὲ νηπίων ἐστέναξεν μέγα αὐτὸς δὲ διὰ τί τούτων ἐπισκοπὴν οὐ πεποίηται

13
Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.
המה היו במרדי־אור לא־הכירו דרכיו ולא ישבו בנתיבתיו׃
ἐπὶ γῆς ὄντων αὐτῶν καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν ὁδὸν δὲ δικαιοσύνης οὐκ ᾔδεισαν οὐδὲ ἀτραποὺς αὐτῆς ἐπορεύθησαν

14
Met het licht staat de moorder op, doodt den arme en den nooddruftige; en des nachts is hij als een dief.
לאור יקום רוצח יקטל־עני ואביון ובלילה יהי כגנב׃
γνοὺς δὲ αὐτῶν τὰ ἔργα παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς σκότος καὶ νυκτὸς ἔσται ὡς κλέπτης

15
Ook neemt het oog des overspelers de schemering waar, zeggende: Geen oog zal mij zien; en hij legt een deksel op het aangezicht.
ועין נאף שמרה נשף לאמר לא־תשורני עין וסתר פנים ישים׃
καὶ ὀφθαλμὸς μοιχοῦ ἐφύλαξεν σκότος λέγων οὐ προσνοήσει με ὀφθαλμός καὶ ἀποκρυβὴν προσώπου ἔθετο

16
In de duisternis doorgraaft hij de huizen, die zij zich des daags afgetekend hadden; zij kennen het licht niet.
חתר בחשך בתים יוםם חתמו־למו לא־ידעו אור׃
διώρυξεν ἐν σκότει οἰκίας ἡμέρας ἐσφράγισαν ἑαυτούς οὐκ ἐπέγνωσαν φῶς

17
Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.
כי יחדו בקר למו צלמות כי־יכיר בלהות צלמות׃
ὅτι ὁμοθυμαδὸν τὸ πρωὶ αὐτοῖς σκιὰ θανάτου ὅτι ἐπιγνώσεται ταραχὰς σκιᾶς θανάτου

18
Hij is licht op het vlakke der wateren; vervloekt is hun deel op de aarde; hij wendt zich niet tot den weg der wijngaarden.
קל־הוא על־פני־מים תקלל חלקתם בארץ לא־יפנה דרך כרמים׃
ἐλαφρός ἐστιν ἐπὶ πρόσωπον ὕδατος καταραθείη ἡ μερὶς αὐτῶν ἐπὶ γῆς

19
De droogte mitsgaders de hitte nemen de sneeuwwateren weg; alzo het graf dergenen, die gezondigd hebben.
ציה גם־חם יגזלו מימי־שלג שאול חטאו׃
ἀναφανείη δὲ τὰ φυτὰ αὐτῶν ἐπὶ γῆς ξηρά ἀγκαλίδα γὰρ ὀρφανῶν ἥρπασαν

20
De baarmoeder vergeet hem, het gewormte is hem zoet, zijns wordt niet meer gedacht; en het onrecht wordt gebroken als een hout.
ישכחהו רחם מתקו רמה עוד לא־יזכר ותשבר כעץ עולה׃
εἶτ’ ἀνεμνήσθη αὐτοῦ ἡ ἁμαρτία ὥσπερ δὲ ὁμίχλη δρόσου ἀφανὴς ἐγένετο ἀποδοθείη δὲ αὐτῷ ἃ ἔπραξεν συντριβείη δὲ πᾶς ἄδικος ἴσα ξύλῳ ἀνιάτῳ

21
De onvruchtbare, die niet baart, teert hij af, en aan de weduwe doet hij niets goeds.
רעה עקרה לא תלד ואלמנה לא ייטיב׃
στεῖραν γὰρ οὐκ εὖ ἐποίησεν καὶ γύναιον οὐκ ἠλέησεν

22
Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men des levens niet zeker.
ומשך אבירים בכחו יקום ולא־יאמין בחיין׃
θυμῷ δὲ κατέστρεψεν ἀδυνάτους ἀναστὰς τοιγαροῦν οὐ μὴ πιστεύσῃ κατὰ τῆς ἑαυτοῦ ζωῆς

23
Stelt hem God in gerustigheid, zo steunt hij daarop; nochtans zijn Zijn ogen op hun wegen.
יתן־לו לבטח וישען ועיניהו על־דרכיהם׃
μαλακισθεὶς μὴ ἐλπιζέτω ὑγιασθῆναι ἀλλὰ πεσεῖται νόσῳ

24
Zij zijn een weinig tijds verheven, daarna is er niemand van hen; zij worden nedergedrukt; gelijk alle anderen worden zij besloten; en gelijk de top ener aar worden zij afgesneden.
רומו מעט* ואיננו והמכו ככל יקפצון וכראש שבלת ימלו׃
πολλοὺς γὰρ ἐκάκωσεν τὸ ὕψωμα αὐτοῦ ἐμαράνθη δὲ ὥσπερ μολόχη ἐν καύματι ἢ ὥσπερ στάχυς ἀπὸ καλάμης αὐτόματος ἀποπεσών

25
Indien het nu zo niet is, wie zal mij leugenachtig maken, en mijn rede tot niet brengen?
ואם־לא אפו מי יכזיבני וישם לאל מלתי׃ ס
εἰ δὲ μή τίς ἐστιν ὁ φάμενος ψευδῆ με λέγειν καὶ θήσει εἰς οὐδὲν τὰ ῥήματά μου

Job 25

1
Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:
ויען בלדד השחי ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ βαλδαδ ὁ σαυχίτης λέγει

2
Heerschappij en vreze zijn bij Hem, Hij maakt vrede in Zijn hoogten.
המשל ופחד עמו עשה שלום במרומיו׃
τί γὰρ προοίμιον ἢ φόβος παρ’ αὐτοῦ ὁ ποιῶν τὴν σύμπασαν ἐν ὑψίστῳ

3
Is er een getal Zijner benden? En over wien staat Zijn licht niet op?
היש מספר לגדודיו ועל־מי לא־יקום אורהו׃
μὴ γάρ τις ὑπολάβοι ὅτι ἔστιν παρέλκυσις πειραταῖς ἐπὶ τίνας δὲ οὐκ ἐπελεύσεται ἔνεδρα παρ’ αὐτοῦ

4
Hoe zou dan een mens rechtvaardig zijn bij God, en hoe zou hij zuiver zijn, die van een vrouw geboren is?
ומה־יצדק אנוש עם־אל ומה־יזכה ילוד אשה׃
πῶς γὰρ ἔσται δίκαιος βροτὸς ἔναντι κυρίου ἢ τίς ἂν ἀποκαθαρίσαι ἑαυτὸν γεννητὸς γυναικός

5
Zie, tot de maan toe, en zij zal geen schijnsel geven; en de sterren zijn niet zuiver in Zijn ogen.
הן עד־ירח ולא יאהיל וכוכבים לא־זכו בעיניו׃
εἰ σελήνῃ συντάσσει καὶ οὐκ ἐπιφαύσκει ἄστρα δὲ οὐ καθαρὰ ἐναντίον αὐτοῦ

6
Hoeveel te min de mens, die een made is, en des mensen kind, die een worm is!
אף כי־אנוש רמה ובן־אדם תולעה׃ ף
ἔα δέ ἄνθρωπος σαπρία καὶ υἱὸς ἀνθρώπου σκώληξ

Job 26

1
Maar Job antwoordde en zeide:
ויען איוב ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ιωβ λέγει

2
Hoe hebt gij geholpen dien, die zonder kracht is, en behouden den arm, die zonder sterkte is?
מה־עזרת ללא־כח הושעת זרוע לא־עז׃
τίνι πρόσκεισαι ἢ τίνι μέλλεις βοηθεῖν πότερον οὐχ ᾧ πολλὴ ἰσχὺς καὶ ᾧ βραχίων κραταιός ἐστιν

3
Hoe hebt gij hem geraden, die geen wijsheid heeft, en de zaak, alzo zij is, ten volle bekend gemaakt?
מה־יעצת ללא חכמה ותושיה לרב הודעת׃
τίνι συμβεβούλευσαι οὐχ ᾧ πᾶσα σοφία ἢ τίνι ἐπακολουθήσεις οὐχ ᾧ μεγίστη δύναμις

4
Aan wien hebt gij die woorden verhaald? En wiens geest is van u uitgegaan?
את־מי הגדת מלין ונשמת־מי יצאה ממך׃
τίνι ἀνήγγειλας ῥήματα πνοὴ δὲ τίνος ἐστὶν ἡ ἐξελθοῦσα ἐκ σοῦ

5
De doden zullen geboren worden van onder de wateren, en hun inwoners.
הרפאים יחוללו מתחת מים ושכניהם׃
μὴ γίγαντες μαιωθήσονται ὑποκάτωθεν ὕδατος καὶ τῶν γειτόνων αὐτοῦ

6
De hel is naakt voor Hem, en geen deksel is er voor het verderf.
ערום שאול נגדו ואין כסות לאבדון׃
γυμνὸς ὁ ᾅδης ἐπώπιον αὐτοῦ καὶ οὐκ ἔστιν περιβόλαιον τῇ ἀπωλείᾳ

7
Hij breidt het noorden uit over het woeste; Hij hangt de aarde aan een niet.
נטה צפון על־תהו תלה ארץ על־בלי־מה׃
ἐκτείνων βορέαν ἐπ’ οὐδέν κρεμάζων γῆν ἐπὶ οὐδενός

8
Hij bindt de wateren in Zijn wolken; nochtans scheurt de wolk daaronder niet.
צרר־מים בעביו ולא־נבקע עןן תחתם׃
δεσμεύων ὕδωρ ἐν νεφέλαις αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐρράγη νέφος ὑποκάτω αὐτοῦ

9
Hij houdt het vlakke Zijns troons vast; Hij spreidt Zijn wolk daarover.
מאחז פני־כסה פרשז עליו עננו׃
ὁ κρατῶν πρόσωπον θρόνου ἐκπετάζων ἐπ’ αὐτὸν νέφος αὐτοῦ

10
Hij heeft een gezet perk over het vlakke der wateren rondom afgetekend, tot aan de voleinding toe des lichts met de duisternis.
חק־חג על־פני־מים עד־תכלית אור עם־חשך׃
πρόσταγμα ἐγύρωσεν ἐπὶ πρόσωπον ὕδατος μέχρι συντελείας φωτὸς μετὰ σκότους

11
De pilaren des hemels sidderen, en ontzetten zich voor Zijn schelden.
עמודי שמים ירופפו ויתמהו מגערתו׃
στῦλοι οὐρανοῦ ἐπετάσθησαν καὶ ἐξέστησαν ἀπὸ τῆς ἐπιτιμήσεως αὐτοῦ

12
Door Zijn kracht klieft Hij de zee, en door Zijn verstand verslaat Hij haar verheffing.
בכחו רגע הים [כ= ובתובנתו] [ק= ובתבונתו] מחץ רהב׃
ἰσχύι κατέπαυσεν τὴν θάλασσαν ἐπιστήμῃ δὲ ἔτρωσε τὸ κῆτος

13
Door Zijn Geest heeft Hij de hemelen versierd; Zijn hand heeft de langwemelende slang geschapen.
ברוחו שמים שפרה חללה* ידו נחש בריח׃
κλεῖθρα δὲ οὐρανοῦ δεδοίκασιν αὐτόν προστάγματι δὲ ἐθανάτωσεν δράκοντα ἀποστάτην

14
Ziet, dit zijn maar uiterste einden Zijner wegen; en wat een klein stukje der zaak hebben wij van Hem gehoord? Wie zou dan den donder Zijner mogendheden verstaan?
הן־אלה קצות [כ= דרכו] [ק= דרכיו] ומה־שמץ דבר נשמע־בו ורעם [כ= גבורתו] [ק= גבורותיו*] מי יתבוןן׃ ס
ἰδοὺ ταῦτα μέρη ὁδοῦ αὐτοῦ καὶ ἐπὶ ἰκμάδα λόγου ἀκουσόμεθα ἐν αὐτῷ σθένος δὲ βροντῆς αὐτοῦ τίς οἶδεν ὁπότε ποιήσει

Job 27

1
En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:
ויסף איוב שאת משלו ויאמר׃
ἔτι δὲ προσθεὶς ιωβ εἶπεν τῷ προοιμίῳ

2
Zo waarachtig als God leeft, Die mijn recht weggenomen heeft, en de Almachtige, Die mijner ziel bitterheid heeft aangedaan!
חי־אל הסיר משפטי ושדי המר נפשי׃
ζῇ κύριος ὃς οὕτω με κέκρικεν καὶ ὁ παντοκράτωρ ὁ πικράνας μου τὴν ψυχήν

3
Zo lang als mijn adem in mij zal zijn, en het geblaas Gods in mijn neus;
כי־כל־עוד נשמתי בי ורוח אלוה באפי׃
ἦ μὴν ἔτι τῆς πνοῆς μου ἐνούσης πνεῦμα δὲ θεῖον τὸ περιόν μοι ἐν ῥισίν

4
Indien mijn lippen onrecht zullen spreken, en indien mijn tong bedrog zal uitspreken!
אם־תדברנה שפתי עולה ולשוני אם־יהגה רמיה׃
μὴ λαλήσειν τὰ χείλη μου ἄνομα οὐδὲ ἡ ψυχή μου μελετήσει ἄδικα

5
Het zij verre van mij, dat ik ulieden rechtvaardigen zou; totdat ik den geest zal gegeven hebben, zal ik mijn oprechtigheid van mij niet wegdoen.
חלילה לי אם־אצדיק אתכם עד־אגוע לא־אסיר תמתי ממני׃
μή μοι εἴη δικαίους ὑμᾶς ἀποφῆναι ἕως ἂν ἀποθάνω οὐ γὰρ ἀπαλλάξω μου τὴν ἀκακίαν

6
Aan mijn gerechtigheid zal ik vasthouden, en zal ze niet laten varen; mijn hart zal die niet versmaden van mijn dagen.
בצדקתי החזקתי ולא ארפה לא־יחרף לבבי מימי׃
δικαιοσύνῃ δὲ προσέχων οὐ μὴ προῶμαι οὐ γὰρ σύνοιδα ἐμαυτῷ ἄτοπα πράξας

7
Mijn vijand zij als de goddeloze, en die zich tegen mij opmaakt, als de verkeerde.
יהי כרשע איבי ומתקוממי כעול׃
οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ εἴησαν οἱ ἐχθροί μου ὥσπερ ἡ καταστροφὴ τῶν ἀσεβῶν καὶ οἱ ἐπ’ ἐμὲ ἐπανιστανόμενοι ὥσπερ ἡ ἀπώλεια τῶν παρανόμων

8
Want wat is de verwachting des huichelaars, als hij zal gierig geweest zijn, wanneer God zijn ziel zal uittrekken?
כי מה־תקות חנף כי יבצע כי ישל אלוה נפשו׃
καὶ τίς γάρ ἐστιν ἐλπὶς ἀσεβεῖ ὅτι ἐπέχει πεποιθὼς ἐπὶ κύριον ἆρα σωθήσεται

9
Zal God zijn geroep horen, als benauwdheid over hem komt?
הצעקתו ישמע אל כי־תבוא עליו צרה׃
ἦ τὴν δέησιν αὐτοῦ εἰσακούσεται κύριος ἢ ἐπελθούσης αὐτῷ ἀνάγκης

10
Zal hij zich verlustigen in den Almachtige? Zal hij God aanroepen te aller tijd?
אם־על־שדי יתענג יקרא אלוה בכל־עת׃
μὴ ἔχει τινὰ παρρησίαν ἔναντι αὐτοῦ ἢ ὡς ἐπικαλεσαμένου αὐτοῦ εἰσακούσεται αὐτοῦ

11
Ik zal ulieden leren van de hand Gods; wat bij den Almachtige is, zal ik niet verhelen.
אורה אתכם ביד־אל אשר עם־שדי לא אכחד׃
ἀλλὰ δὴ ἀναγγελῶ ὑμῖν τί ἐστιν ἐν χειρὶ κυρίου ἅ ἐστιν παρὰ παντοκράτορι οὐ ψεύσομαι

12
Ziet, gij zelve allen hebt het gezien; en waarom wordt gij dus door ijdelheid verijdeld?
הן־אתם כלכם חזיתם ולמה־זה הבל תהבלו׃
ἰδοὺ δὴ πάντες οἴδατε ὅτι κενὰ κενοῖς ἐπιβάλλετε

13
Dit is het deel des goddelozen mensen bij God, en de erve der tirannen, die zij van den Almachtige ontvangen zullen.
זה חלק־אדם רשע עם־אל ונחלת עריצים משדי יקחו׃
αὕτη ἡ μερὶς ἀνθρώπου ἀσεβοῦς παρὰ κυρίου κτῆμα δὲ δυναστῶν ἐλεύσεται παρὰ παντοκράτορος ἐπ’ αὐτούς

14
Indien zijn kinderen vermenigvuldigen, het is ten zwaarde; en zijn spruiten zullen van brood niet verzadigd worden.
אם־ירבו בניו למו־חרב וצאצאיו לא ישבעו־לחם׃
ἐὰν δὲ πολλοὶ γένωνται οἱ υἱοὶ αὐτοῦ εἰς σφαγὴν ἔσονται ἐὰν δὲ καὶ ἀνδρωθῶσιν προσαιτήσουσιν

15
Zijn overgeblevenen zullen in den dood begraven worden, en zijn weduwen zullen niet wenen.
[כ= שרידו] [ק= שרידיו] במות יקברו ואלמנתיו לא תבכינה׃
οἱ δὲ περιόντες αὐτοῦ ἐν θανάτῳ τελευτήσουσιν χήρας δὲ αὐτῶν οὐθεὶς ἐλεήσει

16
Zo hij zilver opgehoopt zal hebben als stof, en kleding bereid als leem;
אם־יצבר כעפר כסף וכחמר יכין מלבוש׃
ἐὰν συναγάγῃ ὥσπερ γῆν ἀργύριον ἴσα δὲ πηλῷ ἑτοιμάσῃ χρυσίον

17
Hij zal ze bereiden, maar de rechtvaardige zal ze aantrekken, en de onschuldige zal het zilver delen.
יכין וצדיק ילבש וכסף נקי יחלק׃
ταῦτα πάντα δίκαιοι περιποιήσονται τὰ δὲ χρήματα αὐτοῦ ἀληθινοὶ καθέξουσιν

18
Hij bouwt zijn huis als een motte, en als een hoeder de hutte maakt.
בנה כעש ביתו וכסכה עשה נצר׃
ἀπέβη δὲ ὁ οἶκος αὐτοῦ ὥσπερ σῆτες καὶ ὥσπερ ἀράχνη

19
Rijk ligt hij neder, en wordt niet weggenomen; doet hij zijn ogen open, zo is hij er niet.
עשיר ישכב ולא יאסף עיניו פקח ואיננו׃
πλούσιος κοιμηθεὶς καὶ οὐ προσθήσει ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ διήνοιξεν καὶ οὐκ ἔστιν

20
Verschrikkingen zullen hem als wateren aangrijpen; des nachts zal hem een wervelwind wegstelen.
תשיגהו* כמים בלהות לילה גנבתו סופה׃
συνήντησαν αὐτῷ ὥσπερ ὕδωρ αἱ ὀδύναι νυκτὶ δὲ ὑφείλατο αὐτὸν γνόφος

21
De oostenwind zal hem wegvoeren, dat hij henengaat, en zal hem wegstormen uit zijn plaats.
ישאהו קדים וילך וישערהו ממקמו׃
ἀναλήμψεται αὐτὸν καύσων καὶ ἀπελεύσεται καὶ λικμήσει αὐτὸν ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ

22
En God zal dit over hem werpen, en niet sparen; van Zijn hand zal hij snellijk vlieden.
וישלך עליו ולא יחמל מידו ברוח יברח׃
καὶ ἐπιρρίψει ἐπ’ αὐτὸν καὶ οὐ φείσεται ἐκ χειρὸς αὐτοῦ φυγῇ φεύξεται

23
Een ieder zal over hem met zijn handen klappen, en over hem fluiten uit zijn plaats.
ישפק עלימו כפימו וישרק עליו ממקמו׃
κροτήσει ἐπ’ αὐτοῦ χεῖρας αὐτοῦ καὶ συριεῖ αὐτὸν ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ

Job 28

1
Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor het goud, dat zij smelten.
כי יש לכסף מוצא ומקום לזהב יזקו׃
ἔστιν γὰρ ἀργυρίῳ τόπος ὅθεν γίνεται τόπος δὲ χρυσίῳ ὅθεν διηθεῖται

2
Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.
ברזל מעפר יקח ואבן יצוק נחושה׃
σίδηρος μὲν γὰρ ἐκ γῆς γίνεται χαλκὸς δὲ ἴσα λίθῳ λατομεῖται

3
Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw des doods.
קץ שם לחשך ולכל־תכלית הוא חוקר אבן אפל וצלמות׃
τάξιν ἔθετο σκότει καὶ πᾶν πέρας αὐτὸς ἐξακριβάζεται λίθος σκοτία καὶ σκιὰ θανάτου

4
Breekt er een beek door, bij dengene, die daar woont, de wateren vergeten zijnde van den voet, worden van den mens uitgeput, en gaan weg.
פרץ נחל מעם־גר הנשכחים מני־רגל דלו מאנוש נעו׃
διακοπὴ χειμάρρου ἀπὸ κονίας οἱ δὲ ἐπιλανθανόμενοι ὁδὸν δικαίαν ἠσθένησαν ἐκ βροτῶν

5
Uit de aarde komt het brood voort, en onder zich wordt zij veranderd, alsof zij vuur ware.
ארץ ממנה יצא־לחם ותחתיה נהפך כמו־אש׃
γῆ ἐξ αὐτῆς ἐξελεύσεται ἄρτος ὑποκάτω αὐτῆς ἐστράφη ὡσεὶ πῦρ

6
Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van goud.
מקום־ספיר אבניה ועפרת זהב לו׃
τόπος σαπφείρου οἱ λίθοι αὐτῆς καὶ χῶμα χρυσίον αὐτῷ

7
De roofvogel heeft het pad niet gekend, en het oog der kraai heeft het niet gezien.
נתיב לא־ידעו עיט ולא שזפתו עין איה׃
τρίβος οὐκ ἔγνω αὐτὴν πετεινόν καὶ οὐ παρέβλεψεν αὐτὴν ὀφθαλμὸς γυπός

8
De jonge hoogmoedige dieren hebben het niet betreden, de felle leeuw is daarover niet heengegaan.
לא־הדריכהו בני־שחץ לא־עדה עליו שחל׃
οὐκ ἐπάτησαν αὐτὴν υἱοὶ ἀλαζόνων οὐ παρῆλθεν ἐπ’ αὐτῆς λέων

9
Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van den wortel om.
בחלמיש שלח ידו הפך משרש הרים׃
ἐν ἀκροτόμῳ ἐξέτεινεν χεῖρα αὐτοῦ κατέστρεψεν δὲ ἐκ ῥιζῶν ὄρη

10
In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het kostelijke.
בצורות יארים בקע וכל־יקר ראתה עינו׃
δίνας δὲ ποταμῶν ἔρρηξεν πᾶν δὲ ἔντιμον εἶδέν μου ὁ ὀφθαλμός

11
Hij bindt de rivier toe, dat niet een traan uitkomt, en het verborgene brengt hij uit in het licht.
מבכי נהרות חבש ותעלמה יצא אור׃ ף
βάθη δὲ ποταμῶν ἀνεκάλυψεν ἔδειξεν δὲ ἑαυτοῦ δύναμιν εἰς φῶς

12
Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?
והחכמה מאין תמצא ואי זה* מקום בינה׃
ἡ δὲ σοφία πόθεν εὑρέθη ποῖος δὲ τόπος ἐστὶν τῆς ἐπιστήμης

13
De mens weet haar waarde niet, en zij wordt niet gevonden in het land der levenden.
לא־ידע אנוש ערכה ולא תמצא בארץ החיים׃
οὐκ οἶδεν βροτὸς ὁδὸν αὐτῆς οὐδὲ μὴ εὑρεθῇ ἐν ἀνθρώποις

14
De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij mij.
תהום אמר לא בי־היא וים אמר אין עמדי׃
ἄβυσσος εἶπεν οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοί καὶ θάλασσα εἶπεν οὐκ ἔστιν μετ’ ἐμοῦ

15
Het gesloten goud kan voor haar niet gegeven worden, en met zilver kan haar prijs niet worden opgewogen.
לא־יתן סגור תחתיה ולא ישקל כסף מחירה׃
οὐ δώσει συγκλεισμὸν ἀντ’ αὐτῆς καὶ οὐ σταθήσεται ἀργύριον ἀντάλλαγμα αὐτῆς

16
Zij kan niet geschat worden tegen fijn goud van Ofir, tegen den kostelijken Schoham, en den Saffier.
לא־תסלה בכתם אופיר בשהם יקר וספיר׃
καὶ οὐ συμβασταχθήσεται χρυσίῳ ωφιρ ἐν ὄνυχι τιμίῳ καὶ σαπφείρῳ

17
Men kan het goud of het kristal haar niet gelijk waarderen; ook is zij niet te verwisselen voor een kleinood van dicht goud.
לא־יערכנה זהב וזכוכית ותמורתה כלי־פז׃
οὐκ ἰσωθήσεται αὐτῇ χρυσίον καὶ ὕαλος καὶ τὸ ἄλλαγμα αὐτῆς σκεύη χρυσᾶ

18
De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der wijsheid is meerder dan der Robijnen.
ראמות וגביש לא יזכר ומשך חכמה מפנינים׃
μετέωρα καὶ γαβις οὐ μνησθήσεται καὶ ἕλκυσον σοφίαν ὑπὲρ τὰ ἐσώτατα

19
Men kan de Topaas van Morenland haar niet gelijk waarderen; en bij het fijn louter goud kan zij niet geschat worden.
לא־יערכנה פטדת־כוש בכתם טהור לא תסלה׃ ף
οὐκ ἰσωθήσεται αὐτῇ τοπάζιον αἰθιοπίας χρυσίῳ καθαρῷ οὐ συμβασταχθήσεται

20
Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des verstands?
והחכמה מאין תבוא ואי זה מקום בינה׃
ἡ δὲ σοφία πόθεν εὑρέθη ποῖος δὲ τόπος ἐστὶν τῆς συνέσεως

21
Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het gevogelte des hemels is zij verborgen.
ונעלמה מעיני כל־חי ומעוף השמים נסתרה׃
λέληθεν πάντα ἄνθρωπον καὶ ἀπὸ πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ ἐκρύβη

22
Het verderf en de dood zeggen: Haar gerucht hebben wij met onze oren gehoord.
אבדון ומות אמרו באזנינו שמענו שמעה׃
ἡ ἀπώλεια καὶ ὁ θάνατος εἶπαν ἀκηκόαμεν δὲ αὐτῆς τὸ κλέος

23
God verstaat haar weg, en Hij weet haar plaats.
אלהים הבין דרכה והוא ידע את־מקומה׃
ὁ θεὸς εὖ συνέστησεν αὐτῆς τὴν ὁδόν αὐτὸς δὲ οἶδεν τὸν τόπον αὐτῆς

24
Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de hemelen.
כי־הוא לקצות־הארץ יביט תחת כל־השמים יראה׃
αὐτὸς γὰρ τὴν ὑπ’ οὐρανὸν πᾶσαν ἐφορᾷ εἰδὼς τὰ ἐν τῇ γῇ πάντα ἃ ἐποίησεν

25
Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;
לעשות לרוח משקל ומים תכן במדה׃
ἀνέμων σταθμὸν ὕδατός τε μέτρα

26
Als Hij den regen een gezette orde maakte, en een weg voor het weerlicht der donderen;
בעשתו למטר חק ודרך לחזיז קלות׃
ὅτε ἐποίησεν οὕτως ὑετὸν ἠρίθμησεν καὶ ὁδὸν ἐν τινάγματι φωνάς

27
Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht Hij ze.
אז ראה ויספרה הכינה וגם־חקרה׃
τότε εἶδεν αὐτὴν καὶ ἐξηγήσατο αὐτήν ἑτοιμάσας ἐξιχνίασεν

28
Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.
ויאמר לאדם הן יראת אדני היא חכמה וסור מרע בינה׃ ס
εἶπεν δὲ ἀνθρώπῳ ἰδοὺ ἡ θεοσέβειά ἐστιν σοφία τὸ δὲ ἀπέχεσθαι ἀπὸ κακῶν ἐστιν ἐπιστήμη

Job 29

1
En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:
ויסף איוב שאת משלו ויאמר׃
ἔτι δὲ προσθεὶς ιωβ εἶπεν τῷ προοιμίῳ

2
Och, of ik ware, gelijk in de vorige maanden, gelijk in de dagen, toen God mij bewaarde!
מי־יתנני כירחי־קדם כימי אלוה ישמרני׃
τίς ἄν με θείη κατὰ μῆνα ἔμπροσθεν ἡμερῶν ὧν με ὁ θεὸς ἐφύλαξεν

3
Toen Hij Zijn lamp deed schijnen over mijn hoofd, en ik bij Zijn licht de duisternis doorwandelde;
בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך׃
ὡς ὅτε ηὔγει ὁ λύχνος αὐτοῦ ὑπὲρ κεφαλῆς μου ὅτε τῷ φωτὶ αὐτοῦ ἐπορευόμην ἐν σκότει

4
Gelijk als ik was in de dagen mijner jonkheid, toen Gods verborgenheid over mijn tent was;
כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי׃
ὅτε ἤμην ἐπιβρίθων ὁδοῖς ὅτε ὁ θεὸς ἐπισκοπὴν ἐποιεῖτο τοῦ οἴκου μου

5
Toen de Almachtige nog met mij was, en mijn jongens rondom mij;
בעוד שדי עמדי סביבותי נערי׃
ὅτε ἤμην ὑλώδης λίαν κύκλῳ δέ μου οἱ παῖδες

6
Toen ik mijn gangen wies in boter, en de rots bij mij oliebeken uitgoot;
ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי־שמן׃
ὅτε ἐχέοντό μου αἱ ὁδοὶ βουτύρῳ τὰ δὲ ὄρη μου ἐχέοντο γάλακτι

7
Toen ik uitging naar de poort door de stad, toen ik mijn stoel op de straat liet bereiden.
בצאתי שער עלי־קרת ברחוב אכין מושבי׃
ὅτε ἐξεπορευόμην ὄρθριος ἐν πόλει ἐν δὲ πλατείαις ἐτίθετό μου ὁ δίφρος

8
De jongens zagen mij, en verstaken zich, en de stokouden rezen op en stonden.
ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו׃
ἰδόντες με νεανίσκοι ἐκρύβησαν πρεσβῦται δὲ πάντες ἔστησαν

9
De oversten hielden de woorden in, en leiden de hand op hun mond.
שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם׃
ἁδροὶ δὲ ἐπαύσαντο λαλοῦντες δάκτυλον ἐπιθέντες ἐπὶ στόματι

10
De stem der vorsten verstak zich, en hun tong kleefde aan hun gehemelte.
קול־נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה׃
οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐμακάρισάν με καὶ γλῶσσα αὐτῶν τῷ λάρυγγι αὐτῶν ἐκολλήθη

11
Als een oor mij hoorde, zo hield het mij gelukzalig; als mij een oog zag, zo getuigde het van mij.
כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני׃
ὅτι οὖς ἤκουσεν καὶ ἐμακάρισέν με ὀφθαλμὸς δὲ ἰδών με ἐξέκλινεν

12
Want ik bevrijdde den ellendige, die riep, en den wees, die geen helper had.
כי־אמלט עני משוע ויתום ולא־עזר לו׃
διέσωσα γὰρ πτωχὸν ἐκ χειρὸς δυνάστου καὶ ὀρφανῷ ᾧ οὐκ ἦν βοηθός ἐβοήθησα

13
De zegen desgenen, die verloren ging, kwam op mij; en het hart der weduwe deed ik vrolijk zingen.
ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארןן׃
εὐλογία ἀπολλυμένου ἐπ’ ἐμὲ ἔλθοι στόμα δὲ χήρας με εὐλόγησεν

14
Ik bekleedde mij met gerechtigheid, en zij bekleedde mij; mijn oordeel was als een mantel en vorstelijke hoed.
צדק לבשתי וילבשני כמעיל* וצניף משפטי׃
δικαιοσύνην δὲ ἐνεδεδύκειν ἠμφιασάμην δὲ κρίμα ἴσα διπλοΐδι

15
Den blinden was ik tot ogen, en den kreupelen was ik tot voeten.
עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני׃
ὀφθαλμὸς ἤμην τυφλῶν ποὺς δὲ χωλῶν

16
Ik was den nooddruftigen een vader; en het geschil, dat ik niet wist, dat onderzocht ik.
אב אנכי לאביונים ורב לא־ידעתי אחקרהו׃
ἐγὼ ἤμην πατὴρ ἀδυνάτων δίκην δέ ἣν οὐκ ᾔδειν ἐξιχνίασα

17
En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit zijn tanden.
ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף׃
συνέτριψα δὲ μύλας ἀδίκων ἐκ δὲ μέσου τῶν ὀδόντων αὐτῶν ἅρπαγμα ἐξέσπασα

18
En ik zeide: Ik zal in mijn nest den geest geven, en ik zal de dagen vermenigvuldigen als het zand.
ואמר עם־קני אגוע וכחול ארבה ימים׃
εἶπα δέ ἡ ἡλικία μου γηράσει ὥσπερ στέλεχος φοίνικος πολὺν χρόνον βιώσω

19
Mijn wortel was uitgebreid aan het water, en dauw vernachtte op mijn tak.
שרשי פתוח אלי־מים וטל ילין בקצירי׃
ἡ ῥίζα μου διήνοικται ἐπὶ ὕδατος καὶ δρόσος αὐλισθήσεται ἐν τῷ θερισμῷ μου

20
Mijn heerlijkheid was nieuw bij mij, en mijn boog veranderde zich in mijn hand.
כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף׃
ἡ δόξα μου καινὴ μετ’ ἐμοῦ καὶ τὸ τόξον μου ἐν χειρὶ αὐτοῦ πορεύσεται

21
Zij hoorden mij aan, en wachtten, en zwegen op mijn raad.
לי־שמעו ויחלו וידמו למו עצתי׃
ἐμοῦ ἀκούσαντες προσέσχον ἐσιώπησαν δὲ ἐπὶ τῇ ἐμῇ βουλῇ

22
Na mijn woord spraken zij niet weder, en mijn rede drupte op hen.
אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי׃
ἐπὶ δὲ τῷ ἐμῷ ῥήματι οὐ προσέθεντο περιχαρεῖς δὲ ἐγίνοντο ὁπόταν αὐτοῖς ἐλάλουν

23
Want zij wachtten naar mij, gelijk naar den regen, en sperden hun mond open, als naar den spaden regen.
ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש׃
ὥσπερ γῆ διψῶσα προσδεχομένη τὸν ὑετόν οὕτως οὗτοι τὴν ἐμὴν λαλιάν

24
Lachte ik hun toe, zij geloofden het niet; en het licht mijns aangezichts deden zij niet nedervallen.
אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון׃
ἐὰν γελάσω πρὸς αὐτούς οὐ μὴ πιστεύσωσιν καὶ φῶς τοῦ προσώπου μου οὐκ ἀπέπιπτεν

25
Verkoos ik hun weg, zo zat ik bovenaan, en woonde als een koning onder de benden, als een, die treurigen vertroost.
אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם׃
ἐξελεξάμην ὁδὸν αὐτῶν καὶ ἐκάθισα ἄρχων καὶ κατεσκήνουν ὡσεὶ βασιλεὺς ἐν μονοζώνοις ὃν τρόπον παθεινοὺς παρακαλῶν

Job 30

1
Maar nu lachen over mij minderen dan ik van dagen, welker vaderen ik versmaad zou hebben, om bij de honden mijner kudde te stellen.
ועתה שחקו עלי צעירים ממני לימים אשר־מאסתי אבותם לשית עם־כלבי צאני׃
νυνὶ δὲ κατεγέλασάν μου ἐλάχιστοι νῦν νουθετοῦσίν με ἐν μέρει ὧν ἐξουδένουν πατέρας αὐτῶν οὓς οὐχ ἡγησάμην εἶναι ἀξίους κυνῶν τῶν ἐμῶν νομάδων

2
Waartoe zou mij ook geweest zijn de krachten hunner handen? Zij was door ouderdom in hen vergaan.
גם־כח ידיהם למה לי עלימו אבד כלח׃
καί γε ἰσχὺς χειρῶν αὐτῶν ἵνα τί μοι ἐπ’ αὐτοὺς ἀπώλετο συντέλεια

3
Die door gebrek en honger eenzaam waren, vliedende naar dorre plaatsen, in het donkere, woeste en verwoeste.
בחסר ובכפן גלמוד הערקים ציה אמש שואה ומשאה׃
ἐν ἐνδείᾳ καὶ λιμῷ ἄγονος οἱ φεύγοντες ἄνυδρον ἐχθὲς συνοχὴν καὶ ταλαιπωρίαν

4
Die ziltige kruiden plukten bij de struiken, en welker spijze was de wortel der jeneveren.
הקטפים מלוח עלי־שיח ושרש רתמים לחםם׃
οἱ περικλῶντες ἅλιμα ἐπὶ ἠχοῦντι οἵτινες ἅλιμα ἦν αὐτῶν τὰ σῖτα ἄτιμοι δὲ καὶ πεφαυλισμένοι ἐνδεεῖς παντὸς ἀγαθοῦ οἳ καὶ ῥίζας ξύλων ἐμασῶντο ὑπὸ λιμοῦ μεγάλου

5
Zij werden uit het midden uitgedreven; (men jouwde over hen, als over een dief),
מן־גו יגרשו יריעו עלימו כגנב׃
ἐπανέστησάν μοι κλέπται

6
Opdat zij wonen zouden in de kloven der dalen, de holen des stofs en der steenrotsen.
בערוץ נחלים לשכן חרי עפר וכפים׃
ὧν οἱ οἶκοι αὐτῶν ἦσαν τρῶγλαι πετρῶν

7
Zij schreeuwden tussen de struiken; onder de netelen vergaderden zij zich.
בין־שיחים ינהקו תחת חרול יספחו׃
ἀνὰ μέσον εὐήχων βοήσονται οἳ ὑπὸ φρύγανα ἄγρια διῃτῶντο

8
Zij waren kinderen der dwazen, en kinderen van geen naam; zij waren geslagen uit den lande.
בני־נבל גם־בני בלי־שם נכאו מן־הארץ׃
ἀφρόνων υἱοὶ καὶ ἀτίμων ὄνομα καὶ κλέος ἐσβεσμένον ἀπὸ γῆς

9
Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een klapwoord.
ועתה נגינתם הייתי ואהי להם למלה׃
νυνὶ δὲ κιθάρα ἐγώ εἰμι αὐτῶν καὶ ἐμὲ θρύλημα ἔχουσιν

10
Zij hebben een gruwel aan mij, zij maken zich verre van mij, ja, zij onthouden het speeksel niet van mijn aangezicht.
תעבוני רחקו מני ומפני לא־חשכו רק׃
ἐβδελύξαντο δέ με ἀποστάντες μακράν ἀπὸ δὲ προσώπου μου οὐκ ἐφείσαντο πτύελον

11
Want Hij heeft mijn zeel losgemaakt, en mij bedrukt; daarom hebben zij den breidel voor mijn aangezicht afgeworpen.
כי־[כ= יתרו] [ק= יתרי] פתח ויענני ורסן מפני שלחו׃
ἀνοίξας γὰρ φαρέτραν αὐτοῦ ἐκάκωσέν με καὶ χαλινὸν τοῦ προσώπου μου ἐξαπέστειλαν

12
Ter rechterhand staat de jeugd op, stoten mijn voeten uit, en banen tegen mij hun verderfelijke wegen.
על־ימין פרחח יקומו רגלי שלחו ויסלו עלי ארחות אידם׃
ἐπὶ δεξιῶν βλαστοῦ ἐπανέστησαν πόδα αὐτῶν ἐξέτειναν καὶ ὡδοποίησαν ἐπ’ ἐμὲ τρίβους ἀπωλείας αὐτῶν

13
Zij breken mijn pad af, zij bevorderen mijn ellende; zij hebben geen helper van doen.
נתסו נתיבתי להותי* יעילו לא עזר למו׃
ἐξετρίβησαν τρίβοι μου ἐξέδυσεν γάρ μου τὴν στολήν

14
Zij komen aan, als door een wijde breuk; onder de verwoesting rollen zij zich aan.
כפרץ רחב יאתיו תחת שאה התגלגלו׃
βέλεσιν αὐτοῦ κατηκόντισέν με κέχρηταί μοι ὡς βούλεται ἐν ὀδύναις πέφυρμαι

15
Men is met verschrikkingen tegen mij gekeerd; elk een vervolgt als een wind mijn edele ziel, en mijn heil is als een wolk voorbijgegaan.
ההפך עלי בלהות תרדף כרוח נדבתי וכעב עברה ישעתי׃
ἐπιστρέφονται δέ μου αἱ ὀδύναι ὤ|χετό μου ἡ ἐλπὶς ὥσπερ πνεῦμα καὶ ὥσπερ νέφος ἡ σωτηρία μου

16
Daarom stort zich nu mijn ziel in mij uit; de dagen des druks grijpen mij aan.
ועתה עלי תשתפך נפשי יאחזוני* ימי־עני׃
καὶ νῦν ἐπ’ ἐμὲ ἐκχυθήσεται ἡ ψυχή μου ἔχουσιν δέ με ἡμέραι ὀδυνῶν

17
Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen rusten niet.
לילה עצמי נקר מעלי וערקי לא ישכבון׃
νυκτὶ δέ μου τὰ ὀστᾶ συγκέκαυται τὰ δὲ νεῦρά μου διαλέλυται

18
Door de veelheid der kracht is mijn kleed veranderd; Hij omgordt mij als de kraag mijns roks.
ברב־כח יתחפש לבושי כפי כתנתי יאזרני׃
ἐν πολλῇ ἰσχύι ἐπελάβετό μου τῆς στολῆς ὥσπερ τὸ περιστόμιον τοῦ χιτῶνός μου περιέσχεν με

19
Hij heeft mij in het slijk geworpen, en ik ben gelijk geworden als stof en as.
הרני לחמר ואתמשל כעפר ואפר׃
ἥγησαι δέ με ἴσα πηλῷ ἐν γῇ καὶ σποδῷ μου ἡ μερίς

20
Ik schrei tot U, maar Gij antwoordt mij niet; ik sta, maar Gij acht niet op mij.
אשוע אליך ולא תענני עמדתי ותתבןן בי׃
κέκραγα δὲ πρὸς σὲ καὶ οὐκ εἰσακούεις μου ἔστησαν καὶ κατενόησάν με

21
Gij zijt veranderd in een wrede tegen mij; door de sterkte Uwer hand wederstaat Gij mij hatelijk.
תהפך לאכזר לי בעצם ידך תשטמני׃
ἐπέβης δέ μοι ἀνελεημόνως χειρὶ κραταιᾷ με ἐμαστίγωσας

22
Gij heft mij op in den wind; Gij doet mij daarop rijden, en Gij versmelt mij het wezen.
תשאני אל־רוח תרכיבני ותמגגני [כ= תשוה] [ק= תושיה]׃
ἔταξας δέ με ἐν ὀδύναις καὶ ἀπέρριψάς με ἀπὸ σωτηρίας

23
Want ik weet, dat Gij mij ter dood brengen zult, en tot het huis der samenkomst aller levenden.
כי־ידעתי מות תשיבני ובית מועד לכל־חי׃
οἶδα γὰρ ὅτι θάνατός με ἐκτρίψει οἰκία γὰρ παντὶ θνητῷ γῆ

24
Maar Hij zal tot den aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij henlieden geschrei in zijn verdrukking?
אך לא־בעי ישלח־יד אם־בפידו להן שוע׃
εἰ γὰρ ὄφελον δυναίμην ἐμαυτὸν χειρώσασθαι ἢ δεηθείς γε ἑτέρου καὶ ποιήσει μοι τοῦτο

25
Weende ik niet over hem, die harde dagen had? Was mijn ziel niet beangst over den nooddruftige?
אם־לא בכיתי לקשה־יום עגמה נפשי לאביון׃
ἐγὼ δὲ ἐπὶ παντὶ ἀδυνάτῳ ἔκλαυσα ἐστέναξα δὲ ἰδὼν ἄνδρα ἐν ἀνάγκαις

26
Nochtans toen ik het goede verwachtte, zo kwam het kwade; toen ik hoopte naar het licht, zo kwam de donkerheid.
כי טוב קויתי ויבא רע ואיחלה לאור ויבא אפל׃
ἐγὼ δὲ ἐπέχων ἀγαθοῖς ἰδοὺ συνήντησάν μοι μᾶλλον ἡμέραι κακῶν

27
Mijn ingewand ziedt, en is niet stil; de dagen der verdrukking zijn mij voorgekomen.
מעי רתחו ולא־דמו קדמני ימי־עני׃
ἡ κοιλία μου ἐξέζεσεν καὶ οὐ σιωπήσεται προέφθασάν με ἡμέραι πτωχείας

28
Ik ga zwart daarheen, niet van de zon; opstaande schreeuw ik in de gemeente.
קדר הלכתי בלא חמה קמתי בקהל אשוע׃
στένων πεπόρευμαι ἄνευ φιμοῦ ἕστηκα δὲ ἐν ἐκκλησίᾳ κεκραγώς

29
Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge struisen.
אח הייתי לתנים ורע לבנות יענה׃
ἀδελφὸς γέγονα σειρήνων ἑταῖρος δὲ στρουθῶν

30
Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken van dorrigheid.
עורי שחר מעלי ועצמי־חרה מני־חרב׃
τὸ δὲ δέρμα μου ἐσκότωται μεγάλως τὰ δὲ ὀστᾶ μου ἀπὸ καύματος

31
Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot een stem der wenenden.
ויהי לאבל כנרי ועגבי לקול בכים׃
ἀπέβη δὲ εἰς πάθος μου ἡ κιθάρα ὁ δὲ ψαλμός μου εἰς κλαυθμὸν ἐμοί

Job 31

1
Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?
ברית כרתי לעיני ומה אתבוןן על־בתולה׃
διαθήκην ἐθέμην τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καὶ οὐ συνήσω ἐπὶ παρθένον

2
Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?
ומה חלק אלוה ממעל ונחלת שדי ממרמים׃
καὶ τί ἐμέρισεν ὁ θεὸς ἀπάνωθεν καὶ κληρονομία ἱκανοῦ ἐξ ὑψίστων

3
Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?
הלא־איד לעול ונכר לפעלי און׃
οὐχὶ ἀπώλεια τῷ ἀδίκῳ καὶ ἀπαλλοτρίωσις τοῖς ποιοῦσιν ἀνομίαν

4
Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?
הלא־הוא יראה דרכי וכל־צעדי יספור׃
οὐχὶ αὐτὸς ὄψεται ὁδόν μου καὶ πάντα τὰ διαβήματά μου ἐξαριθμήσεται

5
Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;
אם־הלכתי עם־שוא ותחש על־מרמה רגלי׃
εἰ δὲ ἤμην πεπορευμένος μετὰ γελοιαστῶν εἰ δὲ καὶ ἐσπούδασεν ὁ πούς μου εἰς δόλον

6
Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.
ישקלני במאזני־צדק וידע אלוה תמתי׃
ἱσταίη με ἄρα ἐν ζυγῷ δικαίῳ οἶδεν δὲ ὁ κύριος τὴν ἀκακίαν μου

7
Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;
אם תטה אשרי מני הדרך ואחר עיני הלך לבי ובכפי דבק מאום׃ ף
εἰ ἐξέκλινεν ὁ πούς μου ἐκ τῆς ὁδοῦ εἰ δὲ καὶ τῷ ὀφθαλμῷ ἐπηκολούθησεν ἡ καρδία μου εἰ δὲ καὶ ταῖς χερσίν μου ἡψάμην δώρων

8
Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!
אזרעה ואחר יאכל וצאצאי ישרשו׃
σπείραιμι ἄρα καὶ ἄλλοι φάγοισαν ἄρριζος δὲ γενοίμην ἐπὶ γῆς

9
Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;
אם־נפתה לבי על־אשה ועל־פתח רעי ארבתי׃
εἰ ἐξηκολούθησεν ἡ καρδία μου γυναικὶ ἀνδρὸς ἑτέρου εἰ καὶ ἐγκάθετος ἐγενόμην ἐπὶ θύραις αὐτῆς

10
Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!
תטחן לאחר אשתי ועליה יכרעון אחרין׃
ἀρέσαι ἄρα καὶ ἡ γυνή μου ἑτέρῳ τὰ δὲ νήπιά μου ταπεινωθείη

11
Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.
כי־[כ= הוא] [ק= היא] זמה [כ= והיא] [ק= והוא] עון פלילים׃
θυμὸς γὰρ ὀργῆς ἀκατάσχετος τὸ μιᾶναι ἀνδρὸς γυναῖκα

12
Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.
כי אש היא עד־אבדון תאכל ובכל־תבואתי תשרש׃
πῦρ γάρ ἐστιν καιόμενον ἐπὶ πάντων τῶν μερῶν οὗ δ’ ἂν ἐπέλθῃ ἐκ ῥιζῶν ἀπώλεσεν

13
Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;
אם־אמאס משפט עבדי ואמתי ברבם עמדי׃
εἰ δὲ καὶ ἐφαύλισα κρίμα θεράποντός μου ἢ θεραπαίνης κρινομένων αὐτῶν πρός με

14
(Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?
ומה אעשה כי־יקום אל וכי־יפקד מה אשיבנו׃
τί γὰρ ποιήσω ἐὰν ἔτασίν μου ποιήσηται ὁ κύριος ἐὰν δὲ καὶ ἐπισκοπήν τίνα ἀπόκρισιν ποιήσομαι

15
Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)
הלא־בבטן עשני עשהו ויכננו ברחם אחד׃
πότερον οὐχ ὡς καὶ ἐγὼ ἐγενόμην ἐν γαστρί καὶ ἐκεῖνοι γεγόνασιν γεγόναμεν δὲ ἐν τῇ αὐτῇ κοιλίᾳ

16
Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;
אם־אמנע מחפץ דלים ועיני אלמנה אכלה׃
ἀδύνατοι δὲ χρείαν ἥν ποτ’ εἶχον οὐκ ἀπέτυχον χήρας δὲ τὸν ὀφθαλμὸν οὐκ ἐξέτηξα

17
En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;
ואכל פתי לבדי ולא־אכל יתום ממנה׃
εἰ δὲ καὶ τὸν ψωμόν μου ἔφαγον μόνος καὶ οὐχὶ ὀρφανῷ μετέδωκα

18
(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)
כי מנעורי גדלני כאב ומבטן אמי אנחנה׃
ὅτι ἐκ νεότητός μου ἐξέτρεφον ὡς πατὴρ καὶ ἐκ γαστρὸς μητρός μου ὡδήγησα

19
Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;
אם־אראה אובד מבלי לבוש ואין כסות לאביון׃
εἰ δὲ καὶ ὑπερεῖδον γυμνὸν ἀπολλύμενον καὶ οὐκ ἠμφίασα

20
Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;
אם־לא ברכוני [כ= חלצו] [ק= חלציו] ומגז כבשי יתחםם׃
ἀδύνατοι δὲ εἰ μὴ εὐλόγησάν με ἀπὸ δὲ κουρᾶς ἀμνῶν μου ἐθερμάνθησαν οἱ ὦμοι αὐτῶν

21
Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;
אם־הניפותי על־יתום ידי כי־אראה בשער עזרתי׃
εἰ ἐπῆρα ὀρφανῷ χεῖρα πεποιθὼς ὅτι πολλή μοι βοήθεια περίεστιν

22
Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!
כתפי משכמה תפול ואזרעי מקנה תשבר׃
ἀποσταίη ἄρα ὁ ὦμός μου ἀπὸ τῆς κλειδός ὁ δὲ βραχίων μου ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνός μου συντριβείη

23
Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.
כי פחד אלי איד אל ומשאתו לא אוכל׃
φόβος γὰρ κυρίου συνέσχεν με καὶ ἀπὸ τοῦ λήμματος αὐτοῦ οὐχ ὑποίσω

24
Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;
אם־שמתי זהב כסלי ולכתם אמרתי מבטחי׃
εἰ ἔταξα χρυσίον ἰσχύν μου εἰ δὲ καὶ λίθῳ πολυτελεῖ ἐπεποίθησα

25
Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;
אם־אשמח כי־רב חילי וכי־כביר מצאה ידי׃
εἰ δὲ καὶ εὐφράνθην πολλοῦ πλούτου μοι γενομένου εἰ δὲ καὶ ἐπ’ ἀναριθμήτοις ἐθέμην χεῖρά μου

26
Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;
אם־אראה אור כי יהל וירח יקר הלך׃
ἦ οὐχ ὁρῶ μὲν ἥλιον τὸν ἐπιφαύσκοντα ἐκλείποντα σελήνην δὲ φθίνουσαν οὐ γὰρ ἐπ’ αὐτοῖς ἐστιν

27
En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;
ויפת בסתר לבי ותשק ידי לפי׃
καὶ εἰ ἠπατήθη λάθρᾳ ἡ καρδία μου εἰ δὲ καὶ χεῖρά μου ἐπιθεὶς ἐπὶ στόματί μου ἐφίλησα

28
Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.
גם־הוא עון פלילי כי־כחשתי לאל ממעל׃
καὶ τοῦτό μοι ἄρα ἀνομία ἡ μεγίστη λογισθείη ὅτι ἐψευσάμην ἐναντίον κυρίου τοῦ ὑψίστου

29
Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;
אם־אשמח בפיד משנאי והתעררתי כי־מצאו רע׃
εἰ δὲ καὶ ἐπιχαρὴς ἐγενόμην πτώματι ἐχθρῶν μου καὶ εἶπεν ἡ καρδία μου εὖγε

30
(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).
ולא־נתתי לחטא חכי לשאל באלה נפשו׃
ἀκούσαι ἄρα τὸ οὖς μου τὴν κατάραν μου θρυληθείην δὲ ἄρα ὑπὸ λαοῦ μου κακούμενος

31
Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;
אם־לא אמרו מתי אהלי מי־יתן מבשרו לא נשבע׃
εἰ δὲ καὶ πολλάκις εἶπον αἱ θεράπαιναί μου τίς ἂν δῴη ἡμῖν τῶν σαρκῶν αὐτοῦ πλησθῆναι λίαν μου χρηστοῦ ὄντος

32
De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;
בחוץ לא־ילין גר דלתי לארח אפתח׃
ἔξω δὲ οὐκ ηὐλίζετο ξένος ἡ δὲ θύρα μου παντὶ ἐλθόντι ἀνέῳκτο

33
Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!
אם־כסיתי כאדם פשעי לטמון בחבי עוני׃
εἰ δὲ καὶ ἁμαρτὼν ἀκουσίως ἔκρυψα τὴν ἁμαρτίαν μου

34
Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.
כי אערוץ המון רבה ובוז־משפחות יחתני ואדם לא־אצא פתח׃
οὐ γὰρ διετράπην πολυοχλίαν πλήθους τοῦ μὴ ἐξαγορεῦσαι ἐνώπιον αὐτῶν εἰ δὲ καὶ εἴασα ἀδύνατον ἐξελθεῖν θύραν μου κόλπῳ κενῷ

35
Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.
מי יתן־לי שמע לי הן־תוי שדי יענני וספר כתב איש ריבי׃
τίς δῴη ἀκούοντά μου χεῖρα δὲ κυρίου εἰ μὴ ἐδεδοίκειν συγγραφὴν δέ ἣν εἶχον κατά τινος

36
Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.
אם־לא על־שכמי אשאנו אענדנו עטרות לי׃
ἐπ’ ὤμοις ἂν περιθέμενος στέφανον ἀνεγίνωσκον

37
Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.
מספר צעדי אגידנו כמו־נגיד אקרבנו׃
καὶ εἰ μὴ ῥήξας αὐτὴν ἀπέδωκα οὐθὲν λαβὼν παρὰ χρεοφειλέτου

38
Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;
אם־עלי אדמתי תזעק ויחד תלמיה יבכיון׃
εἰ ἐπ’ ἐμοί ποτε ἡ γῆ ἐστέναξεν εἰ δὲ καὶ οἱ αὔλακες αὐτῆς ἔκλαυσαν ὁμοθυμαδόν

39
Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;
אם־כחה אכלתי בלי־כסף ונפש בעליה הפחתי׃
εἰ δὲ καὶ τὴν ἰσχὺν αὐτῆς ἔφαγον μόνος ἄνευ τιμῆς εἰ δὲ καὶ ψυχὴν κυρίου τῆς γῆς ἐκβαλὼν ἐλύπησα

40
Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.
תחת חטה יצא חוח ותחת־שערה באשה תמו דברי איוב׃ ף
ἀντὶ πυροῦ ἄρα ἐξέλθοι μοι κνίδη ἀντὶ δὲ κριθῆς βάτος καὶ ἐπαύσατο ιωβ ῥήμασιν

Job 32

1
Toen hielden de drie mannen op van Job te antwoorden, dewijl hij in zijn ogen rechtvaardig was.
וישבתו שלשת האנשים האלה מענות את־איוב כי הוא צדיק בעיניו׃ ף
ἡσύχασαν δὲ καὶ οἱ τρεῖς φίλοι αὐτοῦ ἔτι ἀντειπεῖν ιωβ ἦν γὰρ ιωβ δίκαιος ἐναντίον αὐτῶν

2
Zo ontstak de toorn van Elihu, den zoon van Baracheël, den Buziet, van het geslacht van Ram; tegen Job werd zijn toorn ontstoken, omdat hij zijn ziel meer rechtvaardigde dan God.
ויחר אף אליהוא בן־ברכאל הבוזי ממשפחת רם באיוב חרה אפו על־צדקו נפשו מאלהים׃
ὠργίσθη δὲ ελιους ὁ τοῦ βαραχιηλ ὁ βουζίτης ἐκ τῆς συγγενείας ραμ τῆς αυσίτιδος χώρας ὠργίσθη δὲ τῷ ιωβ σφόδρα διότι ἀπέφηνεν ἑαυτὸν δίκαιον ἐναντίον κυρίου

3
Zijn toorn ontstak ook tegen zijn drie vrienden, omdat zij, geen antwoord vindende, nochtans Job verdoemden.
ובשלשת רעיו חרה אפו על אשר לא־מצאו מענה וירשיעו את־איוב׃
καὶ κατὰ τῶν τριῶν δὲ φίλων ὠργίσθη σφόδρα διότι οὐκ ἠδυνήθησαν ἀποκριθῆναι ἀντίθετα ιωβ καὶ ἔθεντο αὐτὸν εἶναι ἀσεβῆ

4
Doch Elihu had gewacht op Job in het spreken, omdat zij ouder van dagen waren dan hij.
ואליהו* חכה את־איוב בדברים כי זקנים־המה ממנו לימים׃
ελιους δὲ ὑπέμεινεν δοῦναι ἀπόκρισιν ιωβ ὅτι πρεσβύτεροι αὐτοῦ εἰσιν ἡμέραις

5
Als dan Elihu zag, dat er geen antwoord was in den mond van die drie mannen, ontstak zijn toorn.
וירא אליהוא כי אין מענה בפי שלשת האנשים ויחר אפו׃ ף
καὶ εἶδεν ελιους ὅτι οὐκ ἔστιν ἀπόκρισις ἐν στόματι τῶν τριῶν ἀνδρῶν καὶ ἐθυμώθη ὀργὴ αὐτοῦ

6
Hierom antwoordde Elihu, de zoon van Baracheël, den Buziet, en zeide: Ik ben minder van dagen, maar gijlieden zijt stokouden; daarom heb ik geschroomd en gevreesd, ulieden mijn gevoelen te vertonen.
ויען אליהוא בן־ברכאל הבוזי ויאמר צעיר אני לימים ואתם ישישים על־כן זחלתי ואירא מחות דעי אתכם׃
ὑπολαβὼν δὲ ελιους ὁ τοῦ βαραχιηλ ὁ βουζίτης εἶπεν νεώτερος μέν εἰμι τῷ χρόνῳ ὑμεῖς δέ ἐστε πρεσβύτεροι διὸ ἡσύχασα φοβηθεὶς τοῦ ὑμῖν ἀναγγεῖλαι τὴν ἐμαυτοῦ ἐπιστήμην

7
Ik zeide: Laat de dagen spreken, en de veelheid der jaren wijsheid te kennen geven.
אמרתי ימים ידברו ורב שנים ידיעו חכמה׃
εἶπα δὲ ὅτι ὁ χρόνος ἐστὶν ὁ λαλῶν ἐν πολλοῖς δὲ ἔτεσιν οἴδασιν σοφίαν

8
Zekerlijk de geest, die in den mens is, en de inblazing des Almachtigen, maakt henlieden verstandig.
אכן רוח־היא באנוש ונשמת שדי תבינם׃
ἀλλὰ πνεῦμά ἐστιν ἐν βροτοῖς πνοὴ δὲ παντοκράτορός ἐστιν ἡ διδάσκουσα

9
De groten zijn niet wijs, en de ouden verstaan het recht niet.
לא־רבים יחכמו וזקנים יבינו משפט׃
οὐχ οἱ πολυχρόνιοί εἰσιν σοφοί οὐδ’ οἱ γέροντες οἴδασιν κρίμα

10
Daarom zeg ik: Hoor naar mij; ik zal mijn gevoelen ook vertonen.
לכן אמרתי שמעה־לי אחוה דעי אף־אני׃
διὸ εἶπα ἀκούσατέ μου καὶ ἀναγγελῶ ὑμῖν ἃ οἶδα

11
Ziet, ik heb gewacht op ulieder woorden; ik heb het oor gewend tot ulieder aanmerkingen, totdat gij redenen uitgezocht hadt.
הן הוחלתי לדבריכם אזין עד־תבונתיכמ* עד־תחקרון מלין׃
ἐνωτίζεσθέ μου τὰ ῥήματα ἐρῶ γὰρ ὑμῶν ἀκουόντων ἄχρι οὗ ἐτάσητε λόγους

12
Als ik nu acht op u gegeven heb, ziet, er is niemand, die Job overreedde, die uit ulieden zijn redenen beantwoordde;
ועדיכם אתבוןן והנה אין לאיוב מוכיח עונה אמריו םכם׃
καὶ μέχρι ὑμῶν συνήσω καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν τῷ ιωβ ἐλέγχων ἀνταποκρινόμενος ῥήματα αὐτοῦ ἐξ ὑμῶν

13
Opdat gij niet zegt: Wij hebben de wijsheid gevonden; God heeft hem nedergestoten, geen mens.
פן־תאמרו מצאנו חכמה אל ידפנו לא־איש׃
ἵνα μὴ εἴπητε εὕρομεν σοφίαν κυρίῳ προσθέμενοι

14
Nu heeft hij tegen mij geen woorden gericht, en met ulieder woorden zal ik hem niet beantwoorden.
ולא־ערך אלי מלין ובאמריכם לא אשיבנו׃
ἀνθρώπῳ δὲ ἐπετρέψατε λαλῆσαι τοιαῦτα ῥήματα

15
Zij zijn ontzet, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van zich verzet.
חתו לא־ענו עוד העתיקו מהם מלים׃
ἐπτοήθησαν οὐκ ἀπεκρίθησαν ἔτι ἐπαλαίωσαν ἐξ αὐτῶν λόγους

16
Ik heb dan gewacht, maar zij spreken niet; want zij staan stil; zij antwoorden niet meer.
והוחלתי כי־לא ידברו כי עמדו לא־ענו עוד׃
ὑπέμεινα οὐ γὰρ ἐλάλησαν ὅτι ἔστησαν οὐκ ἀπεκρίθησαν

17
Ik zal mijn deel ook antwoorden, ik zal mijn gevoelen ook vertonen.
אענה אף־אני חלקי אחוה דעי אף־אני׃
ὑπολαβὼν δὲ ελιους λέγει

18
Want ik ben der woorden vol; de geest mijns buiks benauwt mij.
כי מלתי מלים הציקתני רוח בטני׃
πάλιν λαλήσω πλήρης γάρ εἰμι ῥημάτων ὀλέκει γάρ με τὸ πνεῦμα τῆς γαστρός

19
Ziet, mijn buik is als de wijn, die niet geopend is; gelijk nieuwe lederen zakken zou hij bersten.
הנה־בטני כיין לא־יפתח כאבות חדשים יבקע׃
ἡ δὲ γαστήρ μου ὥσπερ ἀσκὸς γλεύκους ζέων δεδεμένος ἢ ὥσπερ φυσητὴρ χαλκέως ἐρρηγώς

20
Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen openen, en zal antwoorden.
אדברה וירוח־לי אפתח שפתי ואענה׃
λαλήσω ἵνα ἀναπαύσωμαι ἀνοίξας τὰ χείλη

21
Och, dat ik niemands aangezicht aanneme, en tot den mens geen bijnamen gebruike!
אל־נא אשא פני־איש ואל־אדם לא אכנה׃
ἄνθρωπον γὰρ οὐ μὴ αἰσχυνθῶ ἀλλὰ μὴν οὐδὲ βροτὸν οὐ μὴ ἐντραπῶ

22
Want ik weet geen bijnamen te gebruiken; in kort zou mijn Maker mij wegnemen.
כי לא ידעתי אכנה כמעט ישאני עשני׃
οὐ γὰρ ἐπίσταμαι θαυμάσαι πρόσωπον εἰ δὲ μή καὶ ἐμὲ σῆτες ἔδονται

Job 33

1
En gewisselijk, o Job! hoor toch mijn redenen, en neem al mijn woorden ter ore.
ואולם שמע־נא איוב מלי וכל־דברי האזינה׃
οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἄκουσον ιωβ τὰ ῥήματά μου καὶ λαλιὰν ἐνωτίζου μου

2
Zie nu, ik heb mijn mond opengedaan; mijn tong spreekt onder mijn gehemelte.
הנה־נא פתחתי פי דברה לשוני בחכי׃
ἰδοὺ γὰρ ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἐλάλησεν ἡ γλῶσσά μου

3
Mijn redenen zullen de oprechtigheid mijns harten, en de wetenschap mijner lippen, wat zuiver is, uitspreken.
ישר־לבי אמרי ודעת שפתי ברור מללו׃
καθαρά μου ἡ καρδία ῥήμασιν σύνεσις δὲ χειλέων μου καθαρὰ νοήσει

4
De Geest Gods heeft mij gemaakt, en de adem des Almachtigen heeft mij levend gemaakt.
רוח־אל עשתני ונשמת שדי תחיני׃
πνεῦμα θεῖον τὸ ποιῆσάν με πνοὴ δὲ παντοκράτορος ἡ διδάσκουσά με

5
Zo gij kunt, antwoord mij; schik u voor mijn aangezicht, stel u.
אם־תוכל השיבני ערכה לפני התיצבה׃
ἐὰν δύνῃ δός μοι ἀπόκρισιν πρὸς ταῦτα ὑπόμεινον στῆθι κατ’ ἐμὲ καὶ ἐγὼ κατὰ σέ

6
Zie, ik ben Godes, gelijk gij; uit het leem ben ik ook afgesneden.
הן־אני כפיך לאל מחמר קרצתי גם־אני׃
ἐκ πηλοῦ διήρτισαι σὺ ὡς καὶ ἐγώ ἐκ τοῦ αὐτοῦ διηρτίσμεθα

7
Zie, mijn verschrikking zal u niet beroeren, en mijn hand zal over u niet zwaar zijn.
הנה אמתי לא תבעתך ואכפי עליך לא־יכבד׃
οὐχ ὁ φόβος μού σε στροβήσει οὐδὲ ἡ χείρ μου βαρεῖα ἔσται ἐπὶ σοί

8
Zeker, gij hebt gezegd voor mijn oren, en ik heb de stem der woorden gehoord;
אך אמרת באזני וקול מלין אשמע׃
πλὴν εἶπας ἐν ὠσίν μου φωνὴν ῥημάτων σου ἀκήκοα

9
Ik ben rein, zonder overtreding; ik ben zuiver, en heb geen misdaad.
זך אני בלי פשע חף אנכי ולא עון לי׃
διότι λέγεις καθαρός εἰμι οὐχ ἁμαρτών ἄμεμπτος δέ εἰμι οὐ γὰρ ἠνόμησα

10
Zie, Hij vindt oorzaken tegen mij, Hij houdt mij voor Zijn vijand.
הן תנואות עלי ימצא יחשבני לאויב לו׃
μέμψιν δὲ κατ’ ἐμοῦ εὗρεν ἥγηται δέ με ὥσπερ ὑπεναντίον

11
Hij legt mijn voeten in den stok; Hij neemt al mijn paden waar.
ישם בסד רגלי ישמר כל־ארחתי׃
ἔθετο δὲ ἐν ξύλῳ τὸν πόδα μου ἐφύλαξεν δέ μου πάσας τὰς ὁδούς

12
Zie, hierin zijt gij niet rechtvaardig, antwoord ik u; want God is meerder dan een mens.
הן־זאת לא־צדקת אענך כי־ירבה אלוה מאנוש׃
πῶς γὰρ λέγεις δίκαιός εἰμι καὶ οὐκ ἐπακήκοέν μου αἰώνιος γάρ ἐστιν ὁ ἐπάνω βροτῶν

13
Waarom hebt gij tegen Hem getwist? Want Hij antwoordt niet van al Zijn daden.
מדוע אליו ריבות כי כל־דבריו לא־יענה׃
λέγεις δέ διὰ τί τῆς δίκης μου οὐκ ἐπακήκοεν πᾶν ῥῆμα

14
Maar God spreekt eens of tweemaal; doch men let niet daarop.
כי־באחת ידבר־אל ובשתים לא ישורנה׃
ἐν γὰρ τῷ ἅπαξ λαλήσαι ὁ κύριος ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ ἐνύπνιον

15
In den droom, door het gezicht des nachts, als een diepe slaap op de lieden valt, in de sluimering op het leger;
בחלום חזיון לילה בנפל תרדמה על־אנשים בתנומות עלי משכב׃
ἢ ἐν μελέτῃ νυκτερινῇ ὡς ὅταν ἐπιπίπτῃ δεινὸς φόβος ἐπ’ ἀνθρώπους ἐπὶ νυσταγμάτων ἐπὶ κοίτης

16
Dan openbaart Hij het voor het oor der lieden, en Hij verzegelt hun kastijding;
אז יגלה אזן אנשים ובמסרם יחתם׃
τότε ἀνακαλύπτει νοῦν ἀνθρώπων ἐν εἴδεσιν φόβου τοιούτοις αὐτοὺς ἐξεφόβησεν

17
Opdat Hij den mens afwende van zijn werk, en van den man de hovaardij verberge;
להסיר אדם מעשה וגוה מגבר יכסה׃
ἀποστρέψαι ἄνθρωπον ἐξ ἀδικίας τὸ δὲ σῶμα αὐτοῦ ἀπὸ πτώματος ἐρρύσατο

18
Dat Hij zijn ziel van het verderf afhoude; en zijn leven, dat het door het zwaard niet doorga.
יחשך נפשו מני־שחת וחיתו מעבר בשלח׃
ἐφείσατο δὲ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἀπὸ θανάτου καὶ μὴ πεσεῖν αὐτὸν ἐν πολέμῳ

19
Ook wordt hij gestraft met smart op zijn leger, en de sterke menigte zijner beenderen;
והוכח במכאוב על־משכבו [כ= וריב] [ק= ורוב] עצמיו אתן׃
πάλιν δὲ ἤλεγξεν αὐτὸν ἐν μαλακίᾳ ἐπὶ κοίτης καὶ πλῆθος ὀστῶν αὐτοῦ ἐνάρκησεν

20
Zodat zijn leven het brood zelf verfoeit, en zijn ziel de begeerlijke spijze;
וזהמתו חיתו לחם ונפשו מאכל תאוה׃
πᾶν δὲ βρωτὸν σίτου οὐ μὴ δύνηται προσδέξασθαι καὶ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ βρῶσιν ἐπιθυμήσει

21
Dat zijn vlees verdwijnt uit het gezicht, en zijn beenderen, die niet gezien werden, uitsteken;
יכל בשרו מראי [כ= ושפי] [ק= ושפו] עצמותיו לא ראו׃
ἕως ἂν σαπῶσιν αὐτοῦ αἱ σάρκες καὶ ἀποδείξῃ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ κενά

22
En zijn ziel nadert ten verderve, en zijn leven tot de dingen, die doden.
ותקרב לשחת נפשו וחיתו לממתים׃
ἤγγισεν δὲ εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἡ δὲ ζωὴ αὐτοῦ ἐν ᾅδῃ

23
Is er dan bij Hem een Gezant, een Uitlegger, een uit duizend, om den mens zijn rechten plicht te verkondigen;
אם־יש עליו מלאך מליץ אחד מני־אלף להגיד לאדם ישרו׃
ἐὰν ὦσιν χίλιοι ἄγγελοι θανατηφόροι εἷς αὐτῶν οὐ μὴ τρώσῃ αὐτόν ἐὰν νοήσῃ τῇ καρδίᾳ ἐπιστραφῆναι ἐπὶ κύριον ἀναγγείλῃ δὲ ἀνθρώπῳ τὴν ἑαυτοῦ μέμψιν τὴν δὲ ἄνοιαν αὐτοῦ δείξῃ

24
Zo zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, dat hij in het verderf niet nederdale, Ik heb verzoening gevonden.
ויחננו ויאמר פדעהו מרדת שחת מצאתי כפר׃
ἀνθέξεται τοῦ μὴ πεσεῖν αὐτὸν εἰς θάνατον ἀνανεώσει δὲ αὐτοῦ τὸ σῶμα ὥσπερ ἀλοιφὴν ἐπὶ τοίχου τὰ δὲ ὀστᾶ αὐτοῦ ἐμπλήσει μυελοῦ

25
Zijn vlees zal frisser worden dan het was in de jeugd; hij zal tot de dagen zijner jonkheid wederkeren.
רטפש בשרו מנער ישוב לימי עלומיו׃
ἁπαλυνεῖ δὲ αὐτοῦ τὰς σάρκας ὥσπερ νηπίου ἀποκαταστήσει δὲ αὐτὸν ἀνδρωθέντα ἐν ἀνθρώποις

26
Hij zal tot God ernstiglijk bidden, Die in hem een welbehagen nemen zal, en zijn aangezicht met gejuich aanzien; want Hij zal den mens zijn gerechtigheid wedergeven.
יעתר אל־אלוה וירצהו וירא פניו בתרועה וישב לאנוש צדקתו׃
εὐξάμενος δὲ πρὸς κύριον καὶ δεκτὰ αὐτῷ ἔσται εἰσελεύσεται δὲ προσώπῳ καθαρῷ σὺν ἐξηγορίᾳ ἀποδώσει δὲ ἀνθρώποις δικαιοσύνην

27
Hij zal de mensen aanschouwen, en zeggen: Ik heb gezondigd, en het recht verkeerd, hetwelk mij niet heeft gebaat;
ישר על־אנשים ויאמר חטאתי וישר העויתי ולא־שוה לי׃
εἶτα τότε ἀπομέμψεται ἄνθρωπος αὐτὸς ἑαυτῷ λέγων οἷα συνετέλουν καὶ οὐκ ἄξια ἤτασέν με ὧν ἥμαρτον

28
Maar God heeft mijn ziel verlost, dat zij niet voere in het verderf, zodat mijn leven het licht aanziet.
פדה [כ= נפשי] [ק= נפשו] מעבר בשחת [כ= וחיתי] [ק= וחיתו] באור תראה׃
σῶσον ψυχήν μου τοῦ μὴ ἐλθεῖν εἰς διαφθοράν καὶ ἡ ζωή μου φῶς ὄψεται

29
Zie, dit alles werkt God twee maal of driemaal met een man;
הן־כל־אלה יפעל־אל פעמים שלוש עם־גבר׃
ἰδοὺ πάντα ταῦτα ἐργᾶται ὁ ἰσχυρὸς ὁδοὺς τρεῖς μετὰ ἀνδρός

30
Opdat hij zijn ziel afkere van het verderf, en hij verlicht worde met het licht der levenden.
להשיב נפשו מני־שחת לאור באור החיים׃
ἀλλ’ ἐρρύσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου ἵνα ἡ ζωή μου ἐν φωτὶ αἰνῇ αὐτόν

31
Merk op, o Job! Hoor naar mij; zwijg, en ik zal spreken.
הקשב איוב שמע־לי החרש ואנכי אדבר׃
ἐνωτίζου ιωβ καὶ ἄκουέ μου κώφευσον καὶ ἐγώ εἰμι λαλήσω

32
Zo er redenen zijn, antwoord mij; spreek, want ik heb lust u te rechtvaardigen.
אם־יש־מלין השיבני דבר כי־חפצתי צדקך׃
εἰ εἰσὶν λόγοι ἀποκρίθητί μοι λάλησον θέλω γὰρ δικαιωθῆναί σε

33
Zo niet, hoor naar mij; zwijg, en ik zal u wijsheid leren.
אם־אין אתה שמע־לי החרש ואאלפך חכמה׃ ס
εἰ μή σὺ ἄκουσόν μου κώφευσον καὶ διδάξω σε σοφίαν

Job 34

1
Verder antwoordde Elihu, en zeide:
ויען אליהוא ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ελιους λέγει

2
Hoort, gij wijzen, mijn woorden, en gij verstandigen, neigt de oren naar mij.
שמעו חכמים מלי וידעים האזינו לי׃
ἀκούσατέ μου σοφοί ἐπιστάμενοι ἐνωτίζεσθε τὸ καλόν

3
Want het oor proeft de woorden, gelijk het gehemelte de spijze smaakt.
כי־אזנ* מלין תבחן וחך יטעם לאכל׃
ὅτι οὖς λόγους δοκιμάζει καὶ λάρυγξ γεύεται βρῶσιν

4
Laat ons kiezen voor ons, wat recht is; laat ons kennen onder ons wat goed is.
משפט נבחרה־לנו נדעה בינינו מה־טוב׃
κρίσιν ἑλώμεθα ἑαυτοῖς γνῶμεν ἀνὰ μέσον ἑαυτῶν ὅ τι καλόν

5
Want Job heeft gezegd: Ik ben rechtvaardig, en God heeft mijn recht weggenomen.
כי־אמר איוב צדקתי ואל הסיר משפטי׃
ὅτι εἴρηκεν ιωβ δίκαιός εἰμι ὁ κύριος ἀπήλλαξέν μου τὸ κρίμα

6
Ik moet liegen in mijn recht; mijn pijl is smartelijk zonder overtreding.
על־משפטי אכזב אנוש חצי בלי־פשע׃
ἐψεύσατο δὲ τῷ κρίματί μου βίαιον τὸ βέλος μου ἄνευ ἀδικίας

7
Wat man is er, gelijk Job? Hij drinkt de bespotting in als water;
מי־גבר כאיוב ישתה־לעג כמים׃
τίς ἀνὴρ ὥσπερ ιωβ πίνων μυκτηρισμὸν ὥσπερ ὕδωρ

8
En gaat over weg in gezelschap met de werkers der ongerechtigheid, en wandelt met goddeloze lieden.
וארח לחברה עם־פעלי און וללכת עם־אנשי־רשע׃
οὐχ ἁμαρτὼν οὐδὲ ἀσεβήσας ἢ ὁδοῦ κοινωνήσας μετὰ ποιούντων τὰ ἄνομα τοῦ πορευθῆναι μετὰ ἀσεβῶν

9
Want hij heeft gezegd: Het baat een man niet, als hij welbehagen heeft aan God.
כי־אמר לא יסכן־גבר ברצתו עם־אלהים׃
μὴ γὰρ εἴπῃς ὅτι οὐκ ἔσται ἐπισκοπὴ ἀνδρός καὶ ἐπισκοπὴ αὐτῷ παρὰ κυρίου

10
Daarom, gij, lieden van verstand, hoort naar mij: Verre zij God van goddeloosheid, en de Almachtige van onrecht!
לכן אנשי* לבב שמעו לי חללה לאל מרשע ושדי מעול׃
διό συνετοὶ καρδίας ἀκούσατέ μου μή μοι εἴη ἔναντι κυρίου ἀσεβῆσαι καὶ ἔναντι παντοκράτορος ταράξαι τὸ δίκαιον

11
Want naar het werk des mensen vergeldt Hij hem, en naar eens ieders weg doet Hij het hem vinden.
כי פעל אדם ישלם־לו וכארח איש ימצאנו׃
ἀλλὰ ἀποδιδοῖ ἀνθρώπῳ καθὰ ποιεῖ ἕκαστος αὐτῶν καὶ ἐν τρίβῳ ἀνδρὸς εὑρήσει αὐτόν

12
Ook waarlijk, God handelt niet goddelooslijk, en de Almachtige verkeert het recht niet.
אף־אמנם אל לא־ירשיע ושדי לא־יעות משפט׃
οἴῃ δὲ τὸν κύριον ἄτοπα ποιήσειν ἢ ὁ παντοκράτωρ ταράξει κρίσιν

13
Wie heeft Hem gesteld over de aarde, en wie heeft de ganse wereld geschikt?
מי־פקד עליו ארצה ומי שם תבל כלה׃
ὃς ἐποίησεν τὴν γῆν τίς δέ ἐστιν ὁ ποιῶν τὴν ὑπ’ οὐρανὸν καὶ τὰ ἐνόντα πάντα

14
Indien Hij Zijn hart tegen hem zette, Zijn geest en Zijn adem zou Hij tot Zich vergaderen;
אם־ישים אליו לבו רוחו ונשמתו אליו יאסף׃
εἰ γὰρ βούλοιτο συνέχειν καὶ τὸ πνεῦμα παρ’ αὐτῷ κατασχεῖν

15
Alle vlees zou tegelijk den geest geven, en de mens zou tot stof wederkeren.
יגוע כל־בשר יחד ואדם על־עפר ישוב׃
τελευτήσει πᾶσα σὰρξ ὁμοθυμαδόν πᾶς δὲ βροτὸς εἰς γῆν ἀπελεύσεται ὅθεν καὶ ἐπλάσθη

16
Zo er dan verstand bij u is, hoor dit; neig de oren tot de stem mijner woorden.
ואם־בינה שמעה־זאת האזינה לקול מלי׃
εἰ δὲ μὴ νουθετῇ ἄκουε ταῦτα ἐνωτίζου φωνὴν ῥημάτων

17
Zou Hij ook, Die het recht haat, den gewonde verbinden, en zoudt gij den zeer Rechtvaardige verdoemen?
האף שונא משפט יחבוש ואם־צדיק כביר תרשיע׃
ἰδὲ σὺ τὸν μισοῦντα ἄνομα καὶ τὸν ὀλλύντα τοὺς πονηροὺς ὄντα αἰώνιον δίκαιον

18
Zou men tot een koning zeggen: Gij Belial; tot de prinsen: Gij goddelozen!
האמר למלך בליעל רשע אל־נדיבים׃
ἀσεβὴς ὁ λέγων βασιλεῖ παρανομεῖς ἀσεβέστατε τοῖς ἄρχουσιν

19
Hoe dan tot Dien, Die het aangezicht der vorsten niet aanneemt, en den rijke voor den arme niet kent? Want zij zijn allen Zijner handen werk.
אשר לא־נשא פני שרים ולא נכר־שוע לפני־דל כי־מעשה ידיו כלם׃
ὃς οὐκ ἐπῃσχύνθη πρόσωπον ἐντίμου οὐδὲ οἶδεν τιμὴν θέσθαι ἁδροῖς θαυμασθῆναι πρόσωπα αὐτῶν

20
In een ogenblik sterven zij; zelfs ter middernacht wordt een volk geschud, dat het doorga; en de machtige wordt weggenomen zonder hand.
רגע ימתו וחצות לילה יגעשו עם ויעברו ויסירו אביר לא ביד׃
κενὰ δὲ αὐτοῖς ἀποβήσεται τὸ κεκραγέναι καὶ δεῖσθαι ἀνδρός ἐχρήσαντο γὰρ παρανόμως ἐκκλινομένων ἀδυνάτων

21
Want Zijn ogen zijn op ieders wegen, en Hij ziet al zijn treden.
כי־עיניו על־דרכי־איש וכל־צעדיו* יראה׃
αὐτὸς γὰρ ὁρατής ἐστιν ἔργων ἀνθρώπων λέληθεν δὲ αὐτὸν οὐδὲν ὧν πράσσουσιν

22
Er is geen duisternis, en er is geen schaduw des doods, dat aldaar de werkers der ongerechtigheid zich verbergen mochten.
אין־חשך ואין צלמות להסתר שם פעלי און׃
οὐδὲ ἔσται τόπος τοῦ κρυβῆναι τοὺς ποιοῦντας τὰ ἄνομα

23
Gewisselijk, Hij legt den mens niet te veel op, dat hij tegen God in het gericht zou mogen treden.
כי לא על־איש ישים עוד להלך אל־אל במשפט׃
ὅτι οὐκ ἐπ’ ἄνδρα θήσει ἔτι ὁ γὰρ κύριος πάντας ἐφορᾷ

24
Hij vermorzelt de geweldigen, dat men het niet doorzoeken kan, en stelt anderen in hun plaats.
ירע כבירים לא־חקר ויעמד אחרים תחתם׃
ὁ καταλαμβάνων ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός

25
Daarom dat Hij hun werken kent, zo keert Hij hen des nachts om, en zij worden verbrijzeld.
לכן יכיר מעבדיהם והפך לילה וידכאו׃
ὁ γνωρίζων αὐτῶν τὰ ἔργα καὶ στρέψει νύκτα καὶ ταπεινωθήσονται

26
Hij klopt hen samen als goddelozen, in een plaats, waar aanschouwers zijn;
תחת־רשעים ספקם במקום ראים׃
ἔσβεσεν δὲ ἀσεβεῖς ὁρατοὶ δὲ ἐναντίον αὐτοῦ

27
Daarom dat zij van achter Hem afgeweken zijn, en geen Zijner wegen verstaan hebben;
אשר על־כן סרו מאחריו וכל־דרכיו לא השכילו׃
ὅτι ἐξέκλιναν ἐκ νόμου θεοῦ δικαιώματα δὲ αὐτοῦ οὐκ ἐπέγνωσαν

28
Opdat Hij op hem het geroep des armen brenge, en het geroep der ellendigen verhore.
להביא עליו צעקת־דל וצעקת עניים ישמע׃
τοῦ ἐπαγαγεῖν ἐπ’ αὐτὸν κραυγὴν πένητος καὶ κραυγὴν πτωχῶν εἰσακούσεται

29
Als Hij stilt, wie zal dan beroeren? Als Hij het aangezicht verbergt, wie zal Hem dan aanschouwen, zowel voor een volk, als voor een mens alleen?
והוא ישקט ומי ירשע ויסתר פנים ומי ישורנו ועל־גוי ועל־אדם יחד׃
καὶ αὐτὸς ἡσυχίαν παρέξει καὶ τίς καταδικάσεται καὶ κρύψει πρόσωπον καὶ τίς ὄψεται αὐτόν καὶ κατὰ ἔθνους καὶ κατὰ ἀνθρώπου ὁμοῦ

30
Opdat de huichelachtige mens niet meer regere, en geen strikken des volks zijn.
ממלך אדם חנף ממקשי עם׃
βασιλεύων ἄνθρωπον ὑποκριτὴν ἀπὸ δυσκολίας λαοῦ

31
Zekerlijk heeft hij tot God gezegd: Ik heb Uw straf verdragen, ik zal het niet verderven.
כי־אל־אל האמר נשאתי לא אחבל׃
ὅτι πρὸς τὸν ἰσχυρὸν ὁ λέγων εἴληφα οὐκ ἐνεχυράσω

32
Behalve wat ik zie, leer Gij mij; heb ik onrecht gewrocht, ik zal het niet meer doen.
בלעדי אחזה אתה הרני אם־עול פעלתי לא אסיף׃
ἄνευ ἐμαυτοῦ ὄψομαι σὺ δεῖξόν μοι εἰ ἀδικίαν ἠργασάμην οὐ μὴ προσθήσω

33
Zal het van u zijn, hoe Hij iets vergelden zal, dewijl gij Hem versmaadt? Zoudt gij dan verkiezen, en niet ik? Wat weet gij dan? Spreek.
המעמך ישלמנה כי־מאסת כי־אתה תבחר ולא־אני ומה־ידעת דבר׃
μὴ παρὰ σοῦ ἀποτείσει αὐτήν ὅτι ἀπώσῃ ὅτι σὺ ἐκλέξῃ καὶ οὐκ ἐγώ καὶ τί ἔγνως λάλησον

34
De lieden van verstand zullen met mij zeggen, en een wijs man zal naar mij horen:
אנשי לבב יאמרו לי וגבר חכם שמע לי׃
διὸ συνετοὶ καρδίας ἐροῦσιν ταῦτα ἀνὴρ δὲ σοφὸς ἀκήκοέν μου τὸ ῥῆμα

35
Dat Job niet met wetenschap gesproken heeft, en zijn woorden niet met kloek verstand geweest zijn.
איוב לא־בדעת ידבר ודבריו לא בהשכיל׃
ιωβ δὲ οὐκ ἐν συνέσει ἐλάλησεν τὰ δὲ ῥήματα αὐτοῦ οὐκ ἐν ἐπιστήμῃ

36
Mijn Vader, laat Job beproefd worden tot het einde toe, om zijner antwoorden wil onder de ongerechtige lieden.
אבי יבחן איוב עד־נצח על־תשבת באנשי־און׃
οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ μάθε ιωβ μὴ δῷς ἔτι ἀνταπόκρισιν ὥσπερ οἱ ἄφρονες

37
Want tot zijn zonde zou hij nog overtreding bijvoegen; hij zou onder ons in de handen klappen, en hij zou zijn redenen vermenigvuldigen tegen God.
כי יסיף על־חטאתו פשע בינינו יספוק וירב אמריו לאל׃ ס
ἵνα μὴ προσθῶμεν ἐφ’ ἁμαρτίαις ἡμῶν ἀνομία δὲ ἐφ’ ἡμῖν λογισθήσεται πολλὰ λαλούντων ῥήματα ἐναντίον τοῦ κυρίου

Job 35

1
Elihu antwoordde verder, en zeide:
ויען אליהו ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ελιους λέγει

2
Houdt gij dat voor recht, dat gij gezegd hebt: Mijn gerechtigheid is meerder dan Gods?
הזאת חשבת למשפט אמרת צדקי מאל׃
τί τοῦτο ἡγήσω ἐν κρίσει σὺ τίς εἶ ὅτι εἶπας δίκαιός εἰμι ἔναντι κυρίου

3
Want gij hebt gezegd: Wat zou zij u baten? Wat meer voordeel zal ik daarmede doen, dan met mijn zonde?
כי־תאמר* מה־יסכן־לך מה־אעיל מחטאתי׃
ἢ ἐρεῖς τί ποιήσω ἁμαρτών

4
Ik zal u antwoord geven, en uw vrienden met u.
אני אשיבך מלין ואת־רעיך עמך׃
ἐγὼ σοὶ δώσω ἀπόκρισιν καὶ τοῖς τρισὶν φίλοις σου

5
Bemerk den hemel en zie; en aanschouw de bovenste wolken, zij zijn hoger dan gij.
הבט שמים וראה ושור שחקים גבהו ממך׃
ἀνάβλεψον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδέ κατάμαθε δὲ νέφη ὡς ὑψηλὰ ἀπὸ σοῦ

6
Indien gij zondigt, wat bedrijft gij tegen Hem? Indien uw overtredingen menigvuldig zijn, wat doet gij Hem?
אם־חטאת מה־תפעל־בו ורבו פשעיך מה־תעשה־לו׃
εἰ ἥμαρτες τί πράξεις εἰ δὲ καὶ πολλὰ ἠνόμησας τί δύνασαι ποιῆσαι

7
Indien gij rechtvaardig zijt, wat geeft gij Hem, of wat ontvangt Hij uit uw hand?
אם־צדקת מה־תתן־לו או* מה־מידך יקח׃
ἐπεὶ δὲ οὖν δίκαιος εἶ τί δώσεις αὐτῷ ἢ τί ἐκ χειρός σου λήμψεται

8
Uw goddeloosheid zou zijn tegen een man, gelijk gij zijt, en uw gerechtigheid voor eens mensen kind.
לאיש־כמוך רשעך ולבן־אדם צדקתך׃
ἀνδρὶ τῷ ὁμοίῳ σου ἡ ἀσέβειά σου καὶ υἱῷ ἀνθρώπου ἡ δικαιοσύνη σου

9
Vanwege hun grootheid doen zij de onderdrukten roepen; zij schreeuwen vanwege den arm der groten.
מרב עשוקים יזעיקו ישועו מזרוע רבים׃
ἀπὸ πλήθους συκοφαντούμενοι κεκράξονται βοήσονται ἀπὸ βραχίονος πολλῶν

10
Maar niemand zegt: Waar is God, mijn Maker, die de psalmen geeft in den nacht?
ולא־אמר איה אלוה עשי נתן זמרות בלילה׃
καὶ οὐκ εἶπεν ποῦ ἐστιν ὁ θεὸς ὁ ποιήσας με ὁ κατατάσσων φυλακὰς νυκτερινάς

11
Die ons geleerder maakt dan de beesten der aarde, en ons wijzer maakt dan het gevogelte des hemels?
מלפנו מבהמות ארץ ומעוף השמים יחכמנו׃
ὁ διορίζων με ἀπὸ τετραπόδων γῆς ἀπὸ δὲ πετεινῶν οὐρανοῦ

12
Daar roepen zij; maar Hij antwoordt niet, vanwege den hoogmoed der bozen.
שם יצעקו ולא יענה מפני גאון רעים׃
ἐκεῖ κεκράξονται καὶ οὐ μὴ εἰσακούσῃ καὶ ἀπὸ ὕβρεως πονηρῶν

13
Gewisselijk zal God de ijdelheid niet verhoren, en de Almachtige zal die niet aanschouwen.
אך־שוא לא־ישמע אל ושדי לא ישורנה׃
ἄτοπα γὰρ οὐ βούλεται ὁ κύριος ἰδεῖν αὐτὸς γὰρ ὁ παντοκράτωρ ὁρατής ἐστιν

14
Dat gij ook gezegd hebt: Gij zult Hem niet aanschouwen; er is nochtans gericht voor Zijn aangezicht, wacht gij dan op Hem.
אף כי־תאמר לא תשורנו דין לפניו ותחולל* לו׃
τῶν συντελούντων τὰ ἄνομα καὶ σώσει με κρίθητι δὲ ἐναντίον αὐτοῦ εἰ δύνασαι αἰνέσαι αὐτόν ὡς ἔστιν

15
Maar nu, dewijl het niets is, dat Zijn toorn Job bezocht heeft, en Hij hem niet zeer in overvloed doorkend heeft;
ועתה כי־אין פקד אפו ולא־ידע בפש מאד׃
καὶ νῦν ὅτι οὐκ ἔστιν ἐπισκεπτόμενος ὀργὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ἔγνω παραπτώματι σφόδρα

16
Zo heeft Job in ijdelheid zijn mond geopend, en zonder wetenschap woorden vermenigvuldigd.
ואיוב הבל יפצה־פיהו בבלי־דעת מלין יכבר׃ ף
καὶ ιωβ ματαίως ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ ἐν ἀγνωσίᾳ ῥήματα βαρύνει

Job 36

1
Elihu ging nog voort, en zeide:
ויסף אליהוא ויאמר׃
προσθεὶς δὲ ελιους ἔτι λέγει

2
Verbeid mij een weinig, en ik zal u aanwijzen, dat er nog redenen voor God zijn.
כתר־לי זעיר ואחוך כי עוד לאלוה מלים׃
μεῖνόν με μικρὸν ἔτι ἵνα διδάξω σε ἔτι γὰρ ἐν ἐμοί ἐστιν λέξις

3
Ik zal mijn gevoelen van verre ophalen, en mijn Schepper gerechtigheid toewijzen.
אשא דעי למרחוק ולפעלי אתן־צדק׃
ἀναλαβὼν τὴν ἐπιστήμην μου μακρὰν ἔργοις δέ μου δίκαια ἐρῶ

4
Want voorwaar, mijn woorden zullen geen valsheid zijn; een, die oprecht is van gevoelen, is bij u.
כי־אמנם לא־שקר מלי תמים דעות עמך׃
ἐπ’ ἀληθείας καὶ οὐκ ἄδικα ῥήματα ἀδίκως συνίεις

5
Zie, God is geweldig, nochtans versmaadt Hij niet; geweldig is Hij in kracht des harten.
הן־אל כביר ולא ימאס כביר כח לב׃
γίγνωσκε δὲ ὅτι ὁ κύριος οὐ μὴ ἀποποιήσηται τὸν ἄκακον δυνατὸς ἰσχύι καρδίας

6
Hij laat den goddeloze niet leven, en het recht der ellendigen beschikt Hij.
לא־יחיה רשע ומשפט עניים יתן׃
ἀσεβῆ οὐ μὴ ζωοποιήσει καὶ κρίμα πτωχῶν δώσει

7
Hij onttrekt Zijn ogen niet van den rechtvaardige, maar met de koningen zijn zij in den troon; daar zet Hij hen voor altoos, en zij worden verheven.
לא־יגרע מצדיק עיניו ואת־מלכים לכסא וישיבם לנצח ויגבהו׃
οὐκ ἀφελεῖ ἀπὸ δικαίου ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ μετὰ βασιλέων εἰς θρόνον καὶ καθιεῖ αὐτοὺς εἰς νεῖκος καὶ ὑψωθήσονται

8
En zo zij, gebonden zijnde in boeien, vast gehouden worden met banden der ellende;
ואם־אסורים בזקים ילכדון בחבלי־עני׃
καὶ εἰ πεπεδημένοι ἐν χειροπέδαις συσχεθήσονται ἐν σχοινίοις πενίας

9
Dan geeft Hij hun hun werk te kennen, en hun overtredingen, omdat zij de overhand genomen hebben;
ויגד להם פעלם ופשעיהם כי יתגברו׃
καὶ ἀναγγελεῖ αὐτοῖς τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ τὰ παραπτώματα αὐτῶν ὅτι ἰσχύσουσιν

10
En Hij openbaart het voor hunlieder oor ter tucht, en zegt, dat zij zich van de ongerechtigheid bekeren zouden.
ויגל אזנם למוסר ויאמר כי־ישבון מאון׃
ἀλλὰ τοῦ δικαίου εἰσακούσεται καὶ εἶπεν ὅτι ἐπιστραφήσονται ἐξ ἀδικίας

11
Indien zij horen, en Hem dienen, zo zullen zij hun dagen eindigen in het goede, en hun jaren in liefelijkheden.
אם־ישמעו ויעבדו יכלו ימיהם בטוב ושניהם בנעימים׃
ἐὰν ἀκούσωσιν καὶ δουλεύσωσιν συντελέσουσιν τὰς ἡμέρας αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖς καὶ τὰ ἔτη αὐτῶν ἐν εὐπρεπείαις

12
Maar zo zij niet horen, zo gaan zij door het zwaard door, en zij geven den geest zonder kennis.
ואם־לא ישמעו בשלח יעברו ויגועו כבלי־דעת׃
ἀσεβεῖς δὲ οὐ διασῴζει παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι εἰδέναι αὐτοὺς τὸν κύριον καὶ διότι νουθετούμενοι ἀνήκοοι ἦσαν

13
En die met het hart huichelachtig zijn, leggen toorn op; zij roepen niet, als Hij hen gebonden heeft.
וחנפי־לב ישימו אף לא ישועו כי אסרם׃
καὶ ὑποκριταὶ καρδίᾳ τάξουσιν θυμόν οὐ βοήσονται ὅτι ἔδησεν αὐτούς

14
Hun ziel zal in de jonkheid sterven, en hun leven onder de schandjongens.
תמת בנער נפשם וחיתם בקדשים׃
ἀποθάνοι τοίνυν ἐν νεότητι ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἡ δὲ ζωὴ αὐτῶν τιτρωσκομένη ὑπὸ ἀγγέλων

15
Hij zal den ellendige in zijn ellende vrijmaken, en in de onderdrukking zal Hij het voor hunlieder oor openbaren.
יחלץ עני בעניו ויגל בלחץ אזנם׃
ἀνθ’ ὧν ἔθλιψαν ἀσθενῆ καὶ ἀδύνατον κρίμα δὲ πραέων ἐκθήσει

16
Alzo zou Hij ook u afgekeerd hebben van den mond des angstes tot de ruimte, onder dewelke geen benauwing zou geweest zijn; en het gerecht uwer tafel zou vol vettigheid geweest zijn.
ואף הסיתכ* מפי־צר רחב לא־מוצק תחתיה ונחת שלחנך מלא דשן׃
καὶ προσέτι ἠπάτησέν σε ἐκ στόματος ἐχθροῦ ἄβυσσος κατάχυσις ὑποκάτω αὐτῆς καὶ κατέβη τράπεζά σου πλήρης πιότητος

17
Maar gij hebt het gericht des goddelozen vervuld; het gericht en het recht houden u vast.
ודין־רשע מלאת דין ומשפט יתמכו׃
οὐχ ὑστερήσει δὲ ἀπὸ δικαίων κρίμα

18
Omdat er grimmigheid is, wacht u, dat Hij u misschien niet met een klop wegstote; zodat u een groot rantsoen er niet zou afbrengen.
כי־חמה פן־יסיתך בספק ורב־כפר אל־יטך׃
θυμὸς δὲ ἐπ’ ἀσεβεῖς ἔσται δι’ ἀσέβειαν δώρων ὧν ἐδέχοντο ἐπ’ ἀδικίαις

19
Zou Hij uw rijkdom achten, dat gij niet in benauwdheid zoudt zijn; of enige versterkingen van kracht?
היערך שועך לא בצר וכל מאמצי־כח׃
μή σε ἐκκλινάτω ἑκὼν ὁ νοῦς δεήσεως ἐν ἀνάγκῃ ὄντων ἀδυνάτων καὶ πάντας τοὺς κραταιοῦντας ἰσχύν

20
Haak niet naar dien nacht, als de volken van hun plaats opgenomen worden.
אל־תשאף הלילה לעלות עמים תחתם׃
μὴ ἐξελκύσῃς τὴν νύκτα τοῦ ἀναβῆναι λαοὺς ἀντ’ αὐτῶν

21
Wacht u, wend u niet tot ongerechtigheid; overmits gij ze in dezen verkoren hebt, uit oorzake van de ellende.
השמר אל־תפן אל־און כי־על־זה* בחרת מעני׃
ἀλλὰ φύλαξαι μὴ πράξῃς ἄτοπα ἐπὶ τοῦτον γὰρ ἐξείλω ἀπὸ πτωχείας

22
Zie, God verhoogt door Zijn kracht; wie is een Leraar, gelijk Hij?
הן־אל ישגיב בכחו מי כמהו מורה׃
ἰδοὺ ὁ ἰσχυρὸς κραταιώσει ἐν ἰσχύι αὐτοῦ τίς γάρ ἐστιν κατ’ αὐτὸν δυνάστης

23
Wie heeft Hem gesteld over Zijn weg? Of wie heeft gezegd: Gij hebt onrecht gedaan?
מי־פקד עליו דרכו ומי־אמר פעלת עולה׃
τίς δέ ἐστιν ὁ ἐτάζων αὐτοῦ τὰ ἔργα ἢ τίς ὁ εἴπας ἔπραξεν ἄδικα

24
Gedenk, dat gij Zijn werk groot maakt, hetwelk de lieden aanschouwen.
זכר כי־תשגיא פעלו אשר שררו אנשים׃
μνήσθητι ὅτι μεγάλα ἐστὶν αὐτοῦ τὰ ἔργα ὧν ἦρξαν ἄνδρες

25
Alle mensen zien het aan; de mens schouwt het van verre.
כל־אדם חזו־בו אנוש יביט מרחוק׃
πᾶς ἄνθρωπος εἶδεν ἐν ἑαυτῷ ὅσοι τιτρωσκόμενοί εἰσιν βροτοί

26
Zie, God is groot, en wij begrijpen het niet; er is ook geen onderzoeking van het getal Zijner jaren.
הן־אל שגיא ולא נדע מספר שניו ולא־חקר׃
ἰδοὺ ὁ ἰσχυρὸς πολύς καὶ οὐ γνωσόμεθα ἀριθμὸς ἐτῶν αὐτοῦ καὶ ἀπέραντος

27
Want Hij trekt de druppelen der wateren op, die den regen na zijn damp uitgieten;
כי יגרע נטפי־מים יזקו מטר לאדו׃
ἀριθμηταὶ δὲ αὐτῷ σταγόνες ὑετοῦ καὶ ἐπιχυθήσονται ὑετῷ εἰς νεφέλην

28
Welke de wolken uitgieten, en over den mens overvloediglijk afdruipen.
אשר־יזלו שחקים ירעפו עלי אדם רב׃
ἐπὶ τούτοις πᾶσιν οὐκ ἐξίσταταί σου ἡ διάνοια οὐδὲ διαλλάσσεταί σου ἡ καρδία ἀπὸ σώματος

29
Kan men ook verstaan de uitbreidingen der wolken, en de krakingen Zijner hutte?
אף אם־יבין מפרשי־עב תשאות סכתו׃
καὶ ἐὰν συνῇ ἀπεκτάσεις νεφέλης ἰσότητα σκηνῆς αὐτοῦ

30
Zie, Hij breidt over hem Zijn licht uit, en de wortelen der zee bedekt Hij.
הן־פרש עליו אורו ושרשי הים כסה׃
ἰδοὺ ἐκτείνει ἐπ’ αὐτὸν ηδω καὶ ῥιζώματα τῆς θαλάσσης ἐκάλυψεν

31
Want daardoor richt Hij de volken; Hij geeft spijze ten overvloede.
כי־בם ידין עמים יתן־אכל למכביר׃
ἐν γὰρ αὐτοῖς κρινεῖ λαούς δώσει τροφὴν τῷ ἰσχύοντι

32
Met handen bedekt Hij het licht, en doet aan hetzelve verbod door dengene, die tussen doorkomt.
על־כפים כסה־אור ויצו עליה במפגיע׃
ἐπὶ χειρῶν ἐκάλυψεν φῶς καὶ ἐνετείλατο περὶ αὐτῆς ἐν ἀπαντῶντι

33
Daarvan verkondigt Zijn geklater, en het vee; ook van den opgaanden damp.
יגיד עליו רעו מקנה אף על־עולה׃
ἀναγγελεῖ περὶ αὐτοῦ φίλον αὐτοῦ κτῆσις καὶ περὶ ἀδικίας

Job 37

1
Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.
אף־לזאת יחרד לבי ויתר ממקומו׃
καὶ ταύτης ἐταράχθη ἡ καρδία μου καὶ ἀπερρύη ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς

2
Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat!
שמעו שמוע ברגז קלו והגה מפיו יצא׃
ἄκουε ἀκοὴν ἐν ὀργῇ θυμοῦ κυρίου καὶ μελέτη ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐξελεύσεται

3
Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde.
תחת־כל־השמים ישרהו ואורו על־כנפות הארץ׃
ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ ἀρχὴ αὐτοῦ καὶ τὸ φῶς αὐτοῦ ἐπὶ πτερύγων τῆς γῆς

4
Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden.
אחריו ישאג־קול ירעם בקול גאונו ולא יעקבם כי־ישמע קולו׃
ὀπίσω αὐτοῦ βοήσεται φωνή βροντήσει ἐν φωνῇ ὕβρεως αὐτοῦ καὶ οὐκ ἀνταλλάξει αὐτούς ὅτι ἀκούσει φωνὴν αὐτοῦ

5
God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.
ירעם אל בקולו נפלאות עשה גדלות ולא נדע׃
βροντήσει ὁ ἰσχυρὸς ἐν φωνῇ αὐτοῦ θαυμάσια ἐποίησεν γὰρ μεγάλα ἃ οὐκ ᾔδειμεν

6
Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregen des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.
כי לשלג יאמר הוא ארץ וגשם מטר וגשם מטרות עזו׃
συντάσσων χιόνι γίνου ἐπὶ τῆς γῆς καὶ χειμὼν ὑετός καὶ χειμὼν ὑετῶν δυναστείας αὐτοῦ

7
Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks.
ביד־כל־אדם יחתום לדעת כל־אנשי מעשהו׃
ἐν χειρὶ παντὸς ἀνθρώπου κατασφραγίζει ἵνα γνῷ πᾶς ἄνθρωπος τὴν ἑαυτοῦ ἀσθένειαν

8
En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.
ותבא חיה במו־ארב ובמעונתיה תשכן׃
εἰσῆλθεν δὲ θηρία ὑπὸ σκέπην ἡσύχασαν δὲ ἐπὶ κοίτης

9
Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude.
מן־החדר תבוא סופה וממזרים קרה׃
ἐκ ταμιείων ἐπέρχονται δῖναι ἀπὸ δὲ ἀκρωτηρίων ψῦχος

10
Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.
מנשמת־אל יתן־קרח ורחב מים במוצק׃
καὶ ἀπὸ πνοῆς ἰσχυροῦ δώσει πάγος οἰακίζει δὲ τὸ ὕδωρ ὡς ἐὰν βούληται

11
Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.
אף־ברי יטריח עב יפיץ עןן אורו׃
καὶ ἐκλεκτὸν καταπλάσσει νεφέλη διασκορπιεῖ νέφος φῶς αὐτοῦ

12
Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.
והוא מסבות מתהפך [כ= בתחבולתו] [ק= בתחבולתיו] לפעלם כל אשר יצום על־פני תבל ארצה׃
καὶ αὐτὸς κυκλώματα διαστρέψει ἐν θεεβουλαθω εἰς ἔργα αὐτῶν πάντα ὅσα ἂν ἐντείληται αὐτοῖς ταῦτα συντέτακται παρ’ αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς

13
Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.
אם־לשבט אם־לארצו אם־לחסד ימצאהו׃
ἐὰν εἰς παιδείαν ἐὰν εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ ἐὰν εἰς ἔλεος εὑρήσει αὐτόν

14
Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.
האזינה זאת איוב עמד והתבוןן נפלאות אל׃
ἐνωτίζου ταῦτα ιωβ στῆθι νουθετοῦ δύναμιν κυρίου

15
Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?
התדע בשום־אלוה עליהם והופיע אור עננו׃
οἴδαμεν ὅτι ὁ θεὸς ἔθετο ἔργα αὐτοῦ φῶς ποιήσας ἐκ σκότους

16
Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?
התדע על־מפלשי־עב מפלאות תמים דעים׃
ἐπίσταται δὲ διάκρισιν νεφῶν ἐξαίσια δὲ πτώματα πονηρῶν

17
Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?
אשר־בגדיך חמים בהשקט ארץ מדרום׃
σοῦ δὲ ἡ στολὴ θερμή ἡσυχάζεται δὲ ἐπὶ τῆς γῆς

18
Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?
תרקיע עמו לשחקים חזקים כראי מוצק׃
στερεώσεις μετ’ αὐτοῦ εἰς παλαιώματα ἰσχυραὶ ὡς ὅρασις ἐπιχύσεως

19
Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.
הודיענו מה־נאמר לו לא־נערך מפני־חשך׃
διὰ τί δίδαξόν με τί ἐροῦμεν αὐτῷ καὶ παυσώμεθα πολλὰ λέγοντες

20
Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.
היספר־לו כי אדבר אם־אמר איש כי יבלע׃
μὴ βίβλος ἢ γραμματεύς μοι παρέστηκεν ἵνα ἄνθρωπον ἑστηκὼς κατασιωπήσω

21
En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert;
ועתה לא ראו אור בהיר הוא* בשחקים ורוח עברה ותטהרם׃
πᾶσιν δ’ οὐχ ὁρατὸν τὸ φῶς τηλαυγές ἐστιν ἐν τοῖς παλαιώμασιν ὥσπερ τὸ παρ’ αὐτοῦ ἐπὶ νεφῶν

22
Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!
מצפון זהב יאתה על־אלוה נורא הוד׃
ἀπὸ βορρᾶ νέφη χρυσαυγοῦντα ἐπὶ τούτοις μεγάλη ἡ δόξα καὶ τιμὴ παντοκράτορος

23
Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet.
שדי לא־מצאנהו שגיא־כח ומשפט ורב־צדקה לא יענה׃
καὶ οὐχ εὑρίσκομεν ἄλλον ὅμοιον τῇ ἰσχύι αὐτοῦ ὁ τὰ δίκαια κρίνων οὐκ οἴει ἐπακούειν αὐτόν

24
Daarom vrezen Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan.
לכן יראוהו אנשים לא־יראה כל־חכמי־לב׃ ף
διὸ φοβηθήσονται αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι φοβηθήσονται δὲ αὐτὸν καὶ οἱ σοφοὶ καρδίᾳ

Job 38

1
Daarna antwoordde de HEERE Job uit een onweder, en zeide:
ויען־יהוה את־איוב [כ= מנם] [ק= מן] [כ= הסערה] [ק= הסערה] ויאמר׃
μετὰ δὲ τὸ παύσασθαι ελιουν τῆς λέξεως εἶπεν ὁ κύριος τῷ ιωβ διὰ λαίλαπος καὶ νεφῶν

2
Wie is hij, die den raad verduistert met woorden zonder wetenschap?
מי זה מחשיך עצה במלינ* בלי־דעת׃
τίς οὗτος ὁ κρύπτων με βουλήν συνέχων δὲ ῥήματα ἐν καρδίᾳ ἐμὲ δὲ οἴεται κρύπτειν

3
Gord nu, als een man, uw lenden, zo zal Ik u vragen, en onderricht Mij.
אזר־נא כגבר חלציך ואשאלך והודיעני׃
ζῶσαι ὥσπερ ἀνὴρ τὴν ὀσφύν σου ἐρωτήσω δέ σε σὺ δέ μοι ἀποκρίθητι

4
Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Geef het te kennen, indien gij kloek van verstand zijt.
איפה היית ביסדי־ארץ הגד אם־ידעת בינה׃
ποῦ ἦς ἐν τῷ θεμελιοῦν με τὴν γῆν ἀπάγγειλον δέ μοι εἰ ἐπίστῃ σύνεσιν

5
Wie heeft haar maten gezet, want gij weet het; of wie heeft over haar een richtsnoer getrokken?
מי־שם ממדיה כי תדע או מי־נטה עליה קו׃
τίς ἔθετο τὰ μέτρα αὐτῆς εἰ οἶδας ἢ τίς ὁ ἐπαγαγὼν σπαρτίον ἐπ’ αὐτῆς

6
Waarop zijn haar grondvesten nedergezonken, of wie heeft haar hoeksteen gelegd?
על־מה אדניה הטבעו או מי־ירה אבן פנתה׃
ἐπὶ τίνος οἱ κρίκοι αὐτῆς πεπήγασιν τίς δέ ἐστιν ὁ βαλὼν λίθον γωνιαῖον ἐπ’ αὐτῆς

7
Toen de morgensterren te zamen vrolijk zongen, en al de kinderen Gods juichten.
ברן־יחד כוכבי בקר ויריעו כל־בני אלהים׃
ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα ᾔνεσάν με φωνῇ μεγάλῃ πάντες ἄγγελοί μου

8
Of wie heeft de zee met deuren toegesloten, toen zij uitbrak, en uit de baarmoeder voortkwam?
ויסך בדלתים ים בגיחו מרחם יצא׃
ἔφραξα δὲ θάλασσαν πύλαις ὅτε ἐμαίμασσεν ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτῆς ἐκπορευομένη

9
Toen Ik de wolk tot haar kleding stelde, en de donkerheid tot haar windeldoek;
בשומי עןן לבשו וערפל חתלתו׃
ἐθέμην δὲ αὐτῇ νέφος ἀμφίασιν ὁμίχλῃ δὲ αὐτὴν ἐσπαργάνωσα

10
Toen Ik voor haar met Mijn besluit de aarde doorbrak, en zette grendel en deuren;
ואשבר עליו חקי ואשים בריח ודלתים׃
ἐθέμην δὲ αὐτῇ ὅρια περιθεὶς κλεῖθρα καὶ πύλας

11
En zeide: Tot hiertoe zult gij komen, en niet verder, en hier zal hij zich stellen tegen den hoogmoed uwer golven.
ואמר עד־פה תבוא ולא תסיף ופא־ישית בגאון גליך׃
εἶπα δὲ αὐτῇ μέχρι τούτου ἐλεύσῃ καὶ οὐχ ὑπερβήσῃ ἀλλ’ ἐν σεαυτῇ συντριβήσεταί σου τὰ κύματα

12
Hebt gij van uw dagen den morgenstond geboden? Hebt gij den dageraad zijn plaats gewezen;
המימיך צוית בקר [כ= ידעתה] [ק= ידעתה*] [כ= שחר] [ק= השחר] מקמו׃
ἦ ἐπὶ σοῦ συντέταχα φέγγος πρωινόν ἑωσφόρος δὲ εἶδεν τὴν ἑαυτοῦ τάξιν

13
Opdat hij de einden der aarde vatten zou; en de goddelozen uit haar uitgeschud zouden worden?
לאחז בכנפות הארץ וינערו רשעים ממנה׃
ἐπιλαβέσθαι πτερύγων γῆς ἐκτινάξαι ἀσεβεῖς ἐξ αὐτῆς

14
Dat zij veranderd zou worden gelijk zegelleem, en zij gesteld worden als een kleed?
תתהפך כחמר חותם ויתיצבו כמו לבוש׃
ἦ σὺ λαβὼν γῆν πηλὸν ἔπλασας ζῷον καὶ λαλητὸν αὐτὸν ἔθου ἐπὶ γῆς

15
En dat van de goddelozen hun licht geweerd worde, en de hoge arm worde gebroken?
וימנע מרשעים אורם וזרוע רמה תשבר׃
ἀφεῖλας δὲ ἀπὸ ἀσεβῶν τὸ φῶς βραχίονα δὲ ὑπερηφάνων συνέτριψας

16
Zijt gij gekomen tot aan de oorsprongen der zee, en hebt gij in het onderste des afgronds gewandeld?
הבאת עד־נבכי־ים ובחקר תהום התהלכת׃
ἦλθες δὲ ἐπὶ πηγὴν θαλάσσης ἐν δὲ ἴχνεσιν ἀβύσσου περιεπάτησας

17
Zijn u de poorten des doods ontdekt, en hebt gij gezien de poorten van de schaduw des doods?
הנגלו לך שערי־מות ושערי צלמות תראה׃
ἀνοίγονται δέ σοι φόβῳ πύλαι θανάτου πυλωροὶ δὲ ᾅδου ἰδόντες σε ἔπτηξαν

18
Zijt gij met uw verstand gekomen tot aan de breedte der aarde? Geef het te kennen, indien gij dit alles weet.
התבננת עד־רחבי־ארץ הגד אם־ידעת כלה׃
νενουθέτησαι δὲ τὸ εὖρος τῆς ὑπ’ οὐρανόν ἀνάγγειλον δή μοι πόση τίς ἐστιν

19
Waar is de weg, daar het licht woont? En de duisternis, waar is haar plaats?
אי־זה הדרך ישכן־אור וחשך אי־זה מקמו׃
ποίᾳ δὲ γῇ αὐλίζεται τὸ φῶς σκότους δὲ ποῖος ὁ τόπος

20
Dat gij dat brengen zoudt tot zijn pale, en dat gij merken zoudt de paden zijns huizes?
כי תקחנו אל־גבולו וכי־תבינ* נתיבות ביתו׃
εἰ ἀγάγοις με εἰς ὅρια αὐτῶν εἰ δὲ καὶ ἐπίστασαι τρίβους αὐτῶν

21
Gij weet het, want gij waart toen geboren, en uw dagen zijn veel in getal.
ידעת כי־אז תולד ומספר ימיך רבים׃
οἶδα ἄρα ὅτι τότε γεγέννησαι ἀριθμὸς δὲ ἐτῶν σου πολύς

22
Zijt gij gekomen tot de schatkameren der sneeuw, en hebt gij de schatkameren des hagels gezien?
הבאת אל־אצרות שלג ואצרות ברד תראה׃
ἦλθες δὲ ἐπὶ θησαυροὺς χιόνος θησαυροὺς δὲ χαλάζης ἑόρακας

23
Dien Ik ophoude tot den tijd der benauwdheid, tot den dag des strijds en des oorlogs!
אשר־חשכתי לעת־צר ליום קרב ומלחמה׃
ἀπόκειται δέ σοι εἰς ὥραν ἐχθρῶν εἰς ἡμέραν πολέμου καὶ μάχης

24
Waar is de weg, daar het licht verdeeld wordt, en de oostenwind zich verstrooit op de aarde?
אי־זה הדרך יחלק אור יפץ קדים עלי־ארץ׃
πόθεν δὲ ἐκπορεύεται πάχνη ἢ διασκεδάννυται νότος εἰς τὴν ὑπ’ οὐρανόν

25
Wie deelt voor den stortregen een waterloop uit, en een weg voor het weerlicht der donderen?
מי־פלג לשטף תעלה ודרך לחזיז קלות׃
τίς δὲ ἡτοίμασεν ὑετῷ λάβρῳ ῥύσιν ὁδὸν δὲ κυδοιμῶν

26
Om te regenen op het land, waar niemand is, op de woestijn, waarin geen mens is;
להמטיר על־ארץ לא־איש מדבר לא־אדם בו׃
τοῦ ὑετίσαι ἐπὶ γῆν οὗ οὐκ ἀνήρ ἔρημον οὗ οὐχ ὑπάρχει ἄνθρωπος ἐν αὐτῇ

27
Om het woeste en het verwoeste te verzadigen, en om het uitspruitsel der grasscheutjes te doen wassen.
להשביע שאה ומשאה ולהצמיח מצא דשא׃
τοῦ χορτάσαι ἄβατον καὶ ἀοίκητον καὶ τοῦ ἐκβλαστῆσαι ἔξοδον χλόης

28
Heeft de regen een vader, of wie baart de druppelen des dauws?
היש־למטר אב או מי־הוליד אגלי־טל׃
τίς ἐστιν ὑετοῦ πατήρ τίς δέ ἐστιν ὁ τετοκὼς βώλους δρόσου

29
Uit wiens buik komt het ijs voort, en wie baart den rijm des hemels?
מבטן מי יצא הקרח וכפר שמימ* מי ילדו׃
ἐκ γαστρὸς δὲ τίνος ἐκπορεύεται ὁ κρύσταλλος πάχνην δὲ ἐν οὐρανῷ τίς τέτοκεν

30
Als met een steen verbergen zich de wateren, en het vlakke des afgrond wordt omvat.
כאבן מים יתחבאו ופני תהום יתלכדו׃
ἣ καταβαίνει ὥσπερ ὕδωρ ῥέον πρόσωπον δὲ ἀβύσσου τίς ἔπηξεν

31
Kunt gij de liefelijkheden van het Zevengesternte binden, of de strengen des Orions losmaken?
התקשר מעדנות כימה או־משכות כסיל תפתח׃
συνῆκας δὲ δεσμὸν πλειάδος καὶ φραγμὸν ὠρίωνος ἤνοιξας

32
Kunt gij de Mazzaroth voortbrengen op haar tijd, en den Wagen met zijn kinderen leiden?
התציא מזרות בעתו ועיש על־בניה תנחם׃
ἦ διανοίξεις μαζουρωθ ἐν καιρῷ αὐτοῦ καὶ ἕσπερον ἐπὶ κόμης αὐτοῦ ἄξεις αὐτά

33
Weet gij de verordeningen des hemels, of kunt gij deszelfs heerschappij op de aarde bestellen?
הידעת חקות שמים אם־תשים משטרו בארץ׃
ἐπίστασαι δὲ τροπὰς οὐρανοῦ ἢ τὰ ὑπ’ οὐρανὸν ὁμοθυμαδὸν γινόμενα

34
Kunt gij uw stem tot de wolken opheffen, opdat een overvloed van water u bedekke?
התרים לעב קולך ושפעת־מים תכסך׃
καλέσεις δὲ νέφος φωνῇ καὶ τρόμῳ ὕδατος λάβρῳ ὑπακούσεταί σου

35
Kunt gij de bliksemen uitlaten, dat zij henenvaren, en tot u zeggen: Zie, hier zijn wij?
התשלח ברקים וילכו ויאמרו לך הננו׃
ἀποστελεῖς δὲ κεραυνοὺς καὶ πορεύσονται ἐροῦσιν δέ σοι τί ἐστιν

36
Wie heeft de wijsheid in het binnenste gezet? Of wie heeft den zin het verstand gegeven?
מי־שת בטחות חכמה או מי־נתן לשכוי בינה׃
τίς δὲ ἔδωκεν γυναιξὶν ὑφάσματος σοφίαν ἢ ποικιλτικὴν ἐπιστήμην

37
Wie kan de wolken met wijsheid tellen, en wie kan de flessen des hemels nederleggen?
מי־יספר שחקים בחכמה ונבלי שמים מי ישכיב׃
τίς δὲ ὁ ἀριθμῶν νέφη σοφίᾳ οὐρανὸν δὲ εἰς γῆν ἔκλινεν

38
Als het stof doorgoten is tot vastigheid, en de kluiten samenkleven?
בצקת עפר למוצק ורגבים ידבקו׃
κέχυται δὲ ὥσπερ γῆ κονία κεκόλληκα δὲ αὐτὸν ὥσπερ λίθῳ κύβον

39
התצוד ללביא טרף וחית כפירים תמלא׃
θηρεύσεις δὲ λέουσιν βοράν ψυχὰς δὲ δρακόντων ἐμπλήσεις

40
כי־ישחו במעונות ישבו בסכה למו־ארב׃
δεδοίκασιν γὰρ ἐν κοίταις αὐτῶν κάθηνται δὲ ἐν ὕλαις ἐνεδρεύοντες

41
מי יכין לערב צידו כי־[כ= ילדו] [ק= ילדיו] אל־אל ישועו יתעו לבלי־אכל׃
τίς δὲ ἡτοίμασεν κόρακι βοράν νεοσσοὶ γὰρ αὐτοῦ πρὸς κύριον κεκράγασιν πλανώμενοι τὰ σῖτα ζητοῦντες

Job 39

1
Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?
הידעת עת לדת יעלי־סלע חלל אילות תשמר׃
εἰ ἔγνως καιρὸν τοκετοῦ τραγελάφων πέτρας ἐφύλαξας δὲ ὠδῖνας ἐλάφων

2
Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?
תספר ירחים תמלאנה וידעת עת לדתנה׃
ἠρίθμησας δὲ αὐτῶν μῆνας πλήρεις τοκετοῦ ὠδῖνας δὲ αὐτῶν ἔλυσας

3
Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?
תכרענה ילדיהן תפלחנה חבליהם תשלחנה׃
ἐξέθρεψας δὲ αὐτῶν τὰ παιδία ἔξω φόβου ὠδῖνας αὐτῶν ἐξαποστελεῖς

4
Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?
יחלמו בניהם ירבו בבר יצאו ולא־שבו למו׃
ἀπορρήξουσιν τὰ τέκνα αὐτῶν πληθυνθήσονται ἐν γενήματι ἐξελεύσονται καὶ οὐ μὴ ἀνακάμψουσιν αὐτοῖς

5
Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?
מי־שלח פרא חפשי ומסרות ערוד מי פתח׃
τίς δέ ἐστιν ὁ ἀφεὶς ὄνον ἄγριον ἐλεύθερον δεσμοὺς δὲ αὐτοῦ τίς ἔλυσεν

6
(Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?
אשר־שמתי ערבה ביתו ומשכנותיו מלחה׃
ἐθέμην δὲ τὴν δίαιταν αὐτοῦ ἔρημον καὶ τὰ σκηνώματα αὐτοῦ ἁλμυρίδα

7
Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.
ישחק להמון קריה תשאות נוגש לא ישמע׃
καταγελῶν πολυοχλίας πόλεως μέμψιν δὲ φορολόγου οὐκ ἀκούων

8
Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?
יתור הרים מרעהו ואחר כל־ירוק ידרוש׃
κατασκέψεται ὄρη νομὴν αὐτοῦ καὶ ὀπίσω παντὸς χλωροῦ ζητεῖ

9
Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.
היאבה רימ* עבדך אם־ילין על־אבוסך׃
βουλήσεται δέ σοι μονόκερως δουλεῦσαι ἢ κοιμηθῆναι ἐπὶ φάτνης σου

10
Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.
התקשר־רים בתלם עבתו אם־ישדד עמקים אחריך׃
δήσεις δὲ ἐν ἱμᾶσι ζυγὸν αὐτοῦ ἢ ἑλκύσει σου αὔλακας ἐν πεδίῳ

11
Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.
התבטח־בו כי־רב כחו ותעזב אליו יגיעך׃
πέποιθας δὲ ἐπ’ αὐτῷ ὅτι πολλὴ ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ ἐπαφήσεις δὲ αὐτῷ τὰ ἔργα σου

12
Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?
התאמין בו כי־[כ= ישוב] [ק= ישיב] זרעך וגרנך יאסף׃
πιστεύσεις δὲ ὅτι ἀποδώσει σοι τὸν σπόρον εἰσοίσει δέ σου τὸν ἅλωνα

13
Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?
כנף־רננים נעלסה אם־אברה חסידה ונצה׃
πτέρυξ τερπομένων νεελασα ἐὰν συλλάβῃ ασιδα καὶ νεσσα

14
Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?
כי־תעזב לארץ בציה ועל־עפר תחםם׃
ὅτι ἀφήσει εἰς γῆν τὰ ᾠὰ αὐτῆς καὶ ἐπὶ χοῦν θάλψει

15
Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?
ותשכח כי־רגל תזורה וחית השדה תדושה׃
καὶ ἐπελάθετο ὅτι ποὺς σκορπιεῖ καὶ θηρία ἀγροῦ καταπατήσει

16
Zijn van u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?
הקשיח בניה ללא־לה לריק יגיעה בלי־פחד׃
ἀπεσκλήρυνεν τὰ τέκνα αὐτῆς ὥστε μὴ ἑαυτῇ εἰς κενὸν ἐκοπίασεν ἄνευ φόβου

17
Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.
כי־השה אלוה חכמה ולא־חלק לה בבינה׃
ὅτι κατεσιώπησεν αὐτῇ ὁ θεὸς σοφίαν καὶ οὐκ ἐμέρισεν αὐτῇ ἐν τῇ συνέσει

18
En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?
כעת במרום תמריא תשחק לסוס ולרכבו׃
κατὰ καιρὸν ἐν ὕψει ὑψώσει καταγελάσεται ἵππου καὶ τοῦ ἐπιβάτου αὐτοῦ

19
Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.
התתן לסוס גבורה התלביש צוארו רעמה׃
ἦ σὺ περιέθηκας ἵππῳ δύναμιν ἐνέδυσας δὲ τραχήλῳ αὐτοῦ φόβον

20
Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.
התרעישנו כארבה הוד נחרו אימה׃
περιέθηκας δὲ αὐτῷ πανοπλίαν δόξαν δὲ στηθέων αὐτοῦ τόλμῃ

21
Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.
יחפרו בעמק וישיש בכח יצא לקראת־נשק׃
ἀνορύσσων ἐν πεδίῳ γαυριᾷ ἐκπορεύεται δὲ εἰς πεδίον ἐν ἰσχύι

22
Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?
ישחק לפחד ולא יחת ולא־ישוב מפני־חרב׃
συναντῶν βέλει καταγελᾷ καὶ οὐ μὴ ἀποστραφῇ ἀπὸ σιδήρου

23
Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.
עליו תרנה אשפה להב חנית וכידון׃
ἐπ’ αὐτῷ γαυριᾷ τόξον καὶ μάχαιρα

24
Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.
ברעש ורגז יגמא־ארץ ולא־יאמין כי־קול שופר׃
καὶ ὀργῇ ἀφανιεῖ τὴν γῆν καὶ οὐ μὴ πιστεύσῃ ἕως ἂν σημάνῃ σάλπιγξ

25
Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.
בדי שפר יאמר האח ומרחוק יריח מלחמה רעם שרימ* ותרועה׃
σάλπιγγος δὲ σημαινούσης λέγει εὖγε πόρρωθεν δὲ ὀσφραίνεται πολέμου σὺν ἅλματι καὶ κραυγῇ

26
Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.
המבינתך יאבר־נץ יפרש [כ= כנפו] [ק= כנפיו] לתימן׃
ἐκ δὲ τῆς σῆς ἐπιστήμης ἕστηκεν ἱέραξ ἀναπετάσας τὰς πτέρυγας ἀκίνητος καθορῶν τὰ πρὸς νότον

27
Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.
אם־על־פיך יגביה נשר וכי ירים קנו׃
ἐπὶ δὲ σῷ προστάγματι ὑψοῦται ἀετός γὺψ δὲ ἐπὶ νοσσιᾶς αὐτοῦ καθεσθεὶς αὐλίζεται

28
In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.
סלע ישכן ויתלןן על־שן־סלע ומצודה׃
ἐπ’ ἐξοχῇ πέτρας καὶ ἀποκρύφῳ

29
Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?
משם חפר־אכל למרחוק עיניו יביטו׃
ἐκεῖσε ὢν ζητεῖ τὰ σῖτα πόρρωθεν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ σκοπεύουσιν

30
Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?
[כ= ואפרחו] [ק= ואפרחיו] יעלעו־דם ובאשר חללים שם הוא׃ ף
νεοσσοὶ δὲ αὐτοῦ φύρονται ἐν αἵματι οὗ δ’ ἂν ὦσι τεθνεῶτες παραχρῆμα εὑρίσκονται

31
Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats.

32
Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af.

33
Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.

34
En de HEERE antwoordde Job, en zeide:

35
Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop.

36
Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide:

37
Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond.

38
Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren.

Job 40

1
En de HEERE antwoordde Job uit een onweder, en zeide:
ויען יהוה את־איוב ויאמר׃
καὶ ἀπεκρίθη κύριος ὁ θεὸς τῷ ιωβ καὶ εἶπεν

2
Gord nu als een man uw lenden; Ik zal u vragen, en onderricht Mij.
הרב עם־שדי יסור מוכיח אלוה יעננה׃ ף
μὴ κρίσιν μετὰ ἱκανοῦ ἐκκλινεῖ ἐλέγχων θεὸν ἀποκριθήσεται αὐτήν

3
Zult gij ook Mijn oordeel te niet maken? Zult Gij Mij verdoemen, opdat gij rechtvaardig zijt?
ויען איוב את־יהוה ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ιωβ λέγει τῷ κυρίῳ

4
Hebt gij een arm gelijk God? En kunt gij, gelijk Hij, met de stem donderen?
הן קלתי מה אשיבך ידי שמתי למו־פי׃
τί ἔτι ἐγὼ κρίνομαι νουθετούμενος καὶ ἐλέγχων κύριον ἀκούων τοιαῦτα οὐθὲν ὤν ἐγὼ δὲ τίνα ἀπόκρισιν δῶ πρὸς ταῦτα χεῖρα θήσω ἐπὶ στόματί μου

5
Versier u nu met voortreffelijkheid en hoogheid, en bekleed u met majesteit en heerlijkheid!
אחת דברתי ולא אענה ושתים ולא אוסיף׃ ף
ἅπαξ λελάληκα ἐπὶ δὲ τῷ δευτέρῳ οὐ προσθήσω

6
Strooi de verbolgenheden uws toorns uit, en zie allen hoogmoedige, en verneder hem!
ויען־יהוה את־איוב [כ= מנם] [ק= מן] [כ= סערה] [ק= סערה] ויאמר׃
ἔτι δὲ ὑπολαβὼν ὁ κύριος εἶπεν τῷ ιωβ ἐκ τοῦ νέφους

7
Zie allen hoogmoedige, en breng hem ten onder; en verpletter de goddelozen in hun plaats!
אזר־נא כגבר חלציך אשאלך והודיעני׃
μή ἀλλὰ ζῶσαι ὥσπερ ἀνὴρ τὴν ὀσφύν σου ἐρωτήσω δέ σε σὺ δέ μοι ἀποκρίθητι

8
Verberg hen te zamen in het stof; verbind hun aangezichten in het verborgen!
האף תפר משפטי תרשיעני למען תצדק׃
μὴ ἀποποιοῦ μου τὸ κρίμα οἴει δέ με ἄλλως σοι κεχρηματικέναι ἢ ἵνα ἀναφανῇς δίκαιος

9
Dan zal Ik ook u loven, omdat uw rechterhand u zal verlost hebben.
ואם־זרוע כאל לך ובקול כמהו תרעם׃
ἦ βραχίων σοί ἐστιν κατὰ τοῦ κυρίου ἢ φωνῇ κατ’ αὐτὸν βροντᾷς

10
Zie nu Behemoth, welken Ik gemaakt heb nevens u; hij eet hooi, gelijk een rund.
עדה נא גאון וגבה והוד והדר תלבש׃
ἀνάλαβε δὴ ὕψος καὶ δύναμιν δόξαν δὲ καὶ τιμὴν ἀμφίεσαι

11
Zie toch, zijn kracht is in zijn lenden, en zijn macht in den navel zijns buiks.
הפץ עברות אפך וראה כל־גאה והשפילהו׃
ἀπόστειλον δὲ ἀγγέλους ὀργῇ πᾶν δὲ ὑβριστὴν ταπείνωσον

12
Als het hem lust, zijn staart is als een ceder; de zenuwen zijner schaamte zijn doorvlochten.
ראה כל־גאה הכניעהו והדך רשעים תחתם׃
ὑπερήφανον δὲ σβέσον σῆψον δὲ ἀσεβεῖς παραχρῆμα

13
Zijn beenderen zijn als vast koper; zijn gebeenten zijn als ijzeren handbomen.
טמנם בעפר יחד פניהם חבש בטמון׃
κρύψον δὲ εἰς γῆν ἔξω ὁμοθυμαδόν τὰ δὲ πρόσωπα αὐτῶν ἀτιμίας ἔμπλησον

14
Hij is een hoofdstuk der wegen Gods; die hem gemaakt heeft, heeft hem zijn zwaard aangehecht.
וגם־אני אודך כי־תושע לך ימינך׃
ὁμολογήσω ἄρα ὅτι δύναται ἡ δεξιά σου σῶσαι

15
Omdat de bergen hem voeder voortbrengen, daarom spelen al de dieren des velds aldaar.
הנה־נא בהמות אשר־עשיתי עמך חציר כבקר יאכל׃
ἀλλὰ δὴ ἰδοὺ θηρία παρὰ σοί χόρτον ἴσα βουσὶν ἐσθίει

16
Onder schaduwachtige bomen ligt hij neder, in een schuilplaats des riets en des slijks.
הנה־נא כחו במתניו ואנו בשרירי בטנו׃
ἰδοὺ δὴ ἰσχὺς αὐτοῦ ἐπ’ ὀσφύι ἡ δὲ δύναμις ἐπ’ ὀμφαλοῦ γαστρός

17
De schaduwachtige bomen bedekken hem, elkeen met zijn schaduw; de beekwilgen omringen hem.
יחפץ זנבו כמו־ארז גידי [כ= פחדו] [ק= פחדיו] ישרגו׃
ἔστησεν οὐρὰν ὡς κυπάρισσον τὰ δὲ νεῦρα αὐτοῦ συμπέπλεκται

18
Zie, hij doet de rivier geweld aan, en verhaast zich niet; hij vertrouwt, dat hij de Jordaan in zijn mond zou kunnen intrekken.
עצמיו אפיקי נחושה גרמיו כמטיל ברזל׃
αἱ πλευραὶ αὐτοῦ πλευραὶ χάλκειαι ἡ δὲ ῥάχις αὐτοῦ σίδηρος χυτός

19
Zou men hem voor zijn ogen kunnen vangen? Zou men hem met strikken den neus doorboren kunnen?
הוא ראשית דרכי־אל העשו* יגש חרבו׃
τοῦτ’ ἔστιν ἀρχὴ πλάσματος κυρίου πεποιημένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπὸ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ

20
Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
כי־בול* הרים ישאו־לו וכל־חית השדה ישחקו־שם׃
ἐπελθὼν δὲ ἐπ’ ὄρος ἀκρότομον ἐποίησεν χαρμονὴν τετράποσιν ἐν τῷ ταρτάρῳ

21
Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
תחת־צאלימ* ישכב בסתר קנה ובצה׃
ὑπὸ παντοδαπὰ δένδρα κοιμᾶται παρὰ πάπυρον καὶ κάλαμον καὶ βούτομον

22
Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
יסכהו צאלים צללו יסבוהו ערבי־נחל׃
σκιάζονται δὲ ἐν αὐτῷ δένδρα μεγάλα σὺν ῥαδάμνοις καὶ κλῶνες ἄγνου

23
Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
הן יעשק נהר לא יחפוז יבטח כי־יגיח ירדן אל־פיהו׃
ἐὰν γένηται πλήμμυρα οὐ μὴ αἰσθηθῇ πέποιθεν ὅτι προσκρούσει ὁ ιορδάνης εἰς τὸ στόμα αὐτοῦ

24
Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
בעיניו יקחנו במוקשים ינקב־אף׃
ἐν τῷ ὀφθαλμῷ αὐτοῦ δέξεται αὐτόν ἐνσκολιευόμενος τρήσει ῥῖνα

25
Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
תמשך לויתן בחכה ובחבל תשקיע לשנו׃
ἄξεις δὲ δράκοντα ἐν ἀγκίστρῳ περιθήσεις δὲ φορβεὰν περὶ ῥῖνα αὐτοῦ

26
Zult gij zijn huis met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
התשים אגמון באפו ובחוח תקוב לחיו׃
εἰ δήσεις κρίκον ἐν τῷ μυκτῆρι αὐτοῦ ψελίῳ δὲ τρυπήσεις τὸ χεῖλος αὐτοῦ

27
Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
הירבה אליך תחנונים אם־ידבר אליך רכות׃
λαλήσει δέ σοι δεήσει ἱκετηρίᾳ μαλακῶς

28
Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
היכרת ברית עמך תקחנו לעבד עולם׃
θήσεται δὲ διαθήκην μετὰ σοῦ λήμψῃ δὲ αὐτὸν δοῦλον αἰώνιον

29
התשחק־בו כצפור ותקשרנו לנערותיך׃
παίξῃ δὲ ἐν αὐτῷ ὥσπερ ὀρνέῳ ἢ δήσεις αὐτὸν ὥσπερ στρουθίον παιδίῳ

30
יכרו עליו חברים יחצוהו בין כנענים׃
ἐνσιτοῦνται δὲ ἐν αὐτῷ ἔθνη μεριτεύονται δὲ αὐτὸν φοινίκων γένη

31
התמלא בשכות עורו ובצלצל דגים ראשו׃
πᾶν δὲ πλωτὸν συνελθὸν οὐ μὴ ἐνέγκωσιν βύρσαν μίαν οὐρᾶς αὐτοῦ καὶ ἐν πλοίοις ἁλιέων κεφαλὴν αὐτοῦ

32
שים־עליו כפך זכר מלחמה אל־תוסף׃
ἐπιθήσεις δὲ αὐτῷ χεῖρα μνησθεὶς πόλεμον τὸν γινόμενον ἐν σώματι αὐτοῦ καὶ μηκέτι γινέσθω

Job 41

1
Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
הן־תחלתו נכזבה הגם אל־מראיו יטל׃
οὐχ ἑόρακας αὐτὸν οὐδὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις τεθαύμακας

2
Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
לא־אכזר כי יעורנו ומי הוא לפני יתיצב׃
οὐ δέδοικας ὅτι ἡτοίμασταί μοι τίς γάρ ἐστιν ὁ ἐμοὶ ἀντιστάς

3
Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
מי הקדימני ואשלם תחת כל־השמים לי־הוא׃
ἢ τίς ἀντιστήσεταί μοι καὶ ὑπομενεῖ εἰ πᾶσα ἡ ὑπ’ οὐρανὸν ἐμή ἐστιν

4
Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
[כ= לא] [ק= לו]־אחריש בדיו ודבר־גבורות וחין ערכו׃
οὐ σιωπήσομαι δι’ αὐτόν καὶ λόγον δυνάμεως ἐλεήσει τὸν ἴσον αὐτοῦ

5
Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
מי־גלה פני לבושו בכפל רסנו מי יבוא׃
τίς ἀποκαλύψει πρόσωπον ἐνδύσεως αὐτοῦ εἰς δὲ πτύξιν θώρακος αὐτοῦ τίς ἂν εἰσέλθοι

6
Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
דלתי פניו מי פתח סביבות שניו אימה׃
πύλας προσώπου αὐτοῦ τίς ἀνοίξει κύκλῳ ὀδόντων αὐτοῦ φόβος

7
Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
גאוה אפיקי מגנים סגור חותם צר׃
τὰ ἔγκατα αὐτοῦ ἀσπίδες χάλκειαι σύνδεσμος δὲ αὐτοῦ ὥσπερ σμιρίτης λίθος

8
Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
אחד באחד יגשו ורוח לא־יבוא ביניהם׃
εἷς τοῦ ἑνὸς κολλῶνται πνεῦμα δὲ οὐ μὴ διέλθῃ αὐτόν

9
Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
איש־באחיהו ידבקו יתלכדו ולא יתפרדו׃
ἀνὴρ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ προσκολληθήσεται συνέχονται καὶ οὐ μὴ ἀποσπασθῶσιν

10
Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
עטישתיו תהל אור ועיניו כעפעפי־שחר׃
ἐν πταρμῷ αὐτοῦ ἐπιφαύσκεται φέγγος οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἶδος ἑωσφόρου

11
Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel.
מפיו לפידים יהלכו כידודי אש יתמלטו׃
ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύονται λαμπάδες καιόμεναι καὶ διαρριπτοῦνται ἐσχάραι πυρός

12
Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
מנחיריו יצא עשן כדוד נפוח ואגמן׃
ἐκ μυκτήρων αὐτοῦ ἐκπορεύεται καπνὸς καμίνου καιομένης πυρὶ ἀνθράκων

13
In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
נפשו גחלים תלהט ולהב מפיו יצא׃
ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἄνθρακες φλὸξ δὲ ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται

14
De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
בצוארו ילין עז ולפניו תדוץ דאבה׃
ἐν δὲ τραχήλῳ αὐτοῦ αὐλίζεται δύναμις ἔμπροσθεν αὐτοῦ τρέχει ἀπώλεια

15
Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
מפלי בשרו דבקו יצוק עליו בל־ימוט׃
σάρκες δὲ σώματος αὐτοῦ κεκόλληνται καταχέει ἐπ’ αὐτόν οὐ σαλευθήσεται

16
Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
לבו יצוק כמו־אבן ויצוק כפלח תחתית׃
ἡ καρδία αὐτοῦ πέπηγεν ὡς λίθος ἕστηκεν δὲ ὥσπερ ἄκμων ἀνήλατος

17
Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
משתו יגורו אלים משברים יתחטאו׃
στραφέντος δὲ αὐτοῦ φόβος θηρίοις τετράποσιν ἐπὶ γῆς ἁλλομένοις

18
Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
משיגהו חרב בלי תקום חנית מסע ושריה׃
ἐὰν συναντήσωσιν αὐτῷ λόγχαι οὐδὲν μὴ ποιήσωσιν δόρυ ἐπηρμένον καὶ θώρακα

19
De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
יחשב לתבן ברזל לעץ רקבון נחושה׃
ἥγηται μὲν γὰρ σίδηρον ἄχυρα χαλκὸν δὲ ὥσπερ ξύλον σαθρόν

20
De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
לא־יבריחנו בן־קשת לקש נהפכו־לו אבני־קלע׃
οὐ μὴ τρώσῃ αὐτὸν τόξον χάλκειον ἥγηται μὲν πετροβόλον χόρτον

21
Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
כקש נחשבו תותח וישחק לרעש כידון׃
ὡς καλάμη ἐλογίσθησαν σφῦραι καταγελᾷ δὲ σεισμοῦ πυρφόρου

22
Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
תחתיו חדודי חרש ירפד חרוץ עלי־טיט׃
ἡ στρωμνὴ αὐτοῦ ὀβελίσκοι ὀξεῖς πᾶς δὲ χρυσὸς θαλάσσης ὑπ’ αὐτὸν ὥσπερ πηλὸς ἀμύθητος

23
Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
ירתיח כסיר מצולה ים ישים כמרקחה׃
ἀναζεῖ τὴν ἄβυσσον ὥσπερ χαλκεῖον ἥγηται δὲ τὴν θάλασσαν ὥσπερ ἐξάλειπτρον

24
Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
אחריו יאיר נתיב יחשב תהום לשיבה׃
τὸν δὲ τάρταρον τῆς ἀβύσσου ὥσπερ αἰχμάλωτον ἐλογίσατο ἄβυσσον εἰς περίπατον

25
Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
אין־על־עפר משלו העשו לבלי־חת׃
οὐκ ἔστιν οὐδὲν ἐπὶ τῆς γῆς ὅμοιον αὐτῷ πεποιημένον ἐγκαταπαίζεσθαι ὑπὸ τῶν ἀγγέλων μου

26
את־כל־גבה יראה הוא מלך על־כל־בני־שחץ׃ ס
πᾶν ὑψηλὸν ὁρᾷ αὐτὸς δὲ βασιλεὺς πάντων τῶν ἐν τοῖς ὕδασιν

Job 42

1
Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide:
ויען איוב את־יהוה ויאמר׃
ὑπολαβὼν δὲ ιωβ λέγει τῷ κυρίῳ

2
Ik weet, dat Gij alles vermoogt, en dat geen van Uw gedachten kan afgesneden worden.
[כ= ידעת] [ק= ידעתי] כי־כל תוכל ולא־יבצר ממך מזמה׃
οἶδα ὅτι πάντα δύνασαι ἀδυνατεῖ δέ σοι οὐθέν

3
Wie is hij, zegt Gij, die den raad verbergt zonder wetenschap? Zo heb ik dan verhaald, hetgeen ik niet verstond, dingen, die voor mij te wonderbaar waren, die ik niet wist.
מי זה מעלים עצה בלי דעת לכן הגדתי ולא אבין נפלאות ממני ולא אדע׃
τίς γάρ ἐστιν ὁ κρύπτων σε βουλήν φειδόμενος δὲ ῥημάτων καὶ σὲ οἴεται κρύπτειν τίς δὲ ἀναγγελεῖ μοι ἃ οὐκ ᾔδειν μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἃ οὐκ ἠπιστάμην

4
Hoor toch, en ik zal spreken; ik zal U vragen, en onderricht Gij mij.
שמע־נא ואנכי אדבר אשאלך והודיעני׃
ἄκουσον δέ μου κύριε ἵνα κἀγὼ λαλήσω ἐρωτήσω δέ σε σὺ δέ με δίδαξον

5
Met het gehoor des oors heb ik U gehoord; maar nu ziet U mijn oog.
לשמע־אזן שמעתיך ועתה עיני ראתך׃
ἀκοὴν μὲν ὠτὸς ἤκουόν σου τὸ πρότερον νυνὶ δὲ ὁ ὀφθαλμός μου ἑόρακέν σε

6
Daarom verfoei ik mij, en ik heb berouw in stof en as.
על־כן אמאס ונחמתי על־עפר ואפר׃ ף
διὸ ἐφαύλισα ἐμαυτὸν καὶ ἐτάκην ἥγημαι δὲ ἐμαυτὸν γῆν καὶ σποδόν

7
Het geschiedde nu, nadat de HEERE die woorden tot Job gesproken had, dat de HEERE tot Elifaz, den Themaniet, zeide: Mijn toorn is ontstoken tegen u, en tegen uw twee vrienden, want gijlieden hebt niet recht van Mij gesproken, gelijk Mijn knecht Job.
ויהי אחר דבר יהוה את־הדברים האלה אל־איוב ויאמר יהוה אל־אליפז התימני חרה אפי בך ובשני רעיך כי לא דברתם אלי נכונה כעבדי איוב׃
ἐγένετο δὲ μετὰ τὸ λαλῆσαι τὸν κύριον πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα τῷ ιωβ εἶπεν ὁ κύριος ελιφας τῷ θαιμανίτῃ ἥμαρτες σὺ καὶ οἱ δύο φίλοι σου οὐ γὰρ ἐλαλήσατε ἐνώπιόν μου ἀληθὲς οὐδὲν ὥσπερ ὁ θεράπων μου ιωβ

8
Daarom neemt nu voor ulieden zeven varren en zeven rammen, en gaat henen tot Mijn knecht Job, en offert brandoffer voor ulieden, en laat Mijn knecht Job voor ulieden bidden; want zekerlijk, Ik zal zijn aangezicht aannemen, opdat Ik aan ulieden niet doe naar uw dwaasheid; want gijlieden hebt niet recht van Mij gesproken, gelijk Mijn knecht Job.
ועתה קחו־לכם שבעה־פרים ושבעה אילים ולכו אל־עבדי איוב והעליתם עולה בעדכם ואיוב עבדי יתפלל עליכם כי אם־פניו אשא לבלתי עשות עםכם נבלה כי לא דברתם אלי נכונה כעבדי איוב׃
νῦν δὲ λάβετε ἑπτὰ μόσχους καὶ ἑπτὰ κριοὺς καὶ πορεύθητε πρὸς τὸν θεράποντά μου ιωβ καὶ ποιήσει κάρπωσιν περὶ ὑμῶν ιωβ δὲ ὁ θεράπων μου εὔξεται περὶ ὑμῶν ὅτι εἰ μὴ πρόσωπον αὐτοῦ λήμψομαι εἰ μὴ γὰρ δι’ αὐτόν ἀπώλεσα ἂν ὑμᾶς οὐ γὰρ ἐλαλήσατε ἀληθὲς κατὰ τοῦ θεράποντός μου ιωβ

9
Toen gingen Elifaz, de Themaniet, en Bildad, de Suhiet, en Zofar, de Naämathiet, henen, en deden, gelijk als de HEERE tot hen gesproken had; en de HEERE nam het aangezicht van Job aan.
וילכו אליפז התימני ובלדד השוחי צפר הנעמתי ויעשו כאשר דבר אליהם יהוה וישא יהוה את־פני איוב׃
ἐπορεύθη δὲ ελιφας ὁ θαιμανίτης καὶ βαλδαδ ὁ σαυχίτης καὶ σωφαρ ὁ μιναῖος καὶ ἐποίησαν καθὼς συνέταξεν αὐτοῖς ὁ κύριος καὶ ἔλυσεν τὴν ἁμαρτίαν αὐτοῖς διὰ ιωβ

10
En de HEERE wendde de gevangenis van Job, toen hij gebeden had voor zijn vrienden; en de HEERE vermeerderde al hetgeen Job gehad had tot dubbel zoveel.
ויהוה שב את־[כ= שבית] [ק= שבות] איוב בהתפללו בעד רעהו ויסף יהוה את־כל־אשר לאיוב למשנה׃
ὁ δὲ κύριος ηὔξησεν τὸν ιωβ εὐξαμένου δὲ αὐτοῦ καὶ περὶ τῶν φίλων αὐτοῦ ἀφῆκεν αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ἔδωκεν δὲ ὁ κύριος διπλᾶ ὅσα ἦν ἔμπροσθεν ιωβ εἰς διπλασιασμόν

11
Ook kwamen tot hem al zijn broeders, en al zijn zusters, en allen, die hem te voren gekend hadden, en aten brood met hem in zijn huis, en beklaagden hem, en vertroostten hem over al het kwaad, dat de HEERE over hem gebracht had; en zij gaven hem een iegelijk een stuk gelds, een iegelijk ook een gouden voorhoofdsiersel.
ויבאו אליו כל־אחיו וכל־[כ= אחיתיו] [ק= אחיותיו] וכל־ידעיו לפנים ויאכלו עמו לחם בביתו וינדו לו וינחמו אתו על כל־הרעה אשר־הביא יהוה עליו ויתנו־לו איש קשיטה אחת ואיש נזם זהב אחד׃ ס*
ἤκουσαν δὲ πάντες οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ πάντα τὰ συμβεβηκότα αὐτῷ καὶ ἦλθον πρὸς αὐτὸν καὶ πάντες ὅσοι ᾔδεισαν αὐτὸν ἐκ πρώτου φαγόντες δὲ καὶ πιόντες παρ’ αὐτῷ παρεκάλεσαν αὐτόν καὶ ἐθαύμασαν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐπήγαγεν αὐτῷ ὁ κύριος ἔδωκεν δὲ αὐτῷ ἕκαστος ἀμνάδα μίαν καὶ τετράδραχμον χρυσοῦν ἄσημον

12
En de HEERE zegende Jobs laatste meer dan zijn eerste; want hij had veertien duizend schapen, en zes duizend kemelen, en duizend juk runderen, en duizend ezelinnen.
ויהוה ברך את־אחרית איוב מראשתו ויהי־לו ארבעה עשר אלף צאן וששת אלפים גמלים ואלף־צמד בקר ואלף אתונות׃
ὁ δὲ κύριος εὐλόγησεν τὰ ἔσχατα ιωβ ἢ τὰ ἔμπροσθεν ἦν δὲ τὰ κτήνη αὐτοῦ πρόβατα μύρια τετρακισχίλια κάμηλοι ἑξακισχίλιαι ζεύγη βοῶν χίλια ὄνοι θήλειαι νομάδες χίλιαι

13
Daartoe had hij zeven zonen en drie dochteren.
ויהי־לו שבענה בנים ושלוש בנות׃
γεννῶνται δὲ αὐτῷ υἱοὶ ἑπτὰ καὶ θυγατέρες τρεῖς

14
En hij noemde den naam der eerste Jemima, en den naam der tweede Kezia, en den naam der derde Keren-happuch.
ויקרא שם־האחת ימימה ושם השנית קציעה ושם השלישית קרן הפוך׃
καὶ ἐκάλεσεν τὴν μὲν πρώτην ἡμέραν τὴν δὲ δευτέραν κασίαν τὴν δὲ τρίτην ἀμαλθείας κέρας

15
En er werden zo schone vrouwen niet gevonden in het ganse land, als de dochteren van Job; en haar vader gaf haar erfdeel onder haar broederen.
ולא נמצא נשים יפות כבנות איוב בכל־הארץ ויתן להם אביהם נחלה בתוך אחיהם׃ ס
καὶ οὐχ εὑρέθησαν κατὰ τὰς θυγατέρας ιωβ βελτίους αὐτῶν ἐν τῇ ὑπ’ οὐρανόν ἔδωκεν δὲ αὐταῖς ὁ πατὴρ κληρονομίαν ἐν τοῖς ἀδελφοῖς

16
En Job leefde na dezen honderd en veertig jaren, dat hij zag zijn kinderen, en de kinderen zijner kinderen, tot in vier geslachten.
ויחי איוב אחרי־זאת מאה וארבעים שנה [כ= וירא] [ק= ויראה] את־בניו ואת־בני בניו ארבעה דרות׃
ἔζησεν δὲ ιωβ μετὰ τὴν πληγὴν ἔτη ἑκατὸν ἑβδομήκοντα τὰ δὲ πάντα ἔζησεν ἔτη διακόσια τεσσαράκοντα ὀκτώ καὶ εἶδεν ιωβ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ τοὺς υἱοὺς τῶν υἱῶν αὐτοῦ τετάρτην γενεάν

17
En Job stierf, oud en der dagen zat.
וימת איוב זקן ושבע ימים׃
οἱ δὲ ἐλθόντες πρὸς αὐτὸν φίλοι ελιφας τῶν ησαυ υἱῶν θαιμανων βασιλεύς βαλδαδ ὁ σαυχαίων τύραννος σωφαρ ὁ μιναίων βασιλεύς